şimdi soruya gelelim. böyle mecburi bir durumda, mesela lazer yaptırırken, kuafördeyken, okulda mecburen vakit geçirmek zorunda kaldığınız "az samimi" arkadaşınızla kantinde otururken, kasapta etin kesilmesini izlerken, spor salonunda hocayı beklerken kısacası alakanız olmayan bir insanla baş başayken muhabbeti sarmadığında ayıp olmasın diye konuşuyor musunuz? bir yerden sonra canınız sıkılmıyor mu? napıyorsunuz? susan kaç kişiyiz?
Konusmuyorum. Ayni zamanda da resting bitch face.
Ben genelde susarım.
Ben eskiden berberim konuşmak istiyor diye konuşurdum. Sonra şunu fark ettim; sen konuşmayınca o da konuşmuyor. Çünkü o da senin konuşmak istediğini düşünerek ve seni sürekli müşteri haline getirebilmek için ortak nokta arıyor. Eğer gitmeye devam edip de ısrarla konuşmamayı tercih ediyorsan bir süre sonra o da fazla konuşmayacaktır. He hala konuşmaya devam ediyorsa da, muhabbetinden sıkıldığını belli etmeden onun bilmediği ve öğrenmesinin de çok kolay olmayacağı bir kaç konudan bahsedebilirsin, böylece konuşamayacaktır. Bu bir kabalık değil bana kalırsa, yalnızca mahrem alan yaratma tekniği.
LAzerde soru sorulmadıkça genelde susuyorum ama aslında yapan kişi konuşunca canım hiç acımıyor yani fark etmiyorum başka şeye odaklandığımda. Bu nedenle yapan kişiler de farkında ve profesyonelleşmişler artık, sürekli beni konuşturuyorlar, seans bitince ''ay daha sohbet ediyorduk yarım kaldı'' tadında bitiyor :D
Kontrol seanslarında konuşmuyorlar ama asafds.
Kuaförde filan konuşmaktan nefret ederim, çok gereksiz bir muhabbet dönüyor. Mesleğin ne vs, sosyoekonomik, özel durumuna dair sorular döndükçe şahsi alanım tehlikedeymiş gibi hissediyorum.
Genelde konuşmam. Bilakis konuşursam da kendimle ilgili fazla bilgi vermeden karşı taraf üzerinden sorularla troll muhabbetleri ceviririm. "Havalar da birden soğudu degil mi, ne de yağmur yağdı ama yağsın yağsın barajlar dolsun mahsuller artar mevlam ne eylerse guzel eyler amiin bereket yagiyor çogsukur." gibi. Böyle sikko muhabbetleri ciddi ciddi yapiyorlar sonra zaten kendilerinden bir sürü örnek veriyorlar ayaküstü. ben de fişekleyip içten içe egleniyorum. Yalniz bir erkek olarak tahammül edemediğim konu böyle zorunlu anlarda dahi olsa, hatta kısa bir süre zarfında bile hemcinslerim -yaş farketmeksizin- konuyu hemen bel altı muhabbetlere getiriveriyorlar. Ve bunlari yarıla yarıla anlatıyorlar.
ruh halime göre değişiyor.
iyi günümdeysem muhabbet sarmasa da konusmaya calısırım. konusmayınca gergin ve saçma oluyor gibi.
hatta cok iyi bildiğim seylerle alakalı hiç bilmiyormus gibi davranarak sasırırım falanıfjıfjd.
Politikadan konusuyorum. Ama guncel poltika degil. Sosyal kontrat, Hobbes, Rousseau, Montesquieu, devletin varlik sebebi falan :D ciddiyim. Agda yaptiran ya da sacini kestiren birinden beklenmeyecek kadar malumat sununca ve kafa karistirinca iyi oluyor. Kendimle ilgili bir seyden bahsetmem. Hep soru sorarim.
bu tür anlarda gerilip inanılmaz saçmalıyorum çünkü awkward silence en korktuğum olaylardan biri. karşı taraf beni geri zekalı olarak kafaya kazıyor muhtemelen. ahdhff
bazen hiç çekemiyorum ama bazen de sohbet edesim geliyor. karşımdakine de bağlı ortak bir şeyler beliriyor bazı insanlarla hemen onun hakkında sohbet ediyorum. ya da mesela ne yaptırıyorsam onla ilgili meraklarımı gideriyorum hem de bekleme sürem çekilir hale geliyor. ayrıca kendini böyle durumlarda geri çekmek biraz anlamsız geliyor çünkü yeni insan tanımak anlık da olsa zevkli bazen değişik hikayeler duyuyorsun bunlar güzel şeyler. ama ayıplamıyorum da o anki ruh haline bağlı oluyor kişinin. kısaca bende durum bu.
Ben gerekmedikçe konuşmayan biri olduğumdan, bu gibi durumlarda hiç konuşmuyorum.
kuaförüm 10 küsür yıllık dolayısıyla muhabbetin b.ku çıkmış durumda, lazerde de konuşmaya çalışıyorum yoksa uykum geliyor.