Şu anda türkiye’de görece olarak iyi bir işiniz/geliriniz var diyelim, gelecekte de bu şekilde devam edecek gibi. Hayaliniz için bu işten/yaşamdan vazgeçip barselona’da global bir firmada bir senelik bir işe girer misiniz? Bir sene boyunca yaşam standartınız ciddi şekilde düşecek, bir sene sonunda türkiye’deki standartınız civarında olacak şekilde devam etme ihtimali var. Ama kesin değil tabi ki.
Ne yapardınız ? baya kararsız kaldım.
Ülkede durduğun kabahat.
fazla ayrıntı vermemişsiniz ama aklıma ilk gelen cevap şu: anında giderdim. (birkaç sene yaşanıp dönüleceğini varsayıyorum)
oralarda eline bir gitar alıp bir cami/kilisenin dibine otursan birkaç ay sonra şuna evriliyorsun zaten, havasından mıdır, toprağından mıdır nedir?
www.youtube.com 
ülkemde mutluyum. aman gideyim, kaçayım edeyim diye bir düşüncem yok.
kanada'nın göçmenlik şartlarını karşılıyorum, gerçekten gitmek istesem oraya başvurur-giderim ancak barselona karşıma çıkınca bi durdum-kaldım.
vazgeçip giderim. bir sene yurt dışında çabalarım Türkiye deki standardımı yakalamayı veya üstüne çıkmayı. ama 1-1,5 sene geçtikten sonra baktım olmuyor. tekrar Türkiye ye dönerek eski standartlarımla yaşarım.
hayalimi gerçekleştirmek için uğraşmayı bıraktığım gün bütün rahatımı kaybederim zaten. rahat olmak sadece maddi anlamda bir rahatlığı karşılamaz ki. yani benim için bu böyle. hayalimi kaybedersem de bir daha rahat olamam.
Ben de gitme fikrinde olanlardan olmadım hiç ama bi sene gidip gelmek, belki de duruma göre kalmak fena fikir değil.
Zamanında benzer koşullarda Dublin'e gitmemiş biri olarak çok pişmanım. 1 sene sonra neolacak korkusu yıllarca bitmeyecek pişmanlığa belki de bir daha ele geçmeyecek bir fırsata neden olmasın derim.
Bence kesin git. Hatta düşünme bile
Şartlarım ciddi şekilde kötüleşecekse gitmezdim. Bence bu soruyu sorduğuna göre orası tam hayalin değilmiş. Bu sebeple pişman olma olasılığın da var. Herkes Türkiye'den kaç diyor ama İspanya'da hiç İspanyolca bilmeden süreli bir işe girmenin ne kadar zor olabileceğini göremiyorlar.
valla ben 15 senedir yurtdışında yaşıyordum, kurulu düzenimi, işimi gücümü, atımı arsamı, hayallerimin peşinden koşup her şeyimi bırakıp istanbula yerleştim.
Giderdim. Tr'de durmazdim. Tr'nin sonu kotuye gidioyr. Su an iyi gunlerimiz.
bu şartlarda gitmezdim,
çok daha iyisi şartlarında gitmemeyi seçtik, bu şekilde de kalırım.
ama yıllık değilde kalıcı olacaksa gitmeyi ciddi düşünürüm.
kesinlikle. uzun vadede daha mutlu olma ihtimalini kısa vadeli mutluluğa tercih ederdim.
yani hayat öyle hep "lineer" değil daha karışık, düşersin kalkarsın, kötü olsa da döndüğünde anlatabileceğin iyi hikayelerin olur
yolvemacera.com
Bıraktım. Yaşam standardım bir yandan çakıldı, bir yandan yükseldi. Çakıldı, eskisi gibi kazanmıyorum, oturmuş düzenim yok ve sıfırdan başlıyorum her şeye. Türkiye'de uzman olduğum konuda, burada uzman sayılmıyorum, fasulyeden sayılıyorum çünkü. O yüzden, çok daha düşük bir seviyeden başladım, senelerce geri gittim, yeniden öğrenci hayatı ve maaşı ile yaşıyorum ama bittiğinde Türkiye'dekinden daha iyi durumda olacağım.
Bir yandan da hayat standardım yükseldi, sokakta rahat yürüyebiliyorum, kendimi güvende hissediyorum. Ne bileyim, bitaksi rezaleti gibi şeyleri yaşamam için aşırı aşırı şanssız olmam gerekiyor. Trafikte saatler harcamıyorum, sadece dakikalar harcıyorum ve insanları rahatsız eden problemleri gördükçe 'Bunu mu kafana takıyorsun' diye gülesim geliyor.
Barcelona olsa, daha da düşürürüm yaşam standartlarımı, karın tokluğuna çalışırım. Topuklarımı vura vura giderim, eve bile uğramam, şu an oturduğum yerden elimde çantamla havaalanına giderim. En büyük hayalim zaten oraya 200 km uzakta.
Bu yazdıklarına göre giderdim kesinlikle.
Göze alır ve giderdim. Gittiğimde de bir yıl sonrası için yerimi nasıl sağlamlaştıracağımı araştırırdım.
Bir yıl sonra Almanya'ya gidebilmeyi umuyorum ben de... ve eğer planladığım gibi giderse her şey, sıfırdan lisans okumayı dahi göze aldım hayallerim için.