Arap Şükrü meşhurdu ben lisedeyken falan ama son halini hiç bilmiyorum.
Merkez Yıldırım ilçesinin semtleri, göç sebebiyle önce kimliğini kaybedip sonra yeni kimliklerle varlığını sürdürüyor.
Yavuzselim ve Arabayatağı en uç örnekler. Göçmen nüfus fazla. Uyuşturucu trafiği fazla.
Kamberler semtinde yaşayan romanlar 'kentsel dönüşüm' bahanesiyle şehrin dışına sürülmek istendi. Kabul etmedikleri için yakın semtlere taşındılar mecburen. İncirli semtinin eski nezih günlerinden eser yok.
Demirkapı semti de romanların yaşadığı, dışarıdan birinin yaşaması zor semtlerden.
Demirtaş eskiden bir beldeydi. Demirtaş OSB ile çok fazla işçi beldeye yerleşti ve büyükşehir yasasıyla Merkez Osmangazi Belediyesine geçen imar yetkisi, fütursuzca kullanıldığı için, kendi çapında bir gettoya dönüştü. Demirtaş OSB'nin içinden Demirtaş mahallelerine giriş yapılan yerde mezarlık vardır. Orada her gece 'Şahinciler' toplanır. İnanılmaz bir tutku. Bir o kadar berbat bir kültür. Yanında yitip giden apaçi gençlik.
Son olarak aklıma gelen yer Emek. Emek yerine 'Küçük Kürdistan' diyebilirsiniz. Kürtleri ilgilendiren her olayda semt karışır. Hatta bazen Mudanya Yolu Cd. Oyak Renault önüne kadar taşar, ana trafiği kilitler. Yaşamak için asimile olmanız gerekir.
Yaşadığım semti unuttum;
Altıparmak, Çarşamba, Merinos
Bir ara boşalan evleri travestiler yerleşip müşterilerini ağırlarlardı. Cinayete kurban giden, kedileri çok seven bir komşu teyzemiz var ki hala üzülürüm dairesinin önünden geçerken. Travestiler, şehrin amına koyan Doğanbey TOKİ konutlarının 25 katlı gökdelenlerine taşınmaya başlayınca da yerini Suriyeliler aldı. Küçük Şam. Yöneticiler göz ardı ediyorlar ancak yakında ya sokak savaşlarına, ya da mafyavari yapılanmalara gene bir sosyo kültürel ortam oluşuyor, adım adım.