herhangi bir şeye karşı heyecan, beklenti, umut veya duygu hissedemiyorum artık. herhangi bir şeye sahipmişim gibi de hissedemiyorum (ki bunu maddi veya manevi olarak düşünebilirsiniz).
motivasyonumu tamamen yitirmiş gibiyim. nasıl anlatılır veya tanımlanır gerçekten bilemiyorum.
kukla gibi hissediyorum yani, şuan yazdığım hiçbir kelimeyle b unu düzgün ifade edemeyeceğim. ama ne bir şeyleri değiştirebielceğime, ne işlerin daha iyiye gideceğine ne de başka bir şeye dair bir motivasyonum yok. kendime ait bir hayat gibi hissetmiyorum. kendi istediklerimi yaptığım veya tat aldığım şeyler yok, artık ulaşılamaz gibi de.
niye yazdığımı bilmiyorum, belki bikaç kelime yazarsınız. belki birileri ters bir şeyler yazıp beni sinirlendirir, sinirlenmek bile düzgün bi duygu en azından. ulaşılması da en kolay olan o. sinirlenmiyor da olsam, kendimi yaşıyor gibi hissetmeyeceğim.
hayatında yaptığın şeylere alışmışsın, şu an her şey rutin senin için. zihnin sürekli tekrarda. tavsiyem 1 hafta yurtdışına çık. ucuz bir yer olsun, balkan ülkeleri mesela. marketlere gir çık, mutfaklı bi hostelde hiç yemediğin şeyler al, pişir yani olabildiğince zihnine farklı gelecek rutinin dışında şeyler yap, mesela erkeksen striptiz kulübüne git ucuz oralarda, bi kucak dansı yaptır. 1 hafta oralıymışsın gibi yaşa, zihnin bi şoka girsin ama döndüğünde bu algıyı bozacak rutine dönmemeye çalış yoksa yine aynı şeyleri hissedersin.
bunun amacı zihni şoka uğratmak, kültürel değil de daha çok alışkanlıklardan uzaklaşma açısından.
ha illa yurtdışı olacak diye bir şey yok, istiyorsan diyarbakır'a git orada takıl 1 hafta, önemli olan sana garip gelen rutinin dışına çıkacağın şeyler yapman.
