ulan bu kaçıncı. valla benim sıfat milletin aklında onlar farkında olmasa bile "enayi" diye kodlanmış. ya da öyle siklenmeyen bir tipim ki heriflerin bilinç altı unutuyor. bu yukarda bahsettiğim arkadaş geçen aradı beni. "hacı acil geliyorum beraber dövüz bürosuna gidicez..." dedi. ben de heyecan yaptım "aha verecek" diye. herif güle oynaya gelip bütün maaşıyla yanımda dolar alıp siktirip gitti. bana da döviz bürosunun yerini göstermiş olmak kaldı.
benim borcum olsa telefonuma hatırlatma kuruyorum. kime söylesem "aaa ben de öyleyim borcum varken geceleri uyuyamam valla..." diyor. ulan herkes öyleyse neden ben sürekli birilerine borç verip geri alamıyorum?
eski ev arkadaşım düğününden önce 250 lira borç istedi benden. bir ay sonra da vericem dedi. 2 sene kadar önce... hala alamadık tabi.
daha 2010 yılında üniversitede uzatmalı öğrenciyken, parasızlıktan sürünürken yine pustun biri 140 lira para aldı benden. -bir de üst limit de yok pezevenkte. ne kadar verebilirsen ver diyor...- aradan 7 sene geçti yaşıyor mu onu bile bilmiyorum.
alem göt olmuş arkadaş. borcu olunca uyuyamayan adam sayısı yüzde 1'i geçmez.
paramı geri istemeye de utanıyorum lan.
siz de benim gibisiniz değil mi?
edit: lan aklıma geldi bak. 3 sene önce adamın birine 150 lira para verdim. çok acil işim olduğundan 60 lirasını geri alabildim. 90 lira kaldı. lise 1'deyken de cebimdeki son 2 lirayı verdiğim adam borcunu vermemişti. lise 3'te en yakın arkadaşımdan 1 lira mı ne borç almıştım. acayip yakınız ama. herif 2-3 gün sonra "borcunu ne zaman vercen" diye mesaj atmıştı lan. daha bundan fazla hatırlamadığım var.
zaten burası türkiye'nin o süper ahlaklı yüzde 1'ini temsil ediyor. ben öyleyim. kaldı ki borç para değil okulda ders notu bile istemeye yüzüm tutmaz. borç para zaten almam ama birinin parası bende kalırsa(o da çok nadir oluyor şansa bak ama tam tersi baya olur) içime dert olur ilk fırsatta telafi ederim. ancak tam tersi durum olmuyor işte.
türkiyede borç almak = bedava para kazanmak
Aynı karakterde olduğumdan borç vermem; mümkün olduğunca da almamaya çalışırım. Mesela arkadaşla bir etkinliğe gitsem, o benim biletimi de alacak olursa gerilirim, havale vs. mümkün olduğunca çabuk parasını veririm.
Ne kimsenin bende, ne de benim kimsede param kalsın. Herkes kendine yetsin.
Sizin sorununuz isteyememekte, belki de hatirlatsaydiniz bu kisilerin bir kismi verirdi. arkadasiniz cok da guzel firsat vermis aslinda istemek icin. Gelmemesine uzulmeyecegim para haricinde - ki bu da cok cok yakinlarim olur - borc vermem zira bu geri isteme muhabbetinden nefret ediyorum +1. Gercekten ihtiyaci olan yakinlarimi bilirim, direk hibe ederim zaten. Onun disinda herkes ayagini yorganina gore uzatsin. Ayrica bu arkadastan paranizi mutlaka isteyin.
çok kaliteli demişsin ama borca karşı sadakat ve gereken önemin gösterilmesi kalite belirtisidir bence. paraya ihtiyacın olduğu ilk anda git hemen iste ve o arkadaşa da borç verme bir daha.
Vakti zamanında o kadar verip de geri alamadigim borç var ki. Artik kimseye borç vermemeye çalışıyorum. Kimseden de hayatim boyunca borc istemedim istemem. Millet yüzsüz olmuş. Herseye paralari var, borçlarını ödemeye paraları olmaz hiç. Bi de bende de isteyememe gibi bi huy var, lanet bisi. Borc verip geri alamadigim insanlara karsi yaptigim tek sey beddua etmek :) ya tutarsa :)
sen de verme bundan sonra. Param yok diye agla hep olsa bile. Olduğunu görünce istiyolar pislikler.
Abi kusura bakma ama sen borç vermeyi baya baya seviyorsun yahu..
Sevdiğime donuma kadar veririm ama kimsede kendi isteğim dışında 1 liram kalmamıştır. Senin durumun için en iyi çözüm ise, verip de kötü olacağıma vermeyip de kötü olayım, bence.