ulaştım. elbette beklediğim hazzı karşılamadı. bu sayede yenilerini kurabiliyorum.
Hemen hemen istediğim her şeye sahip oldum ve her seferinde yeteri kadar sevinmedigimi dusunurum. Olayı yaşamadan önce gözümüzde fazla buyutuyoruz galiba.
İşin garibı çok önemli şeylere sahip olunca tepkisiz kalsam da istediğim modelde ayakkabi bulunca çocuk gibi seviniyorum mesela. Değişik.
evet. 7-8 sene önce TOEFL da geçmek istediğim barajı geçti. Sevinçten evin içinde 4 dönmüştüm.Evet karşıladı sonra patlıcan kebabı yemiştim sevinçten:)
hayal ettiğim bir şeyler vardı. ve zor şeylerdi gerçekten ama oldu ulaştım. ulaştıktan sonra yeni hayaller geldi yerini aldı el ettiğimin önemi resmen benim için bitti gitti...insan unutuyor ne kadar emek verdiğini..hep bir yenisi :/
Teşekkürler yalnız sevgili feik abi ben aslında günlük şeylerden bahsetmiyordum bazen hayal kurarız ve onun bize sürekli haz vereceğini düşünürüz ama beklediğimizi umamayız bazen onu merak ediyordum aslında
stormace yorumun için çok teşekkürler bende en mantıklı olanın bu olduğunu düşünüyorum bu konuda. ah beklentiler ve algılarımız..
Mucizevi bir şekilde 33 yaşında ulaştım.
Sonra ''Bu muydu lan bunun için mi uğraştım , sabahlara kadar ders çalıştım.'' dedim istifa ettim geldim.
Hepsine yarım yarım ulaştım. Spesifik, nokta atışı hayallerim ve hedeflerim vardı, yarım yarım elde ettim. %100 ulaştığım bir hayalim olmadı sanırım. Bir tarafı tuttu, bir tarafı tutmadı. Hemen hemen her şeyi 'X olmadı, Y oldu; o da olumlu' tadında yaşadım. O yüzden hem mutluluk oldu, hem de burukluk oldu; 'Olsun, bu da iyi bence' hayatımın cümlesi sanırım. Üstüne hayal kurmayı bıraktım, yordu çünkü. İyi ki mutluluğu hedeflere ve hayallere bağlamadım da, mutlu olabildim. Bu da olumlu :)
Güzel sanatlara girmek benim için hayaldi ortaokuldan beri ama hep iyi öğrenci olduğumdan iyi okullarım kazandım. Sonra her şeyi silip sıfırdan başladım. Zordu ama başardım. Evet hayatımı değiştirdi bu karar
bi laf vardı. umutla yolculuk etmek, gidilecek yere varmaktan daha zevklidir diye. cidden de öyle benim için. hatta ulaşıp ulaşmamayı iplemez oldum bir süre sonra. hayal kırıklıklarına da alıştın mı en sonunda sadece hayal kuran çocuk ruhlu mutlu mesut bi insan olmak gerek. hepsi hepsi hayat değil mi nasıl olsa. çocuk kafasını kaybetmemek lazım. gerçek hiçbir zaman hayaller kadar tatmin etmiyor çünkü.
Çok oldu. Haz tabii ki yaşanıyor ama sonra geçiyor.
Pek çoğuna ulaştım, ulaşıyorum. Günlük hayhuy içinde az şükrediyoruz, ama düşünüyorum da gerçekten isteyip kafaya taktığım her şeye ulaşmışım. Çok şükür...