Abimin ilk eşinden 8 yaşında bir oğlu var. Annesiyle Fransa'da yaşıyor.
Birkaç haftalığına Türkiye'ye geldi; abimlerle kalıyor. Abimin ikinci eşinden 1 yaşında ikiz çocukları var. Sürekli onları taklit ediyormuş. Biberonla su içmeler, emeklemeler... Erkek kardeşinin adıyla hitap edilmesini istiyormuş. Annem ağlamaktan anlatamıyor; ama psikolojisi çok bozukmuş. Saldırganlık vb. yok. Aksine çok tatlı, cana yakın bir çocuk.
Bir de, salam sosisten başka bir şey yemiyor çocuk yıllardır. Birkaç yıl önce hep kabızdı. Bu yıl ishal olup altına kaçırıyormuş.
İçim parçalandı. Okula gidiyor. Annesi olacak kişi hiç arkadaşı olmadığını söylemişti bir defasında. Konuşulup çözüm aranabilecek bir kadın değil. Boşanalı 3 yıl olmasına rağmen Fransa'dan bile huzursuz ediyor abimleri.
Ben ne yapabilirim yeğenim için? Aklıma Fransa'da çocukların korunması ile ilgili bir birime ihbar etmek geçiyor. Yapabilir miyim bunu?
Velayet davası açılsa çocuğu bir daha getirmeyebilir Türkiye'ye.
Her türlü öneriye açığım. Teşekkürler.
karışma aile içi işlere girme derim.
Kuzenim 8 yıl kadar amerikada yaşadı orada doğdu. Sonrasında türkiyeye döndüler tam bir kültür karmaşası yaşadı. Yaz tatiline denk geldiği için 3 ay birlikte kalmıştık yediği tek şeyi söylüyorum: tavuk ve coca cola. Hala daha sulu yemek yemez. Aramızda çok yaş farkı yok çocukluğunda bile garipti bizim ülkedeki diğer yaşıtlarına göre, hala garip ama dediğiniz gibi o da çok sevimliydi ve aslına bakarsanız "normaldi"
Türkiye şartlarında çocukları değerlendirmemek lazım. Mesela dışarı çıkıyorduk yorulunca çöp kenarına yere oturuyordu biz çok pis lan nasıl oturuyor diyoduk ama adamın ülkesinde yerler pırıl ki yerler pis olsa bile millet oturur sonra gelir yatağa yatar öyle alışmış ona normal geliyordu.
Az çok arkadaşı var fakat asosyal ve şuan niğde gibi küçük bir şehirde yaşamak zorunda arkadaş sıkıntısı çok fazla çekti. Asla salak bir çocuk değil aksine çok zeki yaşıtlarıyla güldükleri şeyler bile farklı ben kendimi düşünüyorum kafayı yerdim heralde çok uyum sorunu yaşadı. Üzerinden yıllar geçmesine rağmen hala "türkiyedeki amerikalı" gibi yaşıyor. Çünkü orada doğdu ve oraya alışkın.
Belki sizin yiğende bu şekildedir. Kültür karmaşası vs? Belki fransada normal karşılanan bir şeyi siz şuan anormal olarak görüyor olabilirsiniz. Bunun dışında yemek yemiyorsa sağlık sorunları için yavaş yavaş sulu yemeklere alıştırıp sağlık beslenmeye yönlendirilip (ki bunun için önce ailenin çocuğa örnek olması ve ılımlı yaklaşıp tek tek açıklaması lazım) bu sırada doktor tavsiyesiyle ek gıdalara vs başlanabilir.
Fransa'dan Türkiye'ye adapte sorunu gibi durmuyor. Belli ki kardeşleri gibi ilgi almak istiyor ve onlar gibi davranıyor. Annesi ilgi göstermiyor herhalde. Çok üzüldüm.
Siz yeğeninize bakım verebilirsiniz. Onun duygularını fark etmesini sağlayıp, ona şefkat gösterebilirsiniz bence. Duygularına odaklanın, bir olay yaşadığında "nasıl hissediyorsun?" Sorusu çok önemli. Nasıl hissettiğini sorun. Başını okşayın, üzülünce üzülme demeyin, üzülüyorsun anlıyorum deyin, sarılın. Hepimizin ihtiyacı olan şeyler ama o çocuk olduğu için daha belirgin ortaya çıkmış.
Umarım bi hal çaresine bakarsınız.
annesi ilgilenmiyor, baba özlemi çekiyor ve kardeşleri gibi davranıp ilgi çekmek istiyor. kesinlikle pedagog ya da psikolog fln kim ilgilenşyor ise profestonel destek alınmalı
