Benim zaten yapım gereği karşımdaki bana 1 verdiyse ben ona 2 hatta 3 veren biriyim.
En basitinden; şuan öğrenciyim ben fakat buna rağmen eğer gerçekten değer verdiğim biriyle zaman geçiriyorsam birşeyler ısmarlamaktan hiç gocunmam, ve içimden geldiği için yaparım bunu. Fakat çevremde ki hemen hemen herkes buna karşın 1-2 liranın bile lafını yapan insanlar. Evet seviyorum çevremdeki insanları zaten sevmesem hemen siktir ederim hiç uzatmam ama böyle durumlarla karşılınca gerçekten çok üzülüyorum.
Ben öyle ağzına geleni söyleyen biri de değilim hep içime atıyorum ve buda beni gerçekten çok üzüyor.
Bu egoistlikle bazı insanlarda maddi olarak da değil çok daha başka konularda da karşılaşıyorum :( napsam sizce? En çok üzende bu insanlara gerçekten değer veriyor olmam
Maasi olamayan insanlarin bir seyler ismarlamak istememesi cok normal ki ne kadar yakin olsaniz da. Ogrencilikte yeri geliyor 1 liranin da hesabi yapiliyor. Ayrica egoist esit degildir eli acik olmamak.
Ben sadece para örneğinde örnek verdim ama şöyle mesela; ben X hareketini yaparken sırf onu düşündüğümden dolayı yapıyorum fakat o aynı X hareketini yapmıyor
nedenini bilmiyorum ama evet çoğu öyle. kendim gibi insana nadir rastladım.
çalıştığım iş yerinde günde bir paket sigara neredeyse otlakçı arkadaşlara giderdi, giden çakmağın da haddi hesabı yok.
sigara içer, cebinde sigarası yok; çakmağı da yok! cebinde 1 tl dahi parası yok, telefonunda tl yok!
3 yıl içinde 4 şarjım gitti.
bu "enayilik yapma, verme sen de" meselesi değil. bir değiller, iki ya da üç değiller. sokağa çıkıp sigara yaktığında sigara isteyen biri çıkıyor hemen, köşeyi dönüyorsun "abi açım", "yolda kaldım"...
hani zengin olsam "bir ferrariye rahat bindirmiyorlar diyeceğim, o derece. bir işte eşşekler gibi çalışıp ve fakat bu asalak insanlarla her yerde karşılaşmak çok sinir bozucu.
genel bir dilencilik kültürü, fakirlik edebiyatı var. beni 100'e katlayacak iş arkadaşım bile benden ısmarlama bekliyor, ben o kadar ağlamıyorum lan!
bakın, düşünce fark ettim ki; 1 liranın dahi hesabını yapacaksın. seninle aynı kafada olmayan adamla takılma, ikram etme. bu, iyi adam olmak falan değil. kendini kullandırtmak resmen.
Yetişme tarzları öyle, Aileden geliyor. insanların ruhu fakir, içi kötü, ağır benciller üstelik. 1000 kere ver, 1 kere verme linç ederler. En güzeli ruhu güzel az sayıda arkadaş / sevgili.
valla bende yoruldum artık, her konuştuğum kişi egoist yada ben öle algılıyorum. hiç bir hareketini hata saymayıp yaptığı normal şeyleri efsane bişeymiş gibi anlatan tiplerden yoruldum. eğer kimse hata yapmıyorsa bu dünya neden böyle?
bence hayatlarının ilerlememesi ve türkiyenin ekonomik sıkışmışlığından dolayı insanların normal de olması gereken şeyleri anormal gibi yaşamaya çalışmasının sebebinden dolayı böyle galiba.
zaman kötü,kimse kendinden ödün vermek istemiyor.