kendi alanıyla ilgili çalışmak istemiyor. çok alakasız işlerde çalışıyor. "peki neden bu bölümü seçtin?" diyorum. "sen seçtirdin ben makine istiyordum." diyor. halbuki yok öyle bir şey. bir kere "elektronik iyidir." demiştim sadece.
kötü huyları var. bir kere aşırı derecede sinirli. sinirlenince bulunduğu mekan, zaman fark etmiyor. sofradaysa sofrayı dağıtıyor. misafirlikteyse küfür edip kalkıp gidiyor. asansördeyse kapıyı yumruklayıp yine küfür ediyor.
bir sorunu da bu küfür işte. aşırı derecede küfür ediyor. ana-avrat-bacı... tanıdığı tanımadığı herkese. yeter ki sinirlensin.
aşırı derecede anlayışsız. evde 6 kişiye 6 parça yemek ayrılsa hoşuna gitti mi 6'sını da yiyip kalkar. etli sebze yemeği olsun, tenceredeki tüm etleri yeyip gider. diğerleri umrunda değildir. yemeği beğenmesin yine ana-bacı annesine saydırır. kendine kıymalı yumurta yaptırır, zerre vicdan azabı duymadan yemeğini yer.
evde 1 tane pc varsa hep o oturmak ister. herkes ona hizmet etsin ister.
evde 100 lira olsun, o parayla 1 ay geçinmek zorunda kalalım, hepsini kendine harcasa vicdan azabı duymaz. parayı dışarda yer gelir.
araba da araba diye tutturdu şimdi de. laf falan anlatamıyorsun. babasından kredi çekmesini istedi babası kabul etmedi, abisinden istedi kabul etmedi. şimdi de benden istiyor annem aracılığıyla -bu arada abisiyim- 5 milyar kredi çekip verecekmişim o da bana sonra ödeyecekmiş...
şu anda 1750 liraya çalışıyor ama para biriktirmek için bile sabredemiyor. illa hemen olsun istiyor. 9 ay sonra kredi çekebiliyormuş ama onu da bekleyemiyor. eline geçen parayı çarçur edip oturuyor.
daha önce 2 defa 5bin altı araba alıp bindi. sonra bir gün sinirlenip arabalardan birinin camını çerçevesini indirip hurda fiyatına sattı. ortada neden falan da yok ha... öyle bir şeye sinirlenmiş güya. hıncını arabadan çıkarmış. bir diğerini de paramparça edip parçalarını sattı. şimdi de 3.yü
istiyor.
"ben 5 yıldır 3000 maaşa çalışıyorum bak benim bile daha arabam yok." diyorum "ama araba benim çocukluk hayalimdi. ulan şu dünyada 5 bin lira bulamayacaksam ne biçim adamım lan ben!" diye haykırıyor. bunları sanki babasını birileri öldürmüş de intikam yemini eder gibi bağırarak söylüyor ha. normal de değil. öyle normalleştirmiş ki kafasında sanki araba çocukluk hayali diye birileri ona araba almak zorundaymış gibi.
yahu geçen sene yine böyle araba krizlerine girmiş. intihar edecek olmuş. kimi zaman kendine ayakkabı alacak para bulamayan annem yıllardır biriktirdiği 10 tane çeyrek altını ona vermiş. o da ağlamış, sarılmış anneme... "söz geri ödeyeceğim". demiş. ama ödemek bir yana o paranın içine de çok afedersiniz sıçıp batırmış.
2 yıla yakın zamandır antidepresan kullanıyor. hatta 2 farklı ilacı birden kullanıyor. bakıyorsun evi var, karnı tok, hastalığı yok... yahu neden depresyona girmişsin? hadi onu sorgulamıyorum da sürekli bir "mutsuzum da mutsuzum." havalarında. bir keresinde çok muhabbet edince anneme "ben defalarca intihar etmeyi düşündüm ama aklıma sen geldin etmedim." demiş. neden yahu ne derdin var? ne travma yaşadın ki?
bazen ortada hiçbir sebep yokken evdeki kimseyle haftalarca konuşmuyor. sinirli sinirli geziyor. ağzından küfürü eksik etmiyor.
dayak mayak bu yaşta olmaz ama çocukluğunda abisinden de annesinden de çok dayak yedi. hep bu arıza hareketleri yüzünden... ama hiçbiri kar etmedi.
