Dün ailecek yemek yiyoruz; bizimki her zaman olduğu gibi çorbayla ekmeği gömdü, sonra ana yemekten bir kaç lokma alıp "Ben doydum" diyip bıraktı. İnsanlar duayla, afiyet olsunla masaya oturur; bizde annemin "az ekmek ye" demesiyle. Hayır yemek ziyan olmuyor; sonra yeniyor ama annem de sanırım uğraştığı yemeği bizimki az yiyince bozuluyor. Neyse sonra analizini yaptım ve farkına vardım ki babam fakir bir ailede büyüdüğünden çocukluğunda sofrada az yemek, doymak için çok ekmek varmış. Hani çekirdeğine masaya oturduğunda elini ekmeğe uzatmak var.
Bense tam tersi. Yemekteyken aklıma gelmez; ara sıra yediğim sandviç/hamburger dışında yemem. Bi askerdeyken çıldırdım, o da içine ilaç mı katıyorlardı neydi, tadı acayip güzeldi. Böyle ekmeksiz yaşamanın uzun vadede sağlık bakımından bir etkisi olur mu?
Edit: hikaye işin geyiği. Maksat fizyolojik olarak kopyası olduğum babayla aramdaki bu zıtlığa ışık tutmak
Hikaye kısmından sonra soru ekmek yemeden yaşamın nasıl olacağı dimi doğru anladım?
Öyleyse, bahsettiğiniz bildiğimiz basit beyaz ekmekse onsuz yaşamanın tabii ki sağlık açısından bir zararı olmaz. Hatta onu çok tüketerek yaşamanın zararı olur.
Tam tahıllı denen, beyaz olmayan ekmeklerden günde birkaç dilim yenebilir. Besin değerleri yüksek.
Ekmek de şeker de yemeden yaşıyorum. Soru ne?
bu bizim ailenin aynısı. tespitler de aynı. "ben ekmek yemeden doymuyorum", "ekmek yemeyen adam olur mu, "bu ne, küçük bu, bütünü ver bütünü" ve "ekmek yemezsen karnın doymaz" sözlerini işite işite yemek yiyorum ben. :)
ekmek yemeden yaşıyorum ben, yaşanabiliyor. çok ekmek yemek sağlıklı değil zaten.
Ekşi maya Ekmek ise haklı adam.