birazdan yine alıp alt katta tek başıma karanlıkta son ses pink floyd dinleyeceğim. ancak bunun için bile heyecanım yok, tek dileğim biraz olsun hissetmek. çünkü hiçbir şey yapasım yok. gün boyu mal gibi objelere bakıyorum. her gün ağlıyorum. sürekli yalnız kalmak istiyorum. bugün zorladım test çözmeye kendimi ama hepsini yanlış yapıyorum nerdeyse (normalde çok rahat çözdüğüm konular) sınava üç hafta filan kaldı. lysyi de eklersek konuların yüzde 80ini bilmiyorum ve en az 420 puana ihtiyacım var. alamazsam ömür boyu sevmediğim bir işte çalışmak zorundayım. tüm bunlara rağmen sürekli dalıyorum. bugün 3 soru çözdüm o da 15 dakikada filan. istediğim hayatı kaybediyorum ama bir şey yapmıyorum. şu duyuruyu bir saatte yazdım.
noluyo bana deliriyor muyum?
öncelikle sakin ol. yapmak istediğin şeyleri yapamaman için senden başka hiç bir sebep yok ortada. sakin kal. ve hedeflerini açıkça koy ortaya.
ilaç konusundan bilgim yok ama muhtemelen ilacın psikolojik yan etkilerini yaşıyor olabilirsin. reçetesiz ilaç kullanmayı bırak ve hemen kendine basit bir çalışma planı hazırla.
tek yapman gereken uymakta sıkıntı yaşamayacağın bir plan olması. bugün 1 saatte 5 matematik sorusu çözeceğim sonra 1 saat de 5 türkçe sorusu çözeceğim gibi...
hazırladığın planın üzerinde çalıştıkça kendini iyi hissedecek kısa sürede toparlayacak ve hedeflediğinin çok üstünde ders çalışmış olacaksın.
ister inan ister inanma bu durum hoşuna gidecek ve şevkle çalışacaksın. ikinci tavsiyem bu sıralar çok düşünme. düşünmeyi, beynini yormayı derslerin üzerinde odakla. geri kalan her şeyi siktir et. mümkün olduğunca az düşünerek yaşa.
geçmiş olsun. kolay gelsin.
Doktor tavsiyesi olmadan 40mg antidepresan kullanıyorsun. Şeker gibi kullanmayın şu ilaçları. Bence en kısa zamanda, kendi ruh sagligin ve sınavın için geç olmadan doktora gidip bu meseleyi görüşmelisin. Bırakman gerekiyorsa da kendi kendine bırakma sakın çünkü şu halinden daha kötü olabilirsin. Önce ilaç konusunu halledip sonra calisma ortamini degistirebilirsin. Kütüphane gibi yerlere git insanlar olsun etrafinda. Arkadaslarinla vakit gecir biraz. Evde tek basina kalmamaya çalış.
duyuru açıp açmamayı günlerdir düşünüyodum zaten ama hiç elim gitmedi. bugün en sonunda gücümü(!) toplayıp yazdım ne oluyorum diye. neden dramatize etmek isteyeyim ki?
en ince ayrıntıya kadar kasıtlı olarak yazdım, hani her şeyi bilin de öyle yorumlayın diye ama ayrıntılara fazla takılmışsınız. şüphelenmeye başladım kendimden bi sorun var diye. he bi de rutin duş zamanlarımda "kim kalkacak yataktan şimdi" diyorum erteliyorum. geçmişteki bir rüyayı ya da gerçeği anımsarken rüya mı gerçek mi anlamıyorum. geçicidir diyorum ama gün ve gün kötüye gidiyor
depresyona girmişsin, doktora gitmen lazım.
şımarıyorsunuz!
daha hayatınızın başında, sorumluluklarinizdan kaçiyor; bunu da olabilecek en arabesk şekilde yapıyorsunuz.
doktora sormadan ilaç kullaniyor+alkol alıyorsunuz. size "şuursuz" desem, hakeret etmiş sayılıyorum. hakaret etmek; aklı başında kişiyi, yapmadigiyla itham etmek demektir. karanlıkta alkol alıp son ses pink floyd dinlemek depresyon belirtisi değildir. üstelik bunu sizin için önemli bir sınava günler kala yapmak sadece sizin ahmakliginizi gösterir. çünkü aklı başında olan diğer arkadaşlar ders çalışır. kendinizi ders calisarak heba edin demiyorum, ancak bir öğrenci olarak su an size düşen ödev, sınavınıza çalışmaktır.
ya da evet; çalışmayın. kendi geleceğinizi sizin değil, başkalarının belirmesine izin verin. şanslısınız ki sınavı başaramazsanız ekmek yiyecek parayı kazanabileceginiz bir işiniz varmış. turkiye'de üniversite mezunu olup da işsiz olan kaç kişi var biliyor musunuz?
yıllarca atanamadigi icin intahar eden öğretmenler, inşaatlarda çalışanlar...
pazarcılık yapan yüksek lisans mezunları...
onlar yine şanslı olanlar. bir de o eğitimi alacak kadar şanslı olmayan ama evine ekmek götürmeye uğraşan vasıfsız ve işsiz olanlar var.
sizinse cebinizde antideperesana ve içkiye verecek para var.
size biraz açlık, ev çekip çevirme sorumluluğu oneriyorum.
yemek tabagiyla önünüze gelmediğinde; iste o zaman, depresyonu bir daha tarif edersiniz hepimize.
sevgiler.
edgar allan poe okumaya başlamanı tavsiye ederim.
@balik kraker, telkininiz bu mu? bunca hayatı ortak bir memnunsuzluk haliyle ilişkilendirecek kadar empatiye sahip birisiniz belli ki. tüm yazdıklarımı şımarıklık olarak görüyor olamazsınız.
şimdiden daha kötüsünü, hatta olacak olanın en kötüsünü çağrıştırıp şimdiye şükretmemi veya gelecekteki olası halime göre konumumun büsbütün bir fırsat olduğunu görmemi istiyorsunuz. veya ben öyle inanmak istiyorum. ama en iyi haliyle bile düşünce yelpazeme dar demeye getirmişsiniz.
içimde kör bir ümit var geleceğe dair. delirme korkum bundan. sevmediğim bir işte (yükselip) mutlu bir hayat yaşamam da mümkün. sınav, inanın ikinci düzeyde önemli şu an