bakıyorsun geleceğe yönelik hiçbir hedefi yok. "ben şunu olmak istiyorum, şu yaşta evlenmek istiyorum..." hiçbir şey yok... varsa yoksa şahin marka arabalar ve modifiye...
onun için en son yapılan 2016 kpss ye başvurum. "bana tamam girerim." dedi. sınav gününün arefesinde "bana ne ben mi başvurdum?" deyip sınava girmedi..adama "bak sınav 2 yıl geçerli. memur olsan kötü mü olur? istediğin arabayı alırsın..." desem de fayda etmedi. zaten öyle bir insan ki sen konuştuğunda yüzüne falan bakmaz, seni de dinlemez. 2 dakikayı geçirdin mi "off yeter be bi sus bıdı bıdı kulağamı s.ktin." der.
yıllardır kullandığı ilaçlar bitince hiç umursamaz. "oğlum bunlar antidepresan bak. 2 gün almazsan beynin şaşar. kendini kaybedersin." diyorum ama hiç umursamıyor. ilaçları bitince annesi bunun kimliğini alıp aile hekimine yalvar yakar ilaç yazıdırıyor. anca öyle kullanıyor ilaçları. yoksa "bana ne yea." kafasında.
merhametlidir. bazen gelip "yahu bugün şunu şunu gördüm çok üzüldüm." der. bazen bir coşkuyla gelip annesine sarılır... kaç kere annesine sarılıp "söz seni bir daha hiç üzmeyeceğim." dedi ama nafile. bazen neşeli neşeli şarkı söyleyip el şakaları falan yapar ama bunlar olsa olsa yüzde 10 zamanda...
ben de diğer abisiyim. 14 yıldır gurbette olduğum için ergenliğinde falan yanında değildim. babam da aşırı ilgisiz, vurdumduymaz, sorumsuz bir adam. onun da çocukluğu ağır psikolojik sorunları olan yarı yatalak bir anneyle geçmiş. 13 yaşında evden gidip günlerce dışarıda yatan ve kimsenin nerde olduğunu sormadığı bir çocukluk.
bu çocuk benim kardeşim. her ne olursa olsun düzelmesini, en azından normal bir insan olmasını o kadar çok istiyorum ki... psikiyatriste de götürdük, karşımıza alıp da konuştuk. diğer abisinden yediği dayağı kimseden yemedi. travmatik bir olay da yaşamadı ama neden böyle bir anlam veremiyoruz.
ana ilkokulu baba ortaokulu bitirmiş. ellerinden bir şey gelmiyor. baba işçi emeklisi sorumsuz bir adam. annesi kendini yeyip bitirdi. bazen üzüntüden günlerce uyuyor. ben hala gurbetteyim. yanında olamıyorum. ben aramasam 6 ay beni aramıyor. zaten dinlemek falan adeti değil. "beynimi siktin yeter." deyip kestirip atıyor.
en kötüsü de hiç konuşmak bile istemediğim bir ihtimal ki kendisi bile bazen dillendiriyor.
ne yapıcam ben dostlar? nasıl düzelecek bu çocuk? çocukluğundan beri doktorlara müptela. ilaçlar hayatının parçası. ne deneyelim daha? diğer abisi de sorumsuz ama bunun kadar değil. bende asla böyle bir durum yok.
çok seviyorum onu. düzelsin istiyorum. sorumluluk duyan, mutlu, anlayışlı, sakin bir genç olsun.
okuyanlara çok teşekkür ederim.
ne yapayım? ne yapayım?
sağ olun...
gitmediyse askere gönder.. aklı başına gelir
sonuna kadar okudum, kardeşiniz haksız, babanız da çocuğun bu hale gelmesinde suçu var.
askere gitti mi bilmiyorum ama askerlik onu çok güzel adam eder. ben ne sinirli adamlar gördüm giderken de geldiğinde düzelen.
