toplu taşımada neredeyse her kullandığımda ellerinde peçeteyle yüzü görü üstü başı kir pas içinde küçük yeni yetmeler görüyorum. ve bana dokunmaları beni çok rahatsız ediyor. insanların onlara para vermesi daha çok rahatsız ediyor. ve bunları neredeyse her yerde görmem yine içimi burkuyor. hem ülkenin kalitesi hakkında ne kadar boktan bir ülkede yaşadığımıza dair bir gösterge gibi olduğu için, hem çocuk dilencilerin artık normal bir şey haline gelmesini temsil ettiği için hemde kişisel haklarıma ne kadar basitçe ve rahatça tecavüz edildiğini gördüğüm için. ben cafede muhabbet ederken, kaldırımda arkadaşımla konuşurken, toplu taşımada telefonumda bir iş yaparken her seferinde bunları görmem bana tüm bu duyguları yaşatıyor. belkide beni asıl rahatsız eden kimsenin (başta devletin) buna sessiz kalması. o turnikelerden nasıl geçtikleri ise merak konusu. sizde aynı duyguları yaşıyor musunuz ve yazdığım tuhaflıkların açıklaması ne olabilir?

dipnot: çocukları çok seviyorum ve aram iyidir. çoğu zaman internette çocuklarla ilgilenebileceğim vakıf dernek var mı diye fellik fellik araştırdığımı hatırlıyorum. ama bu farklı. burada annesi babası ya da başkaları tarafından dilendirilen çocuklar var ve sizler onlara bozukluk verdiğiniz sürece bu sistem işlemeye devam ediyor. insanın biraz aklı olsa sırf içindeki merhamet duygusunu kabartmak için cüzdanını çıkartmaması gerektiğini bilir. bu durum 'tamamen' politiktir. elinizi bazen vicdanınıza değil kafanıza koymanız gerekir.


 

turkiye'de ben dilencileri bir sirket olarak goruyorum, greenpeace benzeri. o cocuklardan bir tanesine para verince arkasindan 10 farkli cocuk daha geliyor, bir seyler satmaya calisan insanlara saldiran zabitalar nedense bu dilencileri es geciyor. en iyisi yokmus gibi davranip dusunmemek.

nossrat

Ben hepsinden nefret ediyorum. Çocuk vs fark etmiyor. Baya nefret ediyorum. Zarar vermekten başka bişey bilmiyorlar.

super kahraman olsaydim baba olurdum

normalde insanların bu arkadaşım bile olsa bana dokunmalarından sürekli temas etmelerinden bile çok hoşlanan biri değilim ama çocukları çok fazla seviyorum hatta bazırları çok şirin bile nedense onlara karşı hiç rahatsızlık duymuyorum. 7 yaşa kadar falan tahamülüm var daha sonraki yaşlardaki çocukların bana dokunmalarından rahatsız olurum açıkcası.

Bazen metrobüste otobüste vs küçücük çocuklara çok kötü şekilde bağırıyorlar özellikle şöförler onlara bile kızasın geliyor çocuk şan bunlar sonuçta tertemiz kalpler var ne olursa olsun bu kadar bağırmayı haketmiyorlar sevgiyle birçok şey çözülebilir gerçekten buna inanıyorım özellikle bir eğitmen olarak ama maalesef biz hep kırmayı yıkmayı bağırıp çağırmayı tercih ediyoruz.

powerpufgirl

siz sevgi gösterseniz dahi bu çocukların aileleri tarafından her türlü şiddeti gördüğünden eminim. siz sanıyor musunuz ki bunların aileleri başını okşuyor ilk okulda önlüğünü giydirip sütünü içirip gönderir gibi dilenmeye gönderiyor. komik olmayın bu çocuklar aileleri tarafından insan yerine koyulsa süistimal edilmezler. ve siz onlara dilenmek normaldir mesajını verdikçe bu sömürü düzeni sürecek.

douglas
1

mobil görünümden çık