benim sorunum ise haksizliga ugrayarak yasadigim kotu bir olaydan sonra uzin suredir calismiyor olmam. aslinda oglumun en kiymetli zamanlarini ve en tatli ve en ozel zamanlarini onunla gecirdigim icin avantaj gibi gorunuyor. ama malesef yasadigim bu surecte psikolojik olarak cok yiprandim ve yipranmaya devam ediyorum.
bildiginiz gibi is sadece cocuk sahibi olmakta bitmiyor. cocuk yetistirmek ozveri ve emek istiyor. cocuk gelecege yatirim,umut ve onemli bir miras bence.ama yasadigim ve halen devam eden kotu surec nedeniyle cocugumla tam olarak ilgilenemiyorum gibi geliyor bana ve bu beni rahatsiz ediyor.elimden geldigince kotu psikolojimi yansitmamaya calisiyorum.
oncelikle televizyon karsisinda vakit gecirmesini istemiyorum. gunluk bir saat kadar acik kalan televizyonun kablosunu cikarip koyacagim bir yere. ben de izlemeyeecegim, oglum da izlemesin. sizce coxugun gelisimi icin faydali olabilecek ne gibi aktiviteler olabilir? tesekkurler
bizim arkadas yuzme kursuna goturuyor. bebek de 15 aylik olmasi lazim. baya egleniyorlar.
Cocugunuza kitap okuyun, parka goturun, yasina uygun zeka oyunlari vb alin.
Arada da konusun. Sanki anliyormus gibi bir ssyler anlatin. Degisik memleketleri anlatin, hayvanlari anlatin :)
Düzgün bir kreşe gönderin, yaşıtları ile vakit geçirip öğrensin, öğrenme hızının ne kadar artacağına inanamazsınız. Ayrıca sürekli üzerine düşmeyin, deneyimleyip öğrenmesine izin verin. Bırakın hasta olsun, düşsün kalksın. Onun yanındayken ise yapmacık değil ama olması gerektiği gibi davranın, öğreniminin büyük kısmının sizin hareketlerinizi takip etmek olduğunu unutmayın. Eğitim böyle birşey.
Tabi en önemli noktaya geri dönelim, kreşe gönderin, o olması gerektiği gibi yaşıtları ile öğrensin. Siz de kendi hayatınızı tekrar yoluna koyun ve ona kendine güvenen ve ona her durumda destek olabilecek bir anne verin.