bana kalsa utanmazca o insanlarla iletişim kurmaya calısırım. ama insanlar olaya böyle bakmıyor. mutlu mesut her seyi arkalarında bırakarak, yeni mutluluklara heyecanlara yelken acarak hayatlarına devam ediyorlar. ben neden yapamıyorum, bu durum beni çıldırtmaya basladı. yoruluyorum ve üzülüyorum. ' üç günlük dünyada neden hissettiklerimi yasayamıyorum' diye düşünüyorum.
siz nasıl hayatınıza devam ediyorsunuz? ben de birilerini ' artık' sevmemek, onları unutmak, geride bırakmak istiyorum. lanet hafızam hep iyi seyleri hatırlıyor.
' asla x arkadasım kadar tatlı bir arkadasım olmayacak' , ' kimse beni y gibi sevemeyecek, o muhtesemdi' beynimde sürekli bu düşünceler var.
spor yab.
yeni insanlar arasına karışmaya çalış. el elden, insan insandan üstündür :) yaş kaç bu arada?
Bazen öyle hisseder insan. Özler, eskileri düşünür. Ve inanın sizi de özleyen, düşünen insanlar vardır. Sadece siz bilmiyorsunuz bunu. Onlar da sizi unutmuş, geride bırakmış, mutlu görüyorlar.
bu yapısal bir şey zannedersem. yani hani bazı insanlar inanılmaz derecede gamsız, aşırı umursamaz bazıları da aşırı pimpirikli vs oluyor ya, onun gibi.
insan kendini seçemiyor ki. yani sen böyleysen böylesin, karakteristik özellikler öyle çat diye değişmiyor.
her ne kadar acı verse de bu böyle geldi, böyle gidecek zannedersem.
bundan ben de muzdaribim. ben de aşırı özlüyor, "onlardan koparım" korkusuyla geleceğimi belki de köklü şekilde değiştirebilecek fırsatları göz göre göre kaçırıyordum. evet, onlar bunun farkına bile varmıyor. "sen ne yaptın ki sanki bizim için?" diyip en derinden de yaralayabiliyorlar. hala eski anılara bakmak, beraber söylenen şarkıları dinlemek, komik bir şey gördüğünde "kesin x şu şekilde tepki verirdi." diyip kendi kendine gülmek ve daha bir sürü şey. yaralıyor adamı işte...
özetle, çözümü yok gibi geliyor bana.
Herkese yetecek kadar büyük o kalbinde kendine bir yer ayırma nezaketini göstermemişsin.
Bu da sorunun, naifliğinden değil ihmalinden kaynaklandığını gösteriyor.
Özgüven eksikliği. Sorunlarının temelinde yatan bu evet.
Kendine, hayata olan sevgini artırmanın yollarını ara bir an önce.
Elini çabuk tut, çünkü spor yapcılar gelmek üzere.
Her şey beyinde bitiyor pampa. Zihin dediğimiz varlik ile binlerce düşünce geciriyoruz kafamizdan. Bunun neler olacağını da siz belirlersiniz. Bos beles insansaniz insanlara fazlaca bel bagliyor mutluluğu onlarda aeiyorsaniz ne yazik ki bos beles ve beyninize hukmedemeyen bu hayattan nasil tat alinacagini ogrenemeyen kendi hislerinden cok karşıdakini memnun etmeye çalışan bir asalak olursunuz. Hayat bunun için cok kısa. Hakkini böyle veremezsiniz. Gecmise takılıp kalırsınız. Hep ileri istikamette yol alın kendinizi taniyarak. Ne istediğinizi bilerek. Geçmiş sadece ders çıkarmak ve söyle tatli bir tebessüm oluşturmak icin vardır. Fazlasi degil.
Hayatta herkesin bir alternatifi bir ikamesi olmaliymis gibi dusunme. Evet x arkadasin gibi olmayacak hic kimse, normali de bu zaten ama daha farkli olacak. Belki daha iyi belki daha kotu ama hayatina giren herkesten yeni bir şey ogrenecek yeni bir tat, hatta yeni bir yara alacaksin. Kimseyi kimsenin yerine koymaya, kimsenin eksigini baskasiyla tamamlamaya calisma yani. Bırak onlar geride kalsın, tamamen unutmak zorunda da degilsin. Hislerini törpülesen yeter. olduklari gibi kalsınlar ama yeni insanlara da yer aç. Kıyas yapma.
Ben de senin gibiyim bu konularda. Bakıyorum adam beni zerre kadar umursamıyor, olmasa da olur bir insanım onun için ama ben konuşmayı bile özlüyorum onunla.
Bazen çok enayi hissediyorum kendimi ama ben de bunun yapısal bir şey olduğunu, değişmeyeceğini düşünüyorum maalesef. En iyisi bir şeylerle meşgul olup üzülecek fazla fırsat bırakmamak kendimize çünkü birden kesip atamayacağımız kesin bu kafayla. Düşünmesi gereken başka şeyler de olunca biraz daha az üzülüyor bari insan.
Daha başarılı bir hayata ihtiyacın var. Sen mutluluğu başkalarına endekslemişsin.