Arkadaşımın, yeğeni(8-9 yaşında) ve annesiyle oturdum da geçen gün. Çocuk bi okulun sınavına girmek istiyormuş, annesi de, "kazanınca gidecek misin o okul çok katıymış, arkadaşımın oğlu orada derste çikolata yedi diye hoca sınıftan atmış, zorlanırsın belki" dedi. Çocuk "bu disiplinle alakalı bi şey, bence disiplin kötü bir şey değil" dedi. Allahım böyle çocuklar da mı var, hayran kaldım çocuğa, en güzeli de annesine, ha tamam o zaman demeyip, kendi fikrini söyleyebilmesiydi bence. Sizce de çok güzel değil mi ya, nasıl yetişmiş acaba bu çocuk :/.




 

çocuğa evcil hayvan değil birey gibi davranan nadir ailelerden birinde büyümüş.

proletarier aller lander vereinigt euch

çocuğun fikrini söylemesi iyi de hocanın tavrını onaylaması ve disiplin aşkı korkutucu bence.

tepedeki psychedelic adam

bana pek sağlıklı gelmedi, ayrıca mutsuz bir çocuk imajı canlandı zihnimde.

gmzo

Hayır hiç mutsuz bi çocuk değil yani anlatamıyorum tabii de çocukta değişik bir hava vardı. Bence güzel ya disiplin aşkı değil de gerekli disiplinin nerde olması gerektiğini biliyordu.

ekaterina

cool bir çocukmuş :d

fyodor fyodorovic

Zeki bir çocukmuş. Disiplin konusundaki yorumuna katılmak anlamında değil, soruyla yanıt arasındaki akıl yürütmeye dayanarak söylüyorum.

olivia

çok da güzel değil ya öyle çocuk mu olur?

ben disiplin konusuna değil de daha çok sınav kısmına takıldım. oturmuş araştırmış ve "ben en iyisi bu okulun sınavına gireyim" diye mi düşünmüş yani? hem de 8-9 yaşında. bu yaşta bu kadar hırsla 20 sinde ne yapacak?

ben o yaşta "nasıl daha fazla dondurma ve çikolata yiyebilirim?", "ablam dünyadaki her şeyi nereden biliyor?" "tatile gitmemize kaç gün kaldı?", "nereye tırmansam düşsem kolumu daha kolay kırarım?" falan gibi şeyler düşünürdüm.

istanbul kanatlarimin altinda

muhtemelen bir yetişkinin, hatta muhtemelen öğretmenlerinden birinin, "disiplin kötü bir şey değil" gibi bir cümle söylediğini duymuş ve tekrarlamıştır. Hatta bir ihtimal, konuyu sırf bu cümleyi söyleyebilmek için açmış olma ihtimali bile var. sizin etkileneceğinizi falan düşünmüştür.

sopiro

karşısındakini çocuk gibi degil de gercekten bir birey gibi konusursa, boyle cocuklar gormeniz normal.

evimin paspasi

yorumlara şaşırdım. hanginizin ilkokulunda derste yemek yemek serbestti ki? şu an da böyle mi bilmiyorum ama disiplinden kastı nerde ne zaman ne yapabileceğini bilmek gibi geldi bana sadece.

piremses

Benim de küçükken disiplin aşkım vardı. Hatta aileme disiplinsiz oldukları için kızardım, 9 yaşında kendi isteğimle yatılı okula girdim, disiplinli bir ortamda rahattım:p

Disiplin deyince millet korkuyor ama evet gerektiği zaman disiplinli olmak iyidir. Benim derdim de her şeyin düzenli ve kurallı olmasıydı aslında, o duyguyu seviyordum.

Ama bu duygu büyüdükçe azaldı, daha rahat bir insan oldum. Yetişmemde bir sıkıntı olduğunu düşünmüyorum.
Bence bu çocuk da birey olabilmeye, kendi düşüncelerini ifade etmeye başlamış, güzel bir şey.

peggy
1

mobil görünümden çık