Geçip gidiyorum.Otobanda durup hayatımı riske atamam
üzülüyorum.
otoyolda,işlek yollarda durmak riskli ama ben ara yollarda 2 kere denk geldim.
birini veterinere yetiştirip kurtardık ama diğeri iç kanama geçirmiş,veterinere vardıgımızda ölmüştü,zaten kurtulmazdı dedi veteriner de.
çok üzülüyorum tabii ki ama şehir hayatı hayvanlara alan bırakmıyor ne yazık ki.
ara sokaklarda bile 80 le giden malların çok defa önüne atlayıp durdurmuşluğum var.
bir gün arada kaynayacağım ama ne zaman bakalım.
arabam olmadığı için otobüsle, dolmuşla giderken görüyorum, yüzüm ekşiyor, iğrenmekten değil, "ah bee" diye iç çekersiniz ya onun gibi. bazıları şişmiş, bazıları cidden parçalanmış oluyor, parçalanmışları görünce ağlıyorum genelde.
bi keresinde kafede otururken önümdeki yolda kediye çarptı bir araba. koştum hemen atladım yola. bir iki kıvrandı sonra öldü oracıkta zaten. belediyeyi aradım, araç geliyormuş götürüyormuş. oradaki bir esnafla poşete koyduk aldık yoldan, gelen araca verdik. sonra kafeye dönüp yarım saat falan ağlamıştım sanırım.
otoyolda da genelde toplu taşıma aracında ya da iş yeri servisinde falan görüyorum. hemen kafamı çevirip bir iki saat mal gibi takılıyorum.
çok etkileniyorum abi ben böyle şeylerden, aracı olanlar da inip alsın ne olur şu yollardaki cansız bedenleri. ayağınızla yol kenarına itiverin hiçbir şey yapamıyorsanız da.