Kendi kendime bu teşhisi koymam ne kadar doğru bilmiyorum ama sanki beni günden g7ne daha da içine çekiyor. Bundan kurtulmak için birkaç şey planlıyorum. Hepsi bir şekilde para gerektiriyor (psikolog da dahil bunlara) Misal yüzme kursuna gitmek istiyorum olmuyor, bisiklet sürmeyi çok severim ama bisikletim yok. Bu yüzden etkinliklere katılamıyorum. Sırf dışarı çıkmak için bahanem olsun diye sinemia aldım. Sinemaya yalnız gitmek de bir süre sonra heves bırakmıyor, tabi hala ısrarla gitmeye devam ediyorum. Sosyalleşmek adına burdan ve benzer yerlerden birileriyle buluşmuştum. Ama sonra sanırım beni sıkıcı bulduklarından olsa gerek, ya da ne biliyim tipsiz de buluyor olabilirler ya da ilginç biri değilim neyse bunlar teferruat, yine bir başıma kalıyorum. Biri çıkıp yalnızlık iyidir diyebilir ama demesin üzülürüm. Mobilden yazdığım için cümlelerim saçma olmuş olabilir, eğer derseniz soru nerde? Bunu bir iç dökme olarak görün, görmeseniz de sağlık olsun. Bir başka iç dökme denemesinde görüşmek üzere...
Gelişen teknoloji ile kişilerin yalnızlasması daha da arttı bence. Hızlı tüketim bu ara ağzıma pelesenk oldu ama kişiler Yeni tanıştığı insanları da hemen tüketme eğilimindeler. Farklılık arama adı altında bu gerçekleşiyor bir de. Yani insan nasıl bir farklılık arıyor bende bunu anlamıyorum hala.. neyse üzülme gardaşşş sinema dışında uğraş bul. Ben Lego yapmaya niyetlendim ama hayvan gibi bir tempoda çalıştığım için satın alma eylemini gerceklestiremiyorum.
fıytfıyt
Seni sıkıcı ve tipsiz bulmayacak birileri de cikacaktir illa. ' benim begendigim beni begenmez, beni begeneni ben begenmem' geyigi de gerçek tabii.
Kiralik bisikletler var. O secenegi degerlendirebilirsin. 200 tlye ortalama bir bisiklet de edinebilirsin.
Illa sosyallesecegim, birileriyle tanisacagim diye katilma aktivitelere ya da ortamlara çünkü o durumda tuhaf bir sekilde kaciyor senden aradigin sey. Arama, çıkıyor karsina.
runagain