üzücü bir durummuş öncelikle geçmiş olsun, benim de 20 yaşında bir kardeşim var. kendisi okuyor ama arada saçma işler yapıyor diye kızıyordum, bunları okuyunca artık kızmamaya karar verdim açıkcası.
aynı şey benim başıma gelseydi ne yapardım bilmiyorum, bu durumda en iyisi psikolojik yardım almasını sağlamak galiba, bir şekilde bunu başarırsanız ona iyi gelecektir.
askerde 2 gün yemeği beğenmesin kaçar arkadaşlar. ya da silahı başına dayayıp olay çıkarır. bilsem ki eninde sonunda bitirecek askerliği, hiç önemli değil gönderiririm ama tahmin edebiliyorum ne olacağını.
Hepsini okudum ve kardeşiniz bence net hasta. Hastayı da kötü anlamda söylemiyorum yani cidden söylüyorum. Antidepresan da kullanıyormuş zaten.
Neyi olduğunu kesin olarak öğrenmeden de askere gitmesi sakıncalı olabilir. Sağlıklı insanlar kafayı yiyip dönüyor askerden.
Bu konuda bilgili biri değilim, sadece sezgi ile konuşuyorum ama acaba hastalığının seyri farklılaşmış ya da verilen ilaçlar uygunsuz/yetersiz kalmış olabilir mi? Şöyle biraz araştırıp gerçekten iyi bir doktora gösterseniz yeniden?
onun için yapabileceğiniz bir şey olduğunu sanmıyorum. sizi aşar. kendinizi boşuna üzmeyin.
abim sizin kardeşinizden daha sorunlu bir insandı. antisosyal, psikopat filan değildi ama insanın ruhunu oyan iğrenç bir karakterdi.
böyle tiplerin o merhamet uyandıran hareketlerine içlenmek, "meme, aymut" diyen hanzoya kanıp el vermeye benzer. elini veren kolunu kaptırır.
ben kendisini hayatımdan çıkaralı yıllar oldu. mecbur kalmadıkça herhangi bir diyaloğa girmiyorum. kafam (en azından bu açıdan) tüy gibi.
umarım fazla kötümser olmadım.
Bircok davranisinda dayimi gordum, lakin benim dayim zihinsel engelli. Beynindeki damarlarda falan problem var. Eger fizyolojik bir sorun yoksa -ki umarim yoktur- asiri derecede simartilmis, muhtemelen dayak arsizi olmus bir adam. Bir sekilde duzgun tedavi almasini saglamaktan baska bir care yok. Bu yasta eve kapatip dovecek haliniz de yok.
Her istedigini bu sekilde elde etmeye alismis. Anne niye veriyor mesela 10 ceyrek altini, 2 abisi olmasa erkek oldugu icin boyle yetistiriliyor diyecegim ama oyle de gorunmuyor pek. Bir kere en onemli sey asla para vermemek, bana oyle geliyor ki anne o krediyi cekecek (umarim vermezler).
Yapilacak sey alip guzel bir yere goturup, duzgunce konusmak. Bu yaptiklariyla dikkat cektigini falan saniyor olabilir, sanki bagirip cagirirsa hakim o olacakmis gibi. Bunun boyle olmadigini, calisip kendisinin kazanacagini vs anlatin. Kotu anlarda elbette yaninda oldugunuzu ama boyle yaparsa cevresindeki herkesi kaybetme tehlikesi oldugunu hatirlatmak iyi olabilir.
Ama her seyden once duzgun bir tedavi gerekiyor. Oyle annenin ilac yazdirmaya gitmesiyle olacak is degil. Terapi falan da onemli. Kolayliklar.
bir şekilde istediğini ailesine yaptırabileceğini bildiği sürece böyle devam edecek.
Inancli misiniz degil misiniz bilmiyorum belki gondermek de istemeyebilisiniz fakat tarikat tarzi olmayan yatili kuran kursu gibi diyanete bagli bir yerlerde bir sure yatili kalsa belki bir faydasi olur. Kimi insanlarda manevi tatminiyetsizlik degisik sekillerde ortaya cikarabiliyor. Hem bir sure o da kafasini dinler inzivaya cekilir hem de kendiyle basbasa kalinca dine yonelerek bu hircinligini bir nebze kirabilir. Belki ters de tepebilir fakat gordugum kadariyla en azindan denenebilir bir sureligine. Yazik en cok anbenize uzuldum. Boyle durumlarda onlar kadar kimse kahrolmaz. Bence dini bir yer olmasa bile yurt tarzi bir yerlerde kalarak kendi basinin caresine bakmali. Kadincagiz en azindan rahat eder. Bir de Iyi bir psikiyatri prof'una da randevu almanizi tavsiye ederim muhakkak. Allah yardimciniz olsun hakikaten cok zor bir durum. Dilerim tez zamanda kardesniz duzelir.
