Bazen ben de düşünüp işin içinden çıkamadığımda, aklıma şu söz geliyor:
idrak-i meali bu küçük akla gerekmez zira ki bu terazi bu kadar sikleti çekmez
ben bazen elime bakıp bu el kimin lan diyorum. yabancılıyorum kendimi. sanki kısa süreliğine kendimi dışarıdan görüyor gibi oluyorum. çok değişik bir his. şurada biraz açıklamışlar ama senle tamamen aynı şeyi bahsettiğimiz konusunda emin değilim sadece bana olan ve seninkine benzer bulduğum şey bu: seyler.eksisozluk.com
Bende gece uyurken kalkip tuvalete ya da su icmeye vs gidince bi de gunes dogmadan kalkip ise okula gitmek zorunda oldugumda oluyo. Kalkiyorum varligim ve diger her seyin varligi cok acayip ve gelip gecici geliyor, ölüp yok olacagimiz zamandan sonrasini hissediyorum, hayatımdaki seyleri yasiyor olmak cok garip geliyor, her sey anlamsız korkunç ve tamamen boşluk duygusu hissediyorum sonra ya geri uyuyorum ya da evden çıkıyorum geciyor normal insana dönüşüyorum. Adını da bilmiyorum bu olay nedir, neden boyle hissediyorum zamanından once uyaninca.
+1 freetakilir. Şu an 28 yaşındayım, biraz daha küçükken çok yaşıyordum. Özellikle ayna karşısına geçip elime bakarken. Nasıl korktuğumu, nasıl yabancılaştığımı anlatamam. Hatta ben de sadece benim başıma geliyor sanıyordum ve şu an çok rahatladım. Bu durumdan ise o baktığım elimin parmağını ısırarak çıkmaya çalışıyordum.
Ben de sonsuzluğu filan düşünüp deliriyordum bi ara. Gerçekten bazen düşünmemek en iyisi...
Ha bir de ot mot kullananlarda bu durumlar iyice tetikleniyor, fena..
bence cogu insana olan birsey, en azindan filozofik dusunceye biraz bile olsa yatkin olan insanlar icin.
Tesekkurler yorumlar icin arkadaslar. Cocukken bu bazen oluyordu. Simdi ise kendimi biraz zorlarsam yukarda bahsettigim sorularla filan bu duruma sokabiliyorum kendimi. Fakat herkes elden bahsetmis, ben de sadece zihinsel olarak olarak durup dururken yapabiliyorum bunu. Ancak tabi kendimi bedenimden ayri gibi dusunuyorum ben de.