şimdi benim bi teorim var. ışık tercihinden karakter analizi yapıyorum. bikaç kişide tuttu ama size de sorayım dedim.
odalarında sarı ışık kullanan insanların (aslında tam olarak akkor ampulden bahsetmiyorum, daha loş ışıklar bahsettiğim) daha duygusal ve tam olarak nasıl ifade edilir bilmiyorum ama daha "sanatçı ruhlu" insanlar olduğu gibi bi izlenime kapıldım. bunun yanında beyaz ışık seven insanların da daha realist ve mantığa önem veren insanlar olduğunu gözlemledim. mesela, mühendislik okuyan herkes değil de gerçekten "aha da bu adam mühendis" diyebileceğimiz kişiler kesin odalarında beyaz ışığı tercih ediyorlardır.
sizce de doğruluk payı var mıdır bunun ? hadi bir de bu konuda insanları sınıflara ayıralım :)
benim dedem sarı severdi, hiç de sanatçı bir ruhu yoktu, bu yüzden sana katılmıyorum.
dedemle teorini çürüttüm.
Philipsin sceneswitch urunu için böyle Bi testi vardı sayfasında. Hikayenin akısına göre yaptıgınız ışık tercihleriyle karakter tahlili yapıyor.
Sarı ışık seviyorum hiç öyle sanatçı bir ruhum yok tam bir odunum.
sarı ışık seviyorum varoluş sıkıntım var
Evlerde kesinlikle Sari isik seviyorum. Beyaz isik dogal degil, ruhum karariyor beyaz isik gorunce.
Sanatci ruhum var mi bilmiyorum ama bi dusunceli olma durumu vb mevcut. Asiri gercekcilik de var gerci. Bilemedim.
Beyaz ışık seviyorum, sanatçı ruhluyum. Yanlış tespit.
Pek duygusal sayılmam ama geçen seneye kadar sarı ışık ne yea, loş odada nasıl oturuyorsunuz olm derken geçen ampül patlayınca 20 w'lık ampulü taktım tavşan gibi kör oldum altında :/
Gözlerim acıyor artık beyaz ışık altında :(
Not: Mühendisim.
Karanlık sever olarak kendimi nereye koysam bilemedim
Sarı ışık seviyorum. Piyano çalıyorum. Mühendisim. Başak burcuyum.
Dik gelen bozuk para gibi hissediyorum şu an evet.
Beyaz ışık seviyorum, başak burcuyum, göbek adım mantik ve teorinize katılıyorum hahaj.
sarı ışıktan nefret ederim. sanatı toplum için severim. yeteneğim var ama amele olmak istedim. çırak olarak başlar usta olunca bizim de çıraklarımız olur.
Beyaz ışığı çok sever, sarı ışıktan nefret ederim. Ortalarda bir yerdeyim: sanatsal şeyleri severim. Mantıklı ve zeki bulduğum her insana da cinsiyet ayırt etmeksizin kendimi adayabilirim. Çok gerçekçiyimdir, duygusallıktan da ölebilirim zaman zaman Ama zeki değilim tabii. Kendimi pazarlıyormuş gibi oldum ama teori bir kez daha çöktü.
vurmayın öldüm tamam :D ya her şeyde olduğu gibi bu konuda da kesin ayırımlar yapamayız; ama sanki genel itibariyle doğru gibi gelmişti. neyse başka teorilere artık :)
Oturma odasında sarı, çalışma odasında beyaz, yatak odasında kırmızı *kıps*
Sarı ışıkçıyım. Ruhum görsel sanatlara elvermiş durumda.
Ama ruhum diyorum, hayatım bir mühendis kadar olmasa da analitik gibi.
beyaz ışık <3
sarı ışığı ise hiç sevmem
yani realistim diyebilirim bence biraz doğru önermen..
Ben de beyaz ışık seviyorum, piyano çalıyorum, mühendisim. Dik gelen 2. para olarak @vonkhar'a selam.
Beyaz ışık severim. On sene önce yaşadığım bir olay aklıma gelirse sabaha kadar ağlayabilirim.
sarı ışığa katlanamıyorum. fizikçiyim.
Oturup uzun uzun çalışacaksam daha fazla ışık olsun diye beyaz kullanıyorum ama eğer çalışmayacaksam, oturup odada keyif edeceksem loş sarı ışık seviyorum. Mühendisim. Çok sol beyin ağırlıklıyım, analitiğim; sağ beyin ona göre hafif ve beceriksiz kalıyor.
sarı ışık seviyorum hem sanatçıyım hem mühendis, duygusal sayılabilirim
Beyaz ışık severim. Grafik tasarımcıyım, duygusal değilim.
önermen doğru.
sarı
ben mühendisim, ama sanat ve duygusal yönüm daha ağır basıyor. her zaman sarı tercihimdir. beyaz gözlerimi deliyor resmen.
sarı ışıktan nefret ediyorum. bitsin artık şu lanet şeyin üretimi.
Sarı ışık kullanıyorum Ve seviyorum. Edebiyatçıyım :))
Mühendisim, ne sarı ışık ne de beyaz ışık, arada olan gün ışığıdır favorim. Ama ille ikisinden biri dersek beyaz ışık olur tercihim. Romantizmden, duygusal ağlaklıklardan iğrenirim.