Aklima gelmisken bu cocugun kendini mutlu hissedecegi, enerjisini bosaltabilecegi bir alani olmali. Herkesten surekli laf yemek elbette onun da hosuna gitmiyordur. Ne bileyim bir futbol bir basketbol tarzi kurs olur takim olur bir yerlere yonlendirilmeli diye dusunuyorum. Belki baska bir aktivite olarak tiyatro/drama kurslari da faydali olabilir karakterinin duzelmesinde.
Tedaviye ihtiyaci var ama.tedavi yerine.simartilmis simdiye kadar. Bana gore hayatin evrensel.kurallarindan birisi "kim bozdu ise o tamir eder" dir. Sizin yapacaginiz birsey yok, sirasi ile.ebeveyn terbiyesi, agir ilac.yuklemesi, askerlik gibi, patron gibi, mahalledeki ağır abi gibi gucunun yetemeyecegi bir otorite.trfindan islah, en sonunda da.topluca maaile ve izolasyon.
tek geçerli yol görünüyor: psikiyatrist.
şöyle 1 sene boyunca ilaç destekli(elbet psikiyatrist uygun görürse) terapi onu kendine getirecektir.
uzun dönem askertlik diyorlar ki, riskli bir tercih gibi geldi bana.
çok iyi gelebilir de, gelemeyebilir de.
öbür abi üvey mi? böyle bir durum da yani ailenin parçalanmış olması da etkilemiştir belki.
bence sevilmesi, sevildiğini hissetmesi lazım aileden olmayan biri tarafından.. keşke bir koz arkadaşı olsa. eminim daha sakinleşirdi. psikolojisi çok bozuk insana aile üyesi dahi yardım edemeyebilir. ciddi bir olay, kayıp yaşamadıkça da düzelmez gibi geliyor bana da. psikiyatril destek alsa bile
*kız arkadaşı
bildiğim bir şey varsa o da askerliğin kimseyi düzeltmeyeceği.
kısa dönem askerliğim süresince, 5 tane ölüm ve yaralanma ile biten olay gördüm.
3 tanesi kardeşiniz gibi profile sahip tiplerdi. hayatım niye bombok lan öff diye kendini vurdu.
1 tanesi mutfakta kesme doğrama yaparken, benim 5 ayım var senin 3 ayın. adalet mi lan bu deyip mutfaktaki başka bir adama satır çekti, diğeri de bıçakla karşılık verdi.
1 tanesi de içtimada, cep telefonlarını verin diyen çavuşa, sen kimsin lan benim telefonu mu alacan diyerek elindeki tüfekle adamı önüne katıp kovaladı, 100 metre ilerde yakalayıp bacağından vurdu. (sınır birliği olduğumuzdan gerçek mermili dolu tüfeklerdi)
yabani olup da sakinleşen görmedim ama.
Tam çözüm önerisi değil ama şunu söyleyebilirim: kardeşinizin hayatın gerçekleriyle karşılaşması gerekiyor. Yani para kazanmayı öğrenmesi lazım. Annr baba veya akraba olmadan hayatta bir bok olamayacağını sert bir şekilde görmeli. Bu da onu yola getirmezse zaten yapilacak baska bir sey yok. Askerlik çözüm değil. Gider orada da komutan döver, kavga eder. Dayak yese bile değişmez.
Yemek mi beğenmiyor, ac kalsın. Para mi istiyor, is bulsun. Tamamen kendi basinin caresine bakmayi ogrenmesi lazim. Hayat cok guzel ehlilestirir onu.
Profosyonel destek alın bence ailecek. Onun ve ailenin davranışlarını düzelmesi yönünde değiştirmelisiniz bu yüzden sizin de destek almanız gerekiyor.
Kolay bir mesele gibi durmuyor. İnanıyorsanız Allah yardımcınız olsun.
