Bu döngü böyle epeydir devam ediyor. Kalbim mi taşlaştı, ne oldu bilmiyorum.
Genelde güleç yüzlü biriyim, sempatik ve ilgiliyim de hatta. Ama bu taşlaşmayı nasıl halledicem bilmiyorum.
ben de bi 5 senedir sevemiyorum. sevmek istemiyorum gerçi o da var. kimseyi de kırmıyorum ama.
oluyor öyle. üzülmüyorum ben. Öyle gerekiyor demek ki.
bu kadar uzun süredir sevemiyorsanız kendinizi aşırı fazla seviyor olabilirmisiniz acaba?
turkuaz +1. Bencil olmuşsun. Bende de var ondan.
acaba içinde bitmeyen bir şey mi var? yoksa bir şeyden dolayı kalbin mi kırıldı da taşlaştı? bu ciddi bir durum bence. sevememek berbat bir duygu. bir de kalp kırma ya yapma gerçekten.
Beklentilerin çok yüksek olabilir mi acaba? Ben de yaklaşık 7 senedir böyleyim. Kimseyi hunharca sevemiyorum çünkü karşı cins konusunda gerçekçi değilim. "Hmm bu iyi çocukmuş ya, eli yüzü düzgün, normal bir tipe benziyor işte, dur şununla bi' deneyeyim" diyemiyorum ben asla. İllaki gördüğüm anda "oha oha oha ohaaaa!!!! :O" diye tepki vereceğim biri olmalı. Dolayısıyla hayatıma giren, ulaşabileceğim, çevremde bulunan kimseyi sevemiyorum. Belki sen de öylesindir.
ayrıl hocam. her aşk leyla ile mecnun olacak diye bir şart yok. kızı da mutsuz etme