çok yeni olduğu için şu an neredeyse hiç iletişim kuramiyoruz. akşamları bir iki mesaj atabiliyor. ben de kendimi tuhaf hissediyorum boyle. nasıl gecicek günler, nasıl hissedicem diye düşünmekten kendimi alamıyorum. zaten kendimi hiçe sayiyorum, problemlerimi onla paylaşmayı unutmaliyim herhalde değil mi?
işte böyle. ne desem bilemiyorum. onu nasıl motive edebilirim, mutlu olmasını saglayabilirim? en azından içini nasıl rahatlatabilirim?
psikolojiden anlayan varsa böyle anksiyetik bir insana nasıl davranmam gerektiği konusunda tüyo verebilir veya boyle bir kitap vs onerebilir.
o konuştuğumuz kısacık şeylerde bile tereddüt ediyorum bunu söylüyorum ama kötü mü yapıyorum diye. nasıl bir yaklaşım içinde olmalıyım bilmiyorum. mesela "bu bitince şunu şunu yapicaz mi demeliyim, bu yanlış mı" gibi.
askerliğini yapmış olanlar, oradayken neler hoşunuza gidiyordu? hangi yaklaşımlar, neyden bahsedilmesi vs? ve neleri asla sevmiyordunuz?
ve de kendimi nasıl motive edicem :/ düşününce kısa dönem falan ama baya uzun bir süre var. onla aramda bir problem çıkaracak kadar olgun olmayan biri değilim bu şartlar altında. ama kendi psikolojik sağlığımı, sevgilimi, sevgimizi, ilişkinizi vs korumak istiyorum. yipranmadan ve güzel bir sekilde bu işin içinden çıkalım istiyorum.
düşünüp cevap veren herkese teşekkürler <3
romantik muhabbetlere girme. bırak alışsın bulunduğu ortama zaten orada kendi derdi kendine yeter senin ne söylediğinin çok da bi önemi olmaz.
not: askerliğimi yapmasam da yapmış kadar bilgim var iyi kötü
kullandığı ilaçları ve tedavi geçmişini belirttiyse rdm görüşmesine mutlaka gider.
henüz çok yeni, ortam şokunu atlatana kadar çok fazla konulara girmeyin bence.
kısa dönem çabucak geçiyor merak etmeyin.
nerede acemi ve usta birlikleri?
ikisi de isparta
Ayrılma da.
yok canım
geleceğe dair planlar yararlı olur.
ya herkes yapıyor ne var bu kadar büyütücek gibi laflar zararlı olur.
bi de genel bu tarz bi yere alışma dönemlerinde dış dünyadan bağlantıyı az tutmak iyidir diye düşünürüm ben hep.ama bu biraz göreceli gibi.
biraz korkutucam, askerden dönünce sevgilisinden ayrılan çok gördüm, sana tavsiyem bu kadar üstüne düşmemen. kaç yaşında adam, çocuk değil üstesinden gelecektir, alışacaktır, bence sadece sen halledersin vb. telkinlerde bulun gerisine karışma.
dedemin babası 17 yaşında evlenmiş, 18-19 gibi askere çağrılmış (1. dünya savaşı) esir düşmüş toplamda 5-6 sene askerde kalmış, büyük babannemi düşündüm şimdi ne düşünmüştür diye de...
varlığını hissettir.
çevresinde askerdeyken terkedilmiş arkadaşlarını görecek. bunu düşünmesine izin verme.
özlediğini söyle. geçip biteceğini dile getir.
onun aklında şüphe bırakacak sözler ve davranışlarda bulunma.
acemiliği bitip çarşı izinleri başladığında yanına git. hatta şimdiden yemin töreni vs için bilet al.
tek ihtiyacı olan yanında olmanız ve bunu hissettirmeniz.
orada insanın sevdikleri çok önemli.
sadık kal. gerisi hallolur.