-sokakta mendil vs. bir şey satanlardan özellikle çocuklardan alıyor musunuz?
-görünce napıyorsunuz, ne hissediyorsunuz?
-hayir
-hayir
-gormuyorum artik
kesinlikle vermiyorum, çünkü verdikçe daha fazla dileniyorlar. sayıları artıyor.
özellikle bebeği ile dilenen suriyelilerden nefret ediyorum. her gördüğümde nefret suçu işliyorum resmen. benim eşim haftada 45 saat non - stop çalışırken, bu amk (kusura bakmayın) insanları hem tavşan gibi ürüyor, hem de kucağında bebeği ile dileniyor.
İlk göç dalgasında yol kenarında kucağında bebeğiyle yere oturmuş perişan halde Suriyeli bir kadın görmüştüm. Normalde Türk olan hiçbir dilenciye para vermem ama o gün o kadının durumu beni rahatsız etmişti ve bunları düşünürken bir anda karar verip 30-40 metre yolu geri yürüyüp kadına para vermiştim. Sonra daha iyi hissetmiştim. Belki onun hayatını kurtaramayabilirdim ama en azından o gün için ona bir faydam dokunabilirdi. Aslında bunu iyilik olduğu için söylememem gerekiyor ama gerçekten kötü durumda olan insanlarla sahte dilencilerin ayırt edilmesi konusu önemli bir sorun olduğundan bahsetmek istedim. Gerçekten yardıma ihtiyacı olan birine benziyorsa para vermeye çalışırım.
-Hayır
-Mendilim bittiyse, çocuk veya muhtaç görünen yaşlı teyzelerden alıyorum.
-Bir çoğunun acınacak durumda olmadığının farkına varabildim ama bazen yine de kötü hissettirenler oluyor.
Vermem,vermedimde. İhtiyacı olanı zaten bulurum.
vermem
hayır
eğer mesela alsancak kordon gibi bi yerde kafede oturuyosam ve bi çocuk geliyosa korkuyorum örneğin masadaki telefonu alıp kaçabilir ya da yemeğime tükürebilir falan diye(bunu gördüm kendi gözlerimle) onun dışında metroda falan görürsem içten içe küfür ediyorum çünkü biliyorum ki onlar yiyip içip sevişip çocuk yapıyor sonra acınarak dileniyorlar bu üstüne üstlük gittikleri hastanelerde ağa gibi davranıyorlar.
-para vermiyorum. arabada kutuyla aldığım gofret mofret bir şey oluyor genelde, onlardan veriyorum.
-mendil satan çocuklardan almıyorum, para da vermiyorum. yaşlılardan alıyorum bazen.
-sisteme sövüp devam ediyorum.
çoğu çingen ya da suriyeli. meslekleri o zaten. hayatta vermem.cidden muhtaç durumda yaşlılar oluyor. onlardan mendil falan alınır ama
Vermeyin verdirmeyin
-hayır. özellikle çocuklara para vermiyorum. çünkü biraz kazandıkça devam edecekler bu işe veya devam etmeye zorlanacaklar.
-temiz, eli yüzü düzgünse bende nedense eğitimi için çalışıyormuş imajı yaratıyor ve eğer bozuk param varsa alıyorum.
-çok ısrarcıysa sağolasın canım var bende vs. gibi bir şeyler geveliyorum.
Para isteyen hiçbir dilenciye para vermedim. Sadece bir keresinde küçük bir kız "abla pasta alır mısın?" dediğinde pasta almıştım o kadar. Onun dışında mendili marketten alırım. Kucağında bebeğiyle dilenen kadınlara, ailecek köşeye oturmuş bakan suriyeli ailelere, toplu taşımada kendini acındıran suriyeli çocuklara acımıyorum. Çünkü açlıktan ölmüyor hiçbiri. Bundan iki yıl önce Osmanbey'de yağmur yağdığı halde çıplak ayakla dilenen bir kız çocuğu görmüştüm. Yanında da pembe çizmeleri duruyordu. Sanırım büyükleri "ayakkabını çıkartıp dilen" dediği için yapmıştı ama ayakkabıları saklaması gerektiğini idrak edememişti. Kısaca vermeyin, verdirmeyin.
1. Hayır. Arabanın yanına gelmişse ve ortada bozuk para varsa belki.
2. Her zaman değil. Bizim orada sabit bir amca veya 2 çocuk oluyordu onlardan alıyordum. Otobüs beklerken kutuda kartlık yara bandı falan satanlardan da alıyorum. Çok ucuza satıyorlar zaten. Arkadaşımız engelli diyerek yara bandı satmaya çalışanlardan asla almam.
3. Çocuklara üzülüyorum ana babalarına küfrediyorum.
Not: Hastamız var şu ilçeye gideceğiz paramız bitti aslında bir sürü tarlamız var fakir dilenci değiliz diyen iyi görünümlü insanlar sizden para isterse vermeyin. Bir kere 50 lira verdik, kadın beğenmedi. Senin Manisa'ya kadar taksi paranı mı karşılayacağım beyinsiz. Ver sen onu geri dedik, aldım parayı camı kapattım devam ettim. Bundan sonra aynı hikaye, torunum burnuna taş sokmuş şimdi ameliyatta paramız bitti geri dönemiyoruz aslında bir sürü evlerimiz var fakir değiliz bize para ver. Yalancı şerefsiz.
para vermem. bazen elimde yemeyeceğim abur cubur yiyecek vs olursa onu veriyorum.