Mobilde olduğum için ekleme yapamadım. Şunu da eklemek istiyorum:
Türkiye psikopatı bol, ruh sağlığı bozuk, kaybedecek gerçekten hicbir seyi olmayan, hayalsiz insanlardan mevcut bir yer. Kendinden daha sinirlisine denk gelmesi sadece zaman meselesi. Yolda yürürken, alışveriş yaparken, trafikte... kendisi bunu tecrübe ettigi zaman bir seyler degisebilir.
Kardeşinizde antisosyal kişilik bozukluğu var. Kişilik bozukluklarının kesin bir tedavisi yok ancak ilaç ve terapiyle semptomlar ehlileştirilebilir. Bu tıbbi bakış açısıydı.
Şimdi benim şahsi görüşüm; ya hakkaten mesela yemeği beğenmiyorsa neden ona yeni yemek yapılıyor? Araba konusunda iki tane saçma sapan vukuatı varken neden anne yine altın veriyor araba alması için? Ben deli oluyorum böyle tiplere ya onunki inatsa ben daha inatım kazık kadar adam yemeği beğenmiyorsa aç kalsın ya da çok istiyorsa her gün yemeğini kendi yapsın. Evde herkesten hizmet mi istiyor? çamaşırlarını bile yıkamasın annesi aslında evden de atmak lazım ya abartmayayım hadi.intihar etcem diye annenizi ve sizi korkutuyor duygularınızı sömürüyor kusura bakmayın ama o biraz sıkar. Bu kadar bencil bir insan kendi canına da o kadar kolay kıyamaz. Siz onun ailesisiniz diye onun her türlü saçmalıklarını küfürlerini çekmek zorunda değilsiniz önce bunu anlaması lazım.
Bence de askere falan gondermeyin. Saglam adam deliriyor askerde. Gitse ya kendisine ya baskasina zarar verir. Nasil yapacaksiniz bilmiyorum ama tek bir yol var tedavi. Ayrica istedigi hic bir seyi yapmasin kimse. Ustune dusulmesin, boyle giderse dislanacagini farkettirsinler.
kardeşinizi kendi yanınıza çağırsanız? bir süre birlikte takılsanız belki size sorunu yokmuş gibi gözüküyor ama ya daha ciddi sorunları varsa uzaktan bunu bilemezsiniz. En basitinden bir kıza kafayı taktığı için araba alıp onu elde edebileceğini düşünüyor olabilir.
Ben kardeşiniz olsam (sanırım kardeşinizle aynı yaşlardayım) uzaktan telefonla arayıp bana akıl verseniz ben sizi ciddiye almam, iyiliğimi düşünüyor demem. Uzun zamandır da gurbettesiniz sanırım o yüzden bence önce kardeşinizin sevgisini ve saygısını kazanmanız lazım sizi örnek almasını sağlamanız lazım belki o zaman sizi dinler.
ben annenize cok uzuldum. ancak diger arkadaslara katiliyorum para vermeyi kesmeniz ve bu konuda dik durmaniz lazim.
ayrica sansli pipi cok mantikli bir noktaya deginmis, turkiye'de kaybedecek hicbir seyi olmayan milyonlarca insan var artik. yarin bir gun inatlasir basina bir sey gelir cok uzulursunuz. trafik isigi icin birbirini olduruyor millet. tedavi sart.
kardeşiniz dol israfı olarak tanımlanan ve çevrenize sırf zarar veren tiplerden birine benziyor.
kapıyı disardan kapasın bence. herkes için en iyi ve kesin çözüm olacaktır. efor sarfetmeye lüzum yok.
siz düzeltemezsiniz.
şu veya bu sebeple "yiyici" diyebileceğim, sosyal açıdan sorunlu, tıbbi ismini hatırlamadığım -ancak olduğunu bildiğim- bir kişilik bozukluğu var kardeşinizin. aşırı samimi, koşulsuz güvene dayalı, hatta "vıcık vıcık" diyebileceğim türk aile yapısı bu kişilik bozukluğunu mükemmel şekilde besliyor maalesef, "gurbetteyim" deyip evdeki kardeşinize böyle dertlenmeniz dahi bu savı güçlendiriyor, başka bir toplumda çoktan kapının önüne konup, hayatla yüzleştirilecek bir adamı 20 yaşına kadar 8 yaşında bir çocuk zekası ve sosyal becerisiyle korumuş aileniz. çevresindekiler ne kadar bu şekilde zaaf gösterirse, kardeşiniz de bu zaaflarla beslenmeye ve bu karakteriyle yaşamaya devam edecek, hatta etmesi neredeyse rasyonel, kendince doğru olanı yapıyor diyebilirim.
