Masumiyet Müzesi'ni okumaya başladığımdan beri (bilmeyenlere not: "Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." diye başlıyor.) hayatımın en mutlu anı hangisi ya diye düşünüp duruyorum.
Sanırım kedimi ilk gördüğüm andı. O kadar küçük ve tatlıydı ki içimin eriyip gittiğini hissetmiştim. Şimdi 3 yaşında ve duygularım değişmedi :)
Sizin hangisiydi?

Bu arada günaydın. "Hayatımın en mutlu anı" diyeceğiniz anı yaşamadıysanız da umarım bugün yaşarsınız :)

 

hayatımda 1 tane en mutlu an yok. bir sürü var. ve ileride bir sürü mutlu an'ım olacak. en'leştirecek kadar mutluluk olgusunu mükemmellik seviyesinde görmüyorum.

by the way; huzur (hayat çizelgesinde daha geniş alanı kapsayan) > mutluluk (hayat çizelgesinde daha dar alanı kapsayan)

not: orhan pamukumsu postmodernistleri sevmiyorum.

füt

Günaydın :)
Sanırım hayatımın en mutlu anları olarak düşündüğüm anlar, yaşarken en mutlu anlar oluyor. Sonradan şimdi düşününce mutlu anılarım var ama "hayatımın en mutlu anı" olarak bir şey gelmiyor aklıma.

whoosie

kızımı kucağıma aldığım an. hatırladıkça gözlerim doluyor :') o an başka hiç bir şeyi, hiç bir kimseyi gözüm görmedi, hanım dahil :P

şimdi 4 yaşında. cadının teki. ama bazen gelip de "baba lüffeeeen" demesi yok mu, aaah ah.

lostys

Biraz genel bir cevap olacak ama cocuklugum diyebilirim. Hep cocuk kalmayi isterdim.

halitkin

askerliğimin son iki ayıydı, ameliyat olmak için hastanedeydim, geride bıraktığım 13 aydan sonra yorgun ve özgürlükten yoksun hissediyordum kendimi, sonunda ameliyat oldum ve dinlendikten sonra tüm her şeyi geri de bırakarak elimde gariban bir bavul otogara doğru yol aldım..

artık özgürdüm ve içim içime sığmıyordu. sürekli sırıtıyordum ve koşasım geliyordu. hatta 10-15 dk aralıksız gözlerim kapalı koşmuştum :)

redeath

Motosikletimle ilk uzun yola çıktığım an olabilir. Arkada çadırım, kulağımda müziğim, sınırım yok gibi hissediyodum.

mirty

en mutlu anı 15 sene önce üniversitede hazırlık okuyup okumamak için girilen sınav sonrası adımı 'geçenler' listesinde gördüğüm andı. "Prompter: Pass" yazısını görünce şener şen gibi topuklarım götüme vura vura koşmuştum yerleşkede.

ya şimdi düşündüm de, bir yaz gecesi türkiye'den yola çıktığım arabamla teyipte cengiz kurtoğlu, gece yağmurlu havada tuna nehri üstünde sırbistan'dan macaristan'a gittiğim an geldi. manzara muhteşemdi.

prompter

askerliği bitirip kışladan çıktığın andır tabii ki. 6 ay hapis hayatı yaşamışsın özgürlükten değerli bir şey yok hayatta.

kafkef

En mutlu anlarım Lisede ilk sevişmem ve üniversiteyi kazandığımı öğrendiğim andı.

Erensq06
1

mobil görünümden çık