[q]
(8) 

Aile Baskısı

the feel good #1158092
Universiteden mezun olmamla birlikte son 3-4 senedir uzerimde dogrudan bi aile baskisi hakim. Daha onceleri de vardi ama lise caglarinda nispeten tolere edilebilecek durumda olmasindan ve takip eden sureci universiteyi sehir disinda okumamdan mutevellit bu baskiyi gecistirebiliyordum. Simdi 25 yasindayim ve hayatimin geri kalan tum sureclerine de etki edebilecek sekilde yasamimin en buyuk problemlerinden biri olarak bu baski durumunu algiliyorum. Simdi durum bu ve bu soruna bi cozum arayisi icerisindeyim. Sizce bu durumda profesyonel destek almak; bir psikologa gitmek ise yarar mi? yada sizin onerebileceginiz baska bi cozum yolu var mi?




 

gel gardaş sarılalım. 27 yaşımdayım hep kaçtım ailemden sırf bu baskı yüzünden. ne derlerse tersini yaptım. okul seçimlerinde özellikle. 3 yıldır yanlarındayım. bazen çıldıracak gibi oluyorum. ufak bir ilçede yaşıyorum. baskı yüzünden kendime yaşam alanı bulamıyorum bazen inan. bu baskı zamanında çok yanlış kararlar aldırttı.

tek bir çıkış noktamız var. ekonomik bağımsızlık.

vayezikhan

Kendimle basbasa kaldigimda aklimdan kacmak, yurtdisina gitmek gibi cozumler uretiyorum surekli; ne kadar saglikli ve surdurulebilir oldugunu onemsemeksizin. Calistigim yer aile sirketi oldugu icin ve ayni zamanda aile yaninda yasadigim icin 24 saatim bu baski altinda geciyor. Son 3-4 yilima sirayet eden vaziyet bu. Onlara karsi bi kin, nefret duymuyorum; ama hicbir baglilik da hissetmiyorum. İyi insanlar olduklarini biliyorum ama isteklerimi ve benim kim oldugumu hic onemsemeden beni gormek istedikleri kaliplarin icine yerlestirme durumu canimi sikiyor.

the feel good

zaten rahatsızlık duyduğumuz konu bu. bize bir kılıf biçiyorlar. biz ise o kalıba girmek istemiyoruz. zamanında nerelere gitmeyecektim ki ben de.

adamlardaki mantık " ölsün. ölürse yanımızda ölsün". doğduğum günden beri yaşadığım iğrenç ilçeden, iğrenç akrabalardan kurtulmak için çabaladım. hala da çabalıyorum.

bu iğrenç baskı bana telafi edemiyeceğim kararlar aldırdı. onlardan kaçmak için hayatımı yaşayamadım. kendimi köle gibi hissettim. intiharın eşiğine geldim. hala umudum var kurtulmak için.

beşeri sermayen varsa kariyerine başka bir şirkette devam edebilirsin. cebinde paran varsa, işin kaymaklıysa bir nebze de görmezden gelebilirsin. benim aklıma gelen bu.

vayezikhan

psikiyatri de bir aiternatif olabilir. ilaçlar insanı duyarsızlaştırdığı için pek kafana takmayabilirsin.

vayezikhan

ne baskısı? evlilik? iş? evden ayrılma? para kazanma? nedir onu dememisin...

robokot

ne konuda baskı olduğu önemli, ama evlen çoluk çocuğa karış baskısı ise, onunla psikolog vb. yoluyla kurtulman mümkün değil.

30 yaşındayım, evliyim, çocuğum var. aile baskısı bitmedi, bitmiyor, bitmeyecek.

ya başka yollar bul, ya da yaşamayı öğren.

babilbaligi

25 yaşına gelmişsin, üniversiteden mezun da olmuşsun, gelip bu aile baskısını ne yapacağız diyorsun. zaten en başından neden baskı olacağını bildiğin eve döndün diye sormayacağım bile.

başka şehirde bir iş bul.
aile işinden çık.
taşın.

problemin çözüldü, hayatında başarılar.

freya

@babilbaligi bütün umutları öldürdün be abi. Ben de belki genciz ondan diyordum da. Yıktın perdeyi eyledin viran abi. Ne yapak nerelere gidek?

fyodor fyodorovic
1

mobil görünümden çık