Yakın zamanda da evlenicem, Kara Kara düşünüyorum. eşimin ailesinin yanında mecburen bulunmak zorunda kalıcam, ilk zamanlar normal geçer; ama ilerleyen zamanlarda napıcam. Annemler benim asık suratımı çekmeye alışkın ama onun ailesi bunu kabullenmez ki falan.
Sizde de oluyor mu böyle düşünceler?
çok oluyor. bir yaştan sonra aileyle yaşamak iki tarafı da zorluyor, bariz bir aile baskısı olmasa bile böyle. 25 yaşındayım ve bir yerden sonra bozulan ilişkileri tamir etmek de zorlaşacak. evlilik konusunda da sizinle aynı düşüncelerdeyim hatta. tahammül, sevgi, sorumluluk.. kendinden ve verdiğin/ vereceğin tepkilerden çekinmek. ailemden bir de yetişkinken kopup (üniversite için 4 yıl ayrı kalmıştım) kendimi bu duruma adapte etmem gerektiğini düşünüyorum. direkt evlilik için ayrılırsam sanki her şey daha kötü olacak benim için hissindeyim son ilişkimden beri.
aynen bende de oluyor. beni anamdan babamdan başkası çekmez ben napıcam diyorum bazen. dediğin gibi aileyle yaşam belli bir yaştan sonra olmuyor. fazla içiçe duruldu mu hır gür çıkıyor. uzak olmak en iyisi.
