Sadece düşünsel olarak belli bir seviye ve birikimin üzerindeki insanları ciddiye alabiliyorum, onlar dışındakileri dinlemiyorum ve muhatap almıyorum. Aile, akraba, arkadaşlık vs. hiçbir önem ifade etmiyor benim için, sadece bana gerçekten bir şeyler katabileceğini düşündüğüm insanları barındırıyorum çevremde.
Bu yanlış mı? Aslında sadece kaliteli insanlarla iletişimde olup diğerleriyle mümkün mertebe mesafeli olmamın faydalı olduğunu düşünüyorum ama kalitesiz insanlara karşı içimde yoğun şekilde kötü duygular besliyorum. Bunu nasıl aşabilirim?
@bb; Muhteşem bir insan olduğumu iddia etmiyorum tabii ki, belli bir düşünsel seviyenin üzerinde olduğumu düşünüyorum sadece.
aşma ya, niye aşacaksın. hep böyle kal.
Aysun Kayacı sen misin?
aynştayn mısın sen?
mari küri misin?
"Aslında sadece kaliteli insanlarla iletişimde olup diğerleriyle mümkün mertebe mesafeli olmamın faydalı olduğunu düşünüyorum" şu kısma cevap vermiştim.
Bunu nasıl aşabilirim? sorusuna cevap ise aşamazsın dna ile gelen yazılım bu şekilde.
Kaliteli insan kıstasın yanlış.
Öncelikle fularsız yazıyorum kusura bakma ama bu denli nefret duymanı gerektirecek neler yaşadın, nasıl genellemelerle bu kadar keskin yargılara sahip oldun merak ediyorum.
Muhatap olmak istemediğin insanlarla muhatap olmayı şehir yaşantısında bir yere kadar sürdürebilirsin. Daha keskin sınırlar için becerebiliyorsan kendi ağını yaratır, o çevre içine kimseyi almaz ve tüm ihtiyaçlarını kendi içinizde karşılayarak o insanlardan kendinizi izole edebilirsiniz. Bu şekilde bile jandarma falan gelir arada, seve seve muhatap olursunuz üzgünüm :/
Nefretini anlıyorum, fakat kendini bu cümlelerle ifade etmeye kalkarsan her ortamda yanlış anlaşılırsın. Bu tip şeyler geri kalmış toplumların ortak sorunu, malum ülkemizin durumu ortada. O yüzden çok önemsememeye gayret göster, çevreni değiştir, samimiyeti olabildiğince düşür.
Kendi bulunduğunuzu düşündüğünüz seviyeye, eğitime ve kafa yapısına uymayan insanları etrafınızda tutmak istememeniz doğal bence.
Ama bu dairenin dışında kalan insanlara karşı da nefret vb. kötü duygular beslemek herkesten önce sizin için yorucudur diye tahmin ediyorum.
Çünkü karmakarışık bir toplumun içinde, bambaşka insanlarla bir şekilde iletişim halindeyiz.( istesek de istemesek de ) ki bu Türkiye'nin durumuyla alakalı da değil,dünyada böyle.
Dolayısıyla bu duygu içinizde sürekli bir stres, savaş hali yaratır.
Bu yorumu sizin seviyeniz nedir ki bıdıbıdısı üzerinden yapmıyorum.o şekilde düşünüyorsanız öyledir.
Biraz daha rahat olmaya çalışıp, boşveeeerr kafasına girmeniz lazım bence:)
Yoga yapın örneğin.ben bu tarz şeyleri garip bulurken sırf spor sonrası esnemek vs için yoga yapmaya başladım.Gerçekten çok rahatlatıyor :)
Gün içindeki durumuma da yansıyor bence.
Hayata bir kere geldiğinizi düşünüp kıymetli zamanınızı başkalarından nefret ederek değil de sizi mutlu edecek şeyler yaparak geçirin derim.
Hobiler,spor vs. kafanızı dağıtıp rahatlatır.
Olaya kaliteli/kalitesiz ayrimi yerine "benim gibi olmadigini dusundugum insanlar" şeklinde bakman daha dogru olurdu bence. Senin de kaliteni, kaliteden ne anladigini bilemeyiz cunku. Sohbet edemedigin, sana gore faydasiz, bilgisiz, boş insanlarla mesafeli olman kötü degil, tercih meselesi tabi ki. Hatta olmasi gereken bence. ama senin gibi olmayanlara nefret beslemek cok da saglikli degil. Önemsemeyerek aşabilirsin belki. Gercekten "kaliteli" dedigimiz insan nefes almasi bile israf dedigi kimseler için bu kadar çıldırıp nefret kusmaz gibi geliyor bana.
Sana katılıyorum. Dünyada ne kadar kötülük varsa hepsi insan işi.
Bende mümkün mertebe yeni insanlarla tanışmamaya çalışıyorum.
Size özel değil de, insanlar nasıl başka birinin kalitesiz olduğuna ya da değersiz olduğuna kanaat getirebiliyorlar, anlayamıyorum. Örneğin, bir arkadaş Sıla'nın 'İki satırlık adamları musallat ettik ömrümüze' kısmında çok duygulanır, çok hissederdi kendisi yaşamışçasına. 'Sen kimsin, neyin otoritesisin, nasıl karar verdin o adamların iki satırlık olduğuna, kendi satır sayın kaç, nereden bu kadar eminsin' derdim. Bunu kişisel algılamayın, hatta genel bir soru bu: Kim olduğunuzdan nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?
Senden farklı olanı beğenmemek ve hatta bazı konularda ya da bazı alanlarda küçük görmek normal. Sevgili olarak istemezsin, beğenmezsin mesela ama ya da atıyorum Bahar Candan gibi birinin televizyonda söyledikleri ciddiye alınmaz da; reelde, günlük hayatımızda bu derece nefret bence biraz fazla bence.
Her zaman senden kalitelisi çıkacaktır ve vardır da. O sana sümük muamelesi yapsa ne hissedersin?
Eksiklerini bu şekilde kapatmaya çalışıyorsun. Kendini yetersiz bulduğun konularda geliştirmeye çalış.