mutsuz olmak.
bu bir süre sonra karşındakinden rahatsız olmaya kadar gider zaten.
ama bazen insanlar mutsuz olduklarını kendileri bile kabul etmek istemedikleri gibi, karşı taraftakiler de onların mutsuzluğunu umursamayabilir.
yani "ben mutlu değilim" dendiğinde karşıdakinin bundan nasıl etkileneceği tamamen karakter, kişilik, ego meselesi.
mahkemeyi ikna edecek sebep istiyorsaniz, belgelenmis ev ici şiddet gecerli sebep. digerleri icin mahkeme, ailenin birligi falan diyerek anlaşın kendi aranizda öyle delin diyor.
karsi tarafi ikna edecek bir sebep yok. eger bir taraf istemiyorsa ve cirkefleşme egiliminde ise o iş yillar sürebilir. onu ikna edebilecek bir aile büyügü en medeni cözüm, güzel bir dayak kisa vadede etki gösterebilen en az medeni cözüm.
Anlaşmalı boşanamıyorsanız, çekişmeli boşanma deniyor galiba ve iğrenç bir süreç başlıyor. Karşı taraf boşanmak istemezse olay çok uzayabilir. Heleki arada çocuk varsa, hakim de boşamak istemeyebilir.
Aldatıyor, sürekli kavga ediyoruz gibi bir sebep öne sürmeniz lazım. Bu durumda aldattığını veya aranızdaki anlaşmazlıkları ortaya dökmeniz gerekiyor. Uzun ve tüm kirli çamaşırların ortaya döküldüğü + iftiraların atıldığı saçma sapan birkaç sene içerisinde boşanıyorsunuz.
Bence bu kötülüğü kendilerine yapmasınlar. Güvendiğiniz bir avukat varsa, önce kendiniz sonra istemeyen taraf ile beraber görüşün ve sonuna kadar anlaşma yolunu deneyin. İkna olmazsa güvendiği, sözünü dinlediği bir aile büyüğü varsa 2. adımda onu devreye sokun.
Her halükarda iyi bir avukat şart. Onlar süreç hakkında sizi daha iyi bilgilendirir. Benim ki sadece duyduklarımdan, okuduklarımdan ibaret...
.