bu zamana kadar hep kaliteli şeyler üretmek istedim. ara sıra aklıma geldikçe yazdım. bi yıl gibi bi zamanda 10 tane falan yazı yazdım. bana göre güzelde oldular ama bunlara bakınca kendimi bi blog yazarı olarak görmüyorum. benim bir yılda 10 yazım varsa adamın 150 tane var.
üreticilik yetenek midir yoksa geliştirilebilir mi?
bunun için ne yapılabilir?
yazar değilim ama şöyle bir şey var. bu adamlar yazarlığı yaşamlarının bir parçası haline getiriyor. yani sadece masanın başına geçtiklerinde yazar olmuyorlar, her an her dakika yazacakları şeyleri düşünüyorlar.
şimdi öyle düşününce benimde aklıma bir sürü şey geliyor ama unutuyorum ya. o an yazmam gerekir unutmamak için. hatta o telaşla ne düşündüğümü bile unutup bi yere aktaramayabilirim. bide b12 eksiliği var bende jfjfjfjf
mesela sözlüğe baktım murathan mungan şöyle demiş:
yazar olmak isteyenler, öğüt diye çoğu kez uzun, çapraşık, muğlak, belki şimdi kavrayamadıkları ama zamanla anlayabileceklerine inanacakları derinmiş izlenimi uyandıran müphem, buğulu sözler duymak isterler. oysa en temel doğrular sıkıcı ölçüde yalındır.
ben tamda böyleyim ve bunu okumak biraz sevindirici oldu. not almak konusunda da önerileri var. biraz bunun üzerine kafa yoriyim.
ben twitterda çok girdiğimde gün içinde yaşadığım her şeyi tweet haline nasıl getiririm diye düşünüyordum mesela. bence bloglar da biraz öyle. üsttekü arkadaşın dediği gibi zaten onu yaşarken kafasında yazıya döküyor. çok mu kaliteli şeyler çıkar ortaya böyle bilmiyorum ama..
Paul Auster'e ait olduğu söylenen çok sevdiğim bir söz var. "Hikayeler ancak onları anlatmasını bilenlerin başına gelirler." Bence tam olarak bu. Belki herkes günlük hayatında hikaye edilebilecek şeyler yaşıyor/görüyor/duyuyor ama anlatabilenlerinki hikaye oluyor.