"sana ihtiyacım var" cümlesini duymak size ne hissettirir?
kendinizi değerli hissedip, hoşunuza mı gider?
yoksa
söyleyen kişinin "kendisini düşündüğünden" ötürü ego (çünkü bir tür "ben" demek olabilir bu objektif açıdan. "BENİM sana ihtiyacım" var şeklinde) yaptığını düşünüp rahatsız mı olursunuz? o kişiyi zayıf mı bulursunuz?
ya da ne?
İkisi de degil. Bana çok anlam yüklüyor ya beklentisini karşılayamazsam diye korkarım.
kendimi hem değerli hissederim hem de karşımdaki insana daha çok bir şeyler katmaya çalışırım sanırım,
nitekim hiçbir kadından duymadım
O kişiyi zayıf bulurum. Eğer o kişi de benim zayıflığımsa anlayış gösterir, mutlu olurum. Egom okşanır. Eğer hisler karşılıklı değilse zavallı diye üzülürüm. Empati kurmaya çalışmam.
Bana niye ihtiyaç duysun bir insan? Ben kimseye ihtiyaç duyuyor muyum? Yani şöyle; Biraz yufka yürekliyim aslında. O an için elimden geldiğince bişeyler yapmaya çalışırım her anlamda. Ama biraz o yufkalık geçtikten sonra da sinirlenirim gibi geliyor çünkü zayıflık belirtisi ya ve aslında benim böyle zayıf insanlara kesinlikle tahammülüm yok.
Don’t ever think that you need someone who doesn’t need you.
O kişiyi zayıf bulurum. Sadece kendine yetebilen insanlar bana güçlü geliyor. Bu demek değil ki o tür bir insanla paylaşım yapmam - romantik veya başka anlamda - ama içten içe zayıf bulurum.
Bana ihtiyacı olmadığı halde benle görüşmesini isterim, ben insanları eğlendirip kafa dağıtan bir robot değilim sonuçta.
dürüst bir ifade olduğunu düşünürüm.