Mevzu şu. Kimlik kaydına göre 89, kendi söylediğine göre 87 yaşında bir anneannem var, bizimle yaşıyor. Yaşının getirdiği unutkanlık ve kafa karışıklıkları yaşıyor. Evde olmayan insanlar arıyor (Erhan'ın küçük kızı buradaydı, nereye gitti? Çocuklar uyudu mu, üstlerini örtün... gibi sorular, kimin evinde olduğunu bilememek, annemi ben zannetmek vb.)
Şimdi, çocuklar gitti uyudu tamam dersek aklına takılıyor, sabahın köründe evde oda oda gezip çocuk arıyor. Çocuk falan yok diye ısrar edersek daha da aklı karışmış gibi gözüküyor. Bunun doğrusu nedir, he diyip geçmek, itiraz etmemek mi gerekir? Yoksa tekrar tekrar doğrusunu söylemek mi lazım? Biz ne yapalım böyle durumlarda? Cevaplar için peşin teşekkürler.
benim anneannem de alzheimerdı çok zordur işiniz öncelikle kolay gelsin. çok üstüne gitmeden dikkat dağıtıyorduk genelde konuyu değiştiriyorduk. o da bir süre sonra unutuyordu.
demans,alzheimer olabilir. Çocuk gibi bakılacak başka çaresi yok. Boya kitabı vs. boyatın. Eğlenceli şeyler yapın, el becerisini güçlendirecek şeyler yapın. Yani çocukların gelişimi için ne yapılıyorsa yine yapın. Başka çözüm yolu yok. Varsa da ben bilmiyorum.
@westblack eskiden bolca örgü örüyordu ama eklemleri sağlıklı değil, artık ellerini çok kullanamıyor. Bir de bulmaca çözerdi, yine her gün gazetesini ve bulmacasını alıyoruz ama fazla uğraşamıyor onlarla da.
Çözüm yolu olmadığını biliyorum ama bu aklının karıştığı konularda nasıl davranmamız gerektiğini anlamaya çalışıyorum. Teşekkürler yine de, boyama kitabını bir deneyeceğim :)
çok dikkatli olmalısınız. evden kaçma eğilimleri çok yüksek oluyor, geceleri yatarken kapıyı kilitleyin. üzerindeki kıyafetin bir köşesine fln telefon numaranızı adresinizi yazın. ocağı fln açık bırakıyorlar dikkat edin. doktors gidin ve profesyonel yardım alın