Özledik, kıskanıp anlamayanlar tarafından, sabote ediliyoruz.
Ne kadar özlediğimi anlatmaya kalksam yeryüzünde bunu ifade edeceğim bir kavram yoktur herhalde. 10 sene önce zevkten ölecek dakikalar geçirirken sanki şu an donuk ve bitkisel hayatta gibi hissediyorum kendimi. Sanırım klasik 90'lar ve 2000'ler başı sendromu var bende.
Özleme hali bir vurgun gibi aslında, özgür isimsiz kimselere.
beyni basmayanları ya da anlayıp da kendi kafalarında dünya yaşayanları çöpe atıyoruz.
özlemiyorum. çünkü hala o güzel muhabbeti ediyoruz.
O vahşi atlar alıp başını gittiler.
Özledik tabi.
Niye özleyelim lan, ozlenmek karşılıklı olmadıkça kendini kandirmak veyahut avuntudur. Yeni insanlar ile de bunu yapabiliriz. Bir de en fazla onlari değil o zamanları özlerim. Ikisi farklı şeyler.
özlemez olur muyuz. cok ozledik
@mermize sanırım en mutlu olduğumuz anlar,yerler ortak. 2006 yılı İzmir hayatımın en mutlu senesiydi belki de.Parasızlıktan Konaktan Göztepe'ye kadar yürüdüğüm geceleri bile özlüyorum bazen
Hayır.
Öyle ortamlarda benim başım ağrıyor çünkü insanları da konuşmayı da dinlemeyi de sevmiyorum.
köstebek kurabiye<3
özledim. sabahlara kadar konuşup en az bir kere kavga edip konuşma bitmeden barışmamızı, o telefonu gülerek kapatmayı çok özledim.