bu yaşantısını kendi yararı açısından mantıksız, verimsiz hale getirecek sert adımlar atılmadığı sürece, ki atılmayacağı belli oluyor, hiçbir doktor, ilaç, konuşma vs. ile bir insanın, hem de o yaşta bir insanın karakterini değiştiremezsiniz, kendisi isteyecek önce.
tek cümlede kolay çözümü yok bunun, ama adettendir kendi keskin uçlu fikrimi yazayım: kapının önüne koyun.
okudum ve çok üzüldüm. Allah onun ve sizin yardımcısı olsun.
Ben de bir dönem benzer şeyler yaşadım kardeşim kaynaklı. Aklıma getirmek istemeyeceğim şeyler. Allah düşmanıma vermesin. Ama gerçekten en sevmediğim, nefret ettiğim insana dahi (ki yok öyle biri. kişisel olarak nefret ettiğim) vermesin. çok kötüydü. Çok zor bir dönemdi.
Hatırlamak dahi istemiyorum o olayları ve dönemleri.
Size bol sabır ve kolaylık diliyorum. Keşke ilaç olarak "şudur" diyebileceğim bir şey; bit yol, yöntem olsa. yok...
En zoru da annenin durumu. O kadıncağızın çektiğini kimse çekmiyordur.
saglam bi dayak yemesi sart. ama oyle boyle bi dayak degil. oyle bi yiyecek ki bi daha birak ota boka kufretmeyi evdekilere bile cvp verirken 2 defa dusunecek.
evet anti pedagojik bi tavsiye oldu; ama yasli ergenlere hic katlanamam.
okumadım askerlik diyenlere katılmıyorum. yakşamlar.
kardeşinizin terapi alması lazım ki bunun için bu durumdan kurtulma isteği de olması lazım. Ancak kendisi durumundan memnun.
Otoriter baba vs koruması anne kaynaklı özellikle küçük çocuklarda ayyuka çıkan bir sorun bu, kişilik bozukluğuna kadar gidiyor genelde.
Öncelikle kardeşinizin durumunu anlattığınız kadar biliyoruz. O nedenle yanlış yorumlar yapılabilir ve bundan kaynaklanacak bir zarar da kendinizi daha kötü hissedebilirsiniz.Ona yapabileceğiniz en büyük iyilik terapi almasını sağlamak. Antidepresanla bir yere varamazsınız. Anne başta olmak üzere siz de ona yardım etmeyi ve öğüt vermeyi bırakacaksınız. Sizden para istediğinde yok sana verecek param diyebileceksiniz. Anneniz asla asla yardım etmeyecek, ona özel yemek yapmayacak.Ona özel hiçbirşey yapmayacak. Ev işlerinde yardım bekleyecek. Başkasının hakkını (yemeğini vs) yediğini gördüğünüzde tepki vereceksiniz. Gerekirse küsüp konuşmayacaksınız. Ama sizin pes edeceğinizi düşünürse ve pes ederseniz tekrar düzene sokmanız imkansız olur. Çok kararlı olduğunuzu görmesi lazım. Artık kimsenin onu tolere edemeyeceğini görmesi lazım. Askere giderse değişmez. Bunların iki türlüsü var: ya tam manyak olup orda da bir sürü olay çıkarır, Sizi akıl sağlığınızdan eder ya da dışardaki sosyal hayatta normal , saygılı bir tipdir. Yeni yeni tanıyanlar çok sever. Askeriye gibi yerde kendini dışa vurmaz. Prim yapamaz çünkü. Kısa yoldan köşeyi dönme planları yaparlar. Ailenin kamburu olurlar. Ben uzun süre aynı yerde çalışabileceğini de düşünmüyorum.
