Şu an 32 yaşındayım, hayatıma en baştan sıfırdan başlamak istiyorum. Şu an evliyim ve bir çocuğum var. iyi bir işim var. ama inanılmaz mutsuzum. mutsuz olmam için görünürde hiç bir sebep yok, eşime aşığım, çocuğum çok tatlı. işimden iyi kazanıyorum.
Ama bir şeyler eksik hissiyatı var, delirmek üzereyim. en başa dönüp baştan yaşamak istiyorum.
Size de oluyor mu?
Yorumlara ve baslik icerigine bak ya ahahahaahahahahahahaha arkadaslar su icin. Bol bol su tuketin. Tmm mi bol bol su
Bana olmuyor. Bundan birkaç yıl önce hayattan beklentilerimi düşürdüm, artık öyle sorunlarım kalmadı. Sağlığım yerindeyse, borcum harcım yoksa, ihtiyaçlarımı karşılayacak kadar da param varsa mutlu olmanın yollarını buluyorum. Evde yapılabilir hobi edindim (bira yapıyorum), çevremi aralttım, daha minimalist bir hayata geçtim. Çok daha tatminkar bir hayat oldu.
herhangi bir hobin var mı?
halk arasında senin duruma rahat batıyor denir. Tamam, belki monotonluk bir süre sonra canını sıkıyor olabilir ama gayet iyi olan maddi olanakların vasıtasıyla sevdiğin eşin ve çocuğunla vakit geçirmeye yönel..
bana hic olmuyor. mutsuz olmam icin bircok sebep var ama mutluyum :)
sizi monoton hayat yaşarken öldümüş.
Bilmişlik yapmak gibi olacak ama sorun şu:
Hayatınızı size verilen doğrular ve senaryo ile yaşadınız, yaşıyorsunuz. Rutin; oku mezun ol, askerliğini yap, evlen, çocuk yap, büyüt vb.
Okul seçimi? Gelecek vadeden/parası bol/memurluk vb
Eş seçimi? İçkisi yok/kumarı yok/para da kazanıyor vb
Çocuk yapmak istedin mi gerçekten? Tabi ki istedin, kendi çocukluğundan beri istemen gerektiğini duydun. "Çocuğum hayatımda yaptığım en doğru hareket, pişman olmayacağım tek şey" çünkü böyle düşünmezsen çocuğunu kesen cani anne gibi hissedeceksin kendini.
Sadece kendizin istediğiniz neleri yaptınız? Peki bunları gerçekten siz mi istediniz?
Yaptığım bazı şeyleri kime anlatsam cevap aynı: "ya ben de çok istiyorum aslında" Ama kimse yapmıyor. Listelerine konulan şeylerden fırsat kalmıyor çünkü.
Başkalarının rolünü oynuyorsunuz, mutlu falan olamazsınız.
Kabul edeceğinizi sanmıyorum. Kimse özgür iradesi olmadığını kabul etmez. Ama çocukluğundan beri her istediği alınan ferrarili şımarık bi piç değilseniz sorun bu.
Olmuyor. Bu "x ve y'ye sahibim, neden mutsuzum" kafasını da anlamıyorum. Mutluluk bir matematik formülü değil. Eğer öyleyse bile sabit bir formülü yok, kişiden kişiye değişen formüller var. X ve y senin formülünde yer almıyor olabilir ya da yer alıyordur fakat onlardan daha değerli bir z vardır ve o eksiktir.
Mutluluk bir kişilik türü. Mutlu bir insanın hiçbir şeyi olmasa bile hayatı boyunca hep mutlu olabilirken, mutsuz kişiliğe sahip kişilerde ise geçici mutluluklardan sonra kişilik seviyesinde mutluluk devam edecektir. Sürekli yeni şeyler deneyerek geçici mutluluklar arar bu kişiler ömrü boyunca sürekli bir mutluluk görülmez.
mutluluk-mutsuzluk, sahip olunan-olunmayan şeylere bağlı haller değildir.
en baştan bir kere bu dünyaya mutlu olmak için gelmediğimizi kabul ederseniz bir hafifleme gelecek emin olun. sonra size istemeniz gerektiği söylenen şeyleri istemeye çalışmayı bırakın. gerçekten bir şey istiyorsanız onun için uğraşın. "ay bu yaştan sonra bikbikbik" diyenlerin ağzına kürekle vurun. bir de imkanlarınızı sizden daha dezavantajlı canlıların hayatlarını kolaylaştırmak için kullanmayı deneyin. engelli, kimsesiz, hasta insanlara ve hayvanlara yararlı olduğunuzda son moda bir ayakkabı satın aldığınızda duyduğunuz mutluluğun kat kat fazlasını hissedeceksiniz.
dun tam senin durumundaki insanlari huzura ulastiran bi belgesel izledim.
anahtar kelimen: minimalism
Erci +10000
En son ne zaman tek kişilik yaşadın? En son ne zaman eşini ve çocuğunu düşünmeden yalnızca ama yalnızca kendin için, kendini mutlu edecek bir şey yaptın? En son ne zaman kendi başına kaliteli vakit geçirdin? Toplumun yapmamızı istedikleri, yaptığımız takdirde mutlu olacağımızı bize dikte ettiği şeyler herkesi mutlu etmeyebiliyor. Bence biraz kendine vakit ayırmalısın. Kafa dinlemeye, şu ana kadar hiç meşgul olmadığın şeylerle (yeni bir sanat dalı mesela) ilgilenmeye ihtiyacın var.