merhabalar, iş hayatım son derece kötü gidiyor. bu durum ailem, sevgilim ve arkadaşlarım ile ilişkilerimi inanılmaz etkiliyor. sürekli stres ve baskı altında çalışıyorum. inanılmaz bir tempoda, verilen işleri mesai saatinin kadar bitirmeye çalışıyorum ve inanın inanılmaz bir tempoda sıcak satış (para tahsilatı, ürünün eksiksiz teslim edilmesi, mevcut aktivitelerin gerçekleştirilmesi, ürünlerin sergilenmesi, iki cümle kuracak kadar kelime bilgisi olan insanlara laf anlatmaya çalışmak ve trafik gibi) yapmaya çalışıyorum.

yaklaşık 1 senedir uluslararası bir firmada çalışmaktayım (hızlı tüketim sektöründe). son dönemlerde yaşadığım memnuniyetsizliklerimi dile getirdiğim için daha mutsuz olacağım bir alana kaydırıldım. tabi bu işleri iyice kötü bir duruma getirdi. yakın zamanda evlenecek olmam ve işten ayrılma noktasına gelmem yoğun stres yaşamama sebep oluyor. her gece rüyamda işle ilgili olumsuzlukları görüp alarm saatim olan 7'den 1 saat önce kendiliğimden uyanmaya başladım.

bu problemlerle ilgili olarak bir psikolog yardımı almam gerektiğini düşünüyorum ancak sizlere de danışmak istedim.

herkes takma, stres yapma diyor ancak bunun elimde olmadığını söylemekten başka yapacak bir şey bulamıyorum. 5 senelik iş toplam iş hayatım boyunca ilk kez stres yönetimimi sağlayamadım. sizlerin tavsiye edeceği herhangi bir yaklaşım belki sorunumun üstesinden gelmeme yardımcı olabilir.

son olarak ankara'da iş aramaktayım...

 

Benzer durumlarda olduğumuzu söylemeliyim. Yakında evlenecek olmama kadar bir çok durum benzerlik gösteriyor ancak senin stres durumun benimkinden biraz daha fazla anladığım kadarıyla. Yine de her hafta en az 1 kez ulan istifa edebilsem ne güzel olurdu diyorum.

Şirkette yapılan en küçük işten en büyük işe kadar hepsinde büyük bir rolüm var ve hepsinde aynı kalitede iş üretmem gerekiyor. Bununla beraber hemen her işte işçiliği yapmamım yanı sıra şirketteki diğer çalışanların performanslarından, işlerini zamanında yapmalarından, projelerde aksayan hiç bir şey olmamasından da sorumuluyum. haftanın 7 günü çalışıyorum, hafta sonu evde olmak kaydıyla ve şuan bunları yazarken de çalışmaktayım bir mobil proje için. Hafta içi 22-23 gibi ofisten çıkıyorum eve gidip uyuyorum, uyanıyorum yine işe gidiyorum. durum çok sıkıntılı açıkçası. Bu esnada hayalini kurduğum şey de keşke bir tahta oyma ustası olsaydım da kendi atölyemde hiç insanlar ile iletişim halinde kalmadan ağaç oyup dursaydım :)

Bu kadar uzun anlatmamın sebebi kendimden bahsetmek değil. Senin dışındaki insanların yaşantılarından bahsetmek. Bu kadar zor koşullara sahipken diğer insanların ne yaşadığını es geçmek gibi bir huyu var insanoğlunun. Bunun sebebi de doğduğumuz günden beri kendi benliğimizin mahkumu olmamız. Bir kez olsun dahi onun dışına çıkamadık ve kötülüklerin yalnızca bizim üzerimize geldiği yanılgısında yaşıyoruz. Bunu yenmek önemli bu noktada.

Senin kötü hissetmene sebep olan şey egon. Hepimizin kötü hissetmesinin yegane sebebidir ego. İstiyoruz ki mis gibi bir çalışma ortamımız olsun yorulmayayım, keyif alayım, eve gidince mutlu mutlu oturayım eşimle, dışarı çıktığımızda para derdimiz olmasın vs. vs. Hepsi egoyu tatmin etmek üzere bunların. Ne zaman ki egonun üzerine çıkarsın, sana bunları yaptıranın ve böyle kötü hissetmene sebep olan şeyin egon olduğunu her seferinde kendine hatırlatabilirsin, işte o zaman bir hamle şansın olur.

ben ne dedim

benzer durumdaydım, iş değiştirdim rahatladım.

cedex
1

mobil görünümden çık