Kolaylıklar dilerim
kardesınız haksız yazanlar olmus da şaka mısınız siz? ne hakkı ne haksızlıgı?
kardesınızın psıkolojık problemlerı var, kendini öldürmek istemesini, depresyonunu küçümsemişsiniz, ne derdi var ki diye, evi var karnı tok olması depresyona girememesi anlamına gelmez. o kadar küfür etmesi de içinde çok mutsuz oldugunun ispatı, hatta su cumlelerde arkasından gelmıs
'ben de diğer abisiyim. 14 yıldır gurbette olduğum için ergenliğinde falan yanında değildim. babam da aşırı ilgisiz, vurdumduymaz, sorumsuz bir adam'
sanırım sızın ya kafanız karısmıs ya da ınsan psıkolojısından hıc anlamıyorsunuz, bu cocugun ılgılye ıhtıyacı var ımkanınız varsa psıkologa gonderın, ona onu sevdıgınızı deger verdıgınızı bol bol soyleyın
anlattigin kadariyla kardesinde klasik sosyopati / antisosyal kisilik bozuklugu belirtileri var. uzun profesyonel bir yardimdan ote ona yardim edebilecek biri yok onun da garantisi yok. o yalvarmalar, anneye sarilmalar, borc oderimler, intihar tesebbusleri, merhametli gorunmeler HEPSI rol. Bu insanlar malesef zehir gibi zeka ve gozlem becerisine sahiptir, kimden nasil pozitif bir tepki alabileceklerini cok cok iyi bilir herkesi parmaklarinda oynatirlar. zerre rahatsiz hissetmezler verdikleri zarardan.
kardesinin yaradilisi kotu demiyorum yanlis anlama, bu bir akil hastaligi. isteklerine tepkilerine "iyilesme belirtilerine" merhametine vs. gercekmis gozuyle bakmayin asla, bu insanlarin hayatlari rol yapma ve istedigini elde etme uzerine kuruludur bildikleri tek hayat budur. kotu biri oldugundan degil, beyinleri bir sorun sonucu boyle calisiyor. senin mesela hayatta isteklerin var degil mi? onlara calisirim ulasirim belki diye dusunuyorsun. bu insanlar "cevremdeki dunyayi manipule ederek isteklerime nasil ulasirim" dusuncesiyle calisir, bu yolda baskalarinin kayiplari acilari onlarin icinde gercek hisler hissettirmez. kimisinin sevdigi biri ölür mesela salya sumuk agladiklarini gorursun uzuntuden ama aslinda yaptiklari "bu durumda insan cok uzgun gorunmeli ben de onu yapiyorum" tepkisidir kendi kafalarinda. yine diyorum kotu insanlar olduklarindan degil, kafalari normal dusunceleri oyle calisiyor. ona ferrari araba alacagini soylesen, sana gercekten inansa ama 6 ay normal adam ol desen (senin gorebilecegin durumlarda) normal adamligin kralini sana gosterir sen bile sasirirsin vay be adam oldu dersin. arabanin anahtarini aldigi an eski haline doner. "x yaparsam y istegime ulasirim" denklemiyle calisir yani, bu x in etkisinin baska insanlara bedelinin ne oldugu ile ilgili empati yapma becerileri yoktur. oyle bir becerin olmasa sen de oyle davranirdin. o empati varmis gibi davranabilirler ama bu da zekalarinin urunu; gozlem yeteneklerinin urunu.
biz de ugrastik bu problemleri olan biriyle oradan cok iyi biliyorum. bu kisilerin davranislarina tepkilerine normal durust bir insanmis gibi yaklasirsaniz caniniz cok yanar. unutmamaniz gereken tek sey size gosterdigi butun rollerinin tiyatro oldugudur, ve bu tiyatronun amaci hep sizden kendi cikarina bir tepki elde etmektir. herkesin karninin yumusak noktasini cok iyi bilirler ve bunu kullanarak istediklerini almaya calisirlar. sizi ailesi olarak avucunun ici gibi biliyordur zaten. butun zayif noktalariniz onun cok iyi bildigi seyler; yeni tanistiklari kisilerde de bu zayifliklari cok kolay sezer ve kullanirlar.
