Bu durum biraz Freud psikolojisi. Artik pek de ilgilenilmiyor. Dunyada zit iki cinsiyet yok. Kizlarin babalarina asik oldugu geyigi de pek dogru degil.
mobil olduğum için burdan editliyorum. olmamisliktan kastim; sevgisizlik, guvensizlik, samimiyetsizlik vs.
Hayatına giren erkekleri babasının yerine koymaya çalışır, anne sevgisi alamayan erkeklerin eşlerini anaç kadınlardan seçmesi gibi. Sorsan inkâr ederler, kendileri bile farkında değildir.
Baba yerine koydukları erkekten de darbe yerlerse kimseye güvenemezler, vesaire.
Herkesteki etki farklı oluyor. Benim yaşadığımı yaşayan bir arkadaşım aşırı kıskanç ve erkeği bırakmazken ben salıyorum. Dediklerinin doğruluğunu ya da yanlışlığını üzülmemek için sorgulamıyorum gibi gibi
Belki yazarak anlatamayacagım ama birseyler yazabilirim. Dediğiniz gibi biz olamadık. Bir zamana kadar bu konu beni üzdü ve nasıl cozebiliriz diye düşünürdüm. Ama baktım ki baba-kız ilişkisini yürütemiyoruz, bir yerden sonra kopuyor . Tekrar basa dönmeye calısmak ise çok yorucu.
Güvensizlik bende cok yüksek, herkese karsı,. ailem de dahil. Cünkü birçok seyi kendim halletmek zorundaydım. Cogu kişinin samimiyetine de inanmıyorum. Ama bu babasıyla iyi anlaşamamıs herkeste olacak sey degil. Büyüdüğü cevre ve kosullar bir yerden sonra insana bunları öğretiyor.
Ben bu durumun cok mantıklı olduğunu düşünmüyorum ama insan her zaman mantığıyla davranamıyor :) Kısacası ben bu kosullar altında güvensiz, çoğu kişinin gerçekten biribirini sevdiğine inanmayan biri oldum.
Psikolojide bahsedilen şemalar vardır. Çocukluğunuzda edindiğiniz bu şemalar yetişkinlikte de devam edebilir. Bunların farkına varıp şemalarımızdan kurtulduğumuzda yaşam daha kolay olacaktır.
Ek: baba yerine koymaktan bahsedilmiş, tabii bazı kişilerde bu durum olabilir. Ama ben zaten kimseye güvenmediğim için kimseyi de baba yerine koymam. Çünkü beni kimsenin korumasına vs ihtiyac duymuyorum. böyle bir sevgiye ihtiyacım olduğunu da düşünmüyorum.
bilakis güçlü de olabilirler. etkileri bakış açısına göre şekillenir bence.
Babası olmayan kızlar adet dönemine daha erken giriyor (birkaç ay daha erken, ama bu bir fark neticede). Babanın bir şeylere ket vurduğu kesin. Ben olumlu kullanılırsa fevkalade , olumsuzsa facia bir karakter olacağını düşünüyorum.
bunu tek bir açıdan ezbere yanıtlamak yanlış olur. baba ile olmamıştır ama hayatında başka bir baba figürü vardır, dedesi vardır vs. ayrıca anne ve diğer aile bireyleri ve tutumları çok önemli. yani annenin babanın yokluğuna karşı hissettiği duygular. ne kadar çocuğa hissettirmemiş olsa bile yansıyor ve içselleşiyor. neyse bin tane daha faktör var yani.
engin geçtanın güzel bir sözü var. diyor ki "neredeyse her insanın çocukluğunda bir şeyler yanlış gider. ancak bu yanlışlık reddedildikçe sorun olur, kabul edip hayatın ve kendisinin bir parçası olduğunu fark ettikçe de artık rahatsız etmemeye başlar"
şimdi burda iki durum var. birincisi babasını hiç tanımamış insanlar, diğer kısmı babası olup da bi yerden sonra yok olmuş insanlar. iki taraf farklı bence. ben birinci gruptayım. nasolsa hiç yoktu. o yüzden eksikliğini hissetmedim, belki de annem hissettirmedi. gerçi belki de asosyalliğimin ve diğer insanlardan kendimi zaman zaman soyutlamamın sebebi budur. bilemiyorum. çok sorgulamadım ama bulamadım.
ama var olan biri yok olunca travmaları daha ağır olur gibi geliyor.