Hayır, ben de vermiyorum. Sadece çocuk olmalarından dolayı üzülüyorum çünkü eğitimciyim ama o kadar.
1-hayır 2-ihtiyacım varsa sadece 3-Görmemeye çalışıyorum istifimi bozmıycam diyorum ama kasılıyorum ve bunun farkındayım. Bu da beni rahatsız ediyor. Durduk yere içim sıkılıyor. Ignore filtresi olsa seçicem.
İhtiyaç sahibi olduğuna emin olursam elimden gelen yardımı yaparım ama mevcut hayat deneyimimden sonra zor ikna olurum birinin gerçek anlamda ihtiyaç sahibi olduğuna. Çalışabilmek için gerek ve yeter güce kuvvete sahip olup da dilenmek hazırcılık gibi geliyor. Ki devlet de ihtiyaç sahiplerine türlü yardımlar yapıyor zaten.
Dilencilere para vermiyorum. Birşey satan oluyorsa o sırada da ihtiyacım varsa (selpak gibi ) satın alırım. Arada derede yemek veya yemek parasi dilenen cocuklara doner ismarladigim olurdu.
Görünce güzel hissetmiyorum tabii ki ama kimin gerçekten ihtiyacı var onu da anlamak mümkün değil.
- o anki psikolojime bağlı, çocuklara genelde veriyorum cebimdeki bozukluklardan bir şeyler. sokakta yatan evsizse gene veriyorum. suriyeli, turk, kurt millet ayrımı yapmıyorum.
Bebekli kadınsa, allah tuttugunu altın etsinci kafa sken dilenciyse vermiyorum
- bir şey satın almıyorum, vereceksem para bırakır geçerim
- halime şükrediyorum, şanslı olduğumu duşunuyorum
Kesinlikle vermem
- birkaç kez yiyecek isteyene yiyecek aldığım oldu ama para vermedim hiç. sadakanın olması gereken değişiklikleri önlediğini düşünüyorum.
- yaşlılardan aldığım olmuştur ama şimdi ekonomik durumum nedeniyle istesem de alamıyorum. (şimdi aklıma geldi ani'de de bir çocuktan çiçek almıştım yanımdaki kişi için)
- üzülüyorum, özellikle satış yapan yaşlılara. mesela çırağan'ın karşısında su, mendil falan satan bir teyze duruyor, neden bilmem ama o çok etkiliyor beni. bakamıyorum onun olduğu tarafa. her geçişimde suçluymuşum gibi başımı öne eğiyorum. altılı oynadığım dönemlerde hayal kurardım; "lan şöyle büyük bir altılı bulsam elindeki tüm malı alır evine yollardım teyzeyi" diye. sonra hayalleri büyütüp iş kurardım ve rahat bir iş verirdim teyzeye. artık onu kurtaracak hayallerim, diğerleri gibi, ölüler.
dilenen bir evsiz görünce de kendi dertlerime dalıyorum "ileride evsiz kalır mıyım acaba?" diye düşünüyorum. hesaplarım tutacak mı, aç kalır mıyım, dişlerim çürürse ne yapacağım gibi sık sık tekerrür eden sorular beliyor kafamda.
nasıl bir bağlantı var bilemiyorum ama babamı kaybettiğimden beri dilenen veya bir şey satan yaşlı amcalar, teyzeler görünce onlara para veriyorum. Vermezsem çok üzülüyorum ama çok da utanıyorum sanki dikkat çekmeye çalışıyormuşum gibi geliyor vapurda falan. o yüzden çok utanır da o anda veremezsem, sonra sessizce herkes gidince bulmaya çalışıyorum ya da bir sonraki gördüğüme veriyorum vs. Ben de böyle garip bir insanım.
- dilencilere para vermem, ilk zamanlarda küçük çocuğu olan suriyelilere birkaç defa yiyecek almıştım. artık görmüyorum bile.
- nedense yaşlılara zaafım var, yaşlılardan sık sık mendil alıyorum.
- dilencilere üzülmüyorum; yaşlı ve mendil satan, ne bileyim tartı başında oturan yaşlılar içimi burkuyor sadece.
- hayır
- hayır (mendile ihtiyacım varsa, özellikle yaşlı veya engelliyse bazen)
- yani karışık duygular bunlar :( bazen hiçbir şey hissetmiyorum, bazen sisteme kızıyorum, özellikle çok yaşlıysa bazen üzülüyorum vs. vs.
izmir çankaya metro girişinde 2 tane bebek büyüttü suriyeli kadın. kucağında bebek varken hamileydi yani düşün. millet tabi paralar, ayakları çıplak çocuğa ayakkabılar falan. çocukların ayakları hala çıplak ayrı mesele. para vermiyorum, bişey de hissetmiyorum.
-Asla vermem. Çocukların aileleri tarafından sömürülmelerine ortak olmak istemiyorum. Yardımı başka şekillerde yapıyorum, 2-3 lira ile vidanımı rahatlatma uğruna sömürü düzenine onay vererek değil.
-Çocuktan almam. Aynı nedenden dolayı. Kör bir amca var mendil satan, ondan alıyorum.
-Kötü hissdiyorum ama başımı çevirip yürümeye devam ediyorum.
vermiyorum, almıyorum. garip ve çelişkili duygular.
hayır
hayır
bişey hissetmiyorum
- Hayir.
- Hayir.
- Utaniyorum. Her seyden.
Suriyeliler ve diger mülteciler icin etkinlikler yaptim, Ankara´da oldugum süre boyunca destek olmaya calistim. Ama asla kimseye cikarip para vermem.