profesyonel destege ikna etmekten (ki bir cikari olursa ikna olmus gibi yapabilir, tecrubesiz profesyonelleri parmaklarinda oynatabilirler) baska care yok. yoksa bir gun baslarini belaya sokup iceri giriyorlar malesef. veya bir gun kendilerinden daha cetin bir cevizle kesisiyor yollari ve daha kotusu oluyor. o yuzden bu konu ile ilgilenen profesyonelleri arastirmanizi oneririm. :/
Selam, bir kaç kişi daha söylemiş. Daha okurken antisosyal kişilik bozukluğu dedim. Anlattıklarınla çok örtüşüyor. Psikiyatrist+1
bende vardi boyle bir dayi. adamin psikolojik sorunlari vardi, hastaydi. manik-depresif dediklerinden. vicdanlidir falan; ama manik donemine geldiginde durduramazsiniz, herhangi manyakca bir seyi yapabilirdi. o donemlerinde evlenmisligi; donem bittikten sonra bosanmisligi vardir bu sekilde soyleyim. ama aileden dolayi da simarikligi, hastaligini tetikledi benim fikrim. sizde de bu sekilde gozukuyor. kardesiniz ailenizden yuz bulmus, hastaliginin costugu donemlerde kendini rahatlamak icin size saldirmis, size her istedigini yaptirma yoluna gitmis. tedaviye ihtiyaci var, gerekirse hastaneye yatacak ki genelde bu tarz hastalar istemiyor ve korkuyor. bir defa girip ciksin hastaneye, ondan sonra kuzu gibi olur. askerlik cozum degil. dayak yer, dayak atar; ama bitince, sizin basiniza eski haliyle kalir.
kusura bakma yarısına kadar sabredebildim.
kaba bir tabi ama hiç siktir çekmemişsiniz. yarın bir gün anneni babanı dövüp ellerinden emekli maaşlarını da alır bu çünkü hakettiğini düşünüyor ve öfke kontrolü yok.
@mor bembombom, ben ornegin bir teshiste bulunmadim, bu rahatsizligin "belirtileri var" dedim, anlatilana gore de soyledigim dogru. anlatilan sey belirtilen probleme o kadar uyuyor ki "elimde deri iki yana ayrilmis ve ortasindan kan akiyor" diyen birine elini kesmissin demekle esdeger nerdeyse.
antisosyal kisilik bozuklugunun teshisinde onemli bir problem teshisin genellikle hasta yakinlariyla yapilan konusmalar ile koyulabilmesidir. cunku bu insanlar gerektiginde tamamen dengeli bir insan rolunu cok iyi yapabilirler cocuk yasta bile. tek basina terapiye giden birinin terapistini hic bir problemi olmadigina inandirmasi sık gorulen bir seydir. gunluk hayatlarini bukalemun olarak idame ettiren bu kisiler icin normal dengeli bir insan rolu yapmak hic de zor degildir. o yuzden diyorum ki bugune kadar buna benzer bir teshis konulmamissa kisiyi direk terapiste yollamak yerine terapistle yakinlarin tecrubelerini paylasmasi sonrasi terapiye alinmasi daha dogru bir davranis olabiliyor. antisosyal kisilik bozuklugu olan biri kendi rizasiyla bir profesyonele gidip o profesyonelden bu rahatsizliga sahip olduguna dair bir teshis genelde alamaz, aldirmaz. tecrubeyle sabittir.
ben bir problem göremedim. aslan gibi ''türk'' ergeni ve dahi erkeği yetiştirmişsiniz.
anonymice +1 sorun çocuğu dikkate almanız. böyle tipler tepkiden beslenir. domimant köpekler gibidirler. saldırgan hareketlerine tepki verirseniz olumlanırlar bundan ve dozunu arttırırlar sürekli.
yapmanız gereken kardeşinizi siklememek. yemeği yemiyor musun, siktir git. beğenmedin mi siktir git? kafamı şişirdin siktir git deyin. bir süre sonra döner normale.
robokot hakli. antisosyal kisilik bozuklugu gibi geldi bana da. checklist icin
www.e-psikiyatri.com
dayımın oğlu tarifine uyuyor. 6 yıl hapis yattı. orada bunu dindarlaştırmışlar biraz kalıba sokmuşlar. halen hafiften psikopat ama yontulmuş psikopat. artık insanlara iyi davranıyor, kimseye salça olmuyor, herkese yardımcı olmaya çalışıyor ama aynı zamanda direksiyonun başına geçtiği zaman hız yapmadan, makas atmadan da duramıyor.
dostlar, bana yardım çabalarınızdan hakiki manada çok duygulandım. var olun. hepinizi seviyorum ve böyle bir zümrenin içinde olmaktan gurur duyuyorum.