siz böyle bir sey ' yasadınız mı' ? nasıl bas ettiniz? ilerde bir gün aile kuracak olursam ben de bu ebeveyn profilinde mi ilerlerim?
evin genel durumundan bahsedicek olursam; kimse kimsenin umrunda değil. ben kafamı koparsam belki üç gün duymazlar. yemek olarak herkes canının istediğini yer, gider marketten alır gelir yaparsın. bu gibi. aslında hepimiz yalnız yasıyoruz da aynı eve paylasmak zorundaymısız gibi.
benim ailem de böyle, herkes kendi hayatını yaşıyor. yemek masasına beraber oturulunca bile kimse konuşmuyor. sevgisiz şefkatsiz bir ortam. bunun bana yansımadığını söyleyemem çünkü aile ve insan ilişkilerini çok sevmeyen biriyim. ama çocuğum olunca da böyle olur muyum, sanmıyorum. çünkü bunun beni nasıl etkilediğini, kötü bir yetiştirilme ve aile tarzı olduğunun farkındayım. eğer sen de farkındaysan ki öyle görünüyor, böyle ebeveyn profilinde ilerlememen gerektiğini bilirsin.
benim aile evim de böyleydi. ama diğerleri bu konuda sıkıntı yaşamıyorlardı, belki de ben evin küçüğü olduğum için bana batıyordu bilemiyorum. evlendim, kendi evim var şimdi. yine yalnız kalıyorum eşim dışarıdayken vs. ama yine de hiçbir evi ya da eşyayı "mm bu benim evim" diye sahiplenemiyorum. eşya işte ya da ev ne bileyim.
bence aileler belli bir yaştan sonra mutlaka yanlarından ayrılınması gereken birimler. evdeki herkes kazık kadar olmuşsa böyle durumları çok yadsımamak lazım. bazı ailelere bakıyorum, adam 30 yaşına gelmiş hala yemeğini 60 yaşındaki annesinin yapmasını istiyor, bekliyor, hatta bunu hak olarak görüyor. içler acısı..
belli bir yaşa gelmişsin, bu yaştan sonra bir şeyleri değiştirmen çok zor. o yüzden iyi gözlemle ve kendi kurduğun ailen bu şekilde olmasın.