Özgürlüğümün kısıtlanmasını ve başkasına göre hareket etmek istemiyorum. Hayallerimden vazgeçmek istemiyorum. 25 / E
Birine bağlı olarak hayatın kısıtlanması olarak görüyorum. Buna karşılık sınırsız legal seks var, ayrıca bir de aşk diye bir şey varmış, kadın da seviyormuş falan... Dedikodu tabi hepsi. At yalanı s.keyim inananı.
evlenmek "istiyorum" ya da "istemiyorum" diye tanımlayabileceğim bir şey değil. nötr bir şey. hatta sadece bir sonuç. o sonuca ulaştıracak koşulların içine girersem evlenirim, girmezsem evlenmem. evliliğin nasıl süreceği taraflara bağlıdır. o yüzden ne abartılacak kadar kutsal, ne de korkulacak kadar kötü bir şeydir. ki birileri evlenmiş ki bizler bu konuda fikrimizi belirtebilecek şekilde can bulmuşuz :)
hayatımı biriyle paylaşma düşüncesi kendi kişisel alanımı, yalnızlığımı da paylaşmak zorunda kalacağımı düşündürüyor. kendimle aşırı iyiyim yani şimdi biri kesin net olarak hayatıma ortak olursa korkabilirim. değişir mi bu bilmem.
K/22
...Bla bla bla bla bla....
Evlilik koca kahrından ibaret kısacası.
Erkek olsam evlenirdim, hizmet görecem ve gelirim iki katına çıkacak sonuçta adfhsg
Çünkü keyif p..vengiyim, free takılırım, bencilim, sabırsızım, sıkılganım, tahammülsüzüm, fedakar değilim, sorumluluk almak istemiyorum, yalnızlığı seviyorum ve üremek istemiyorum (çocuklardan tiksinirim).
yakın zamanda evlenmek istemiyorum çünkü maddi olarak kendimi yeterli görmüyorum. bi de yeteri kadar dolu hissetmiyorum kendimi. sorun sende değil bende :D 24/E
çocuk istemediğim için şu an gerek görmüyorum.
k/26
sıkıcı, sıradanlaşıyor, karşılıklı sevgi azalıyor, çok fazla stres ve sorumluluk biniyor, başını alıp gidemiyorsun canın istediğinde ya da daha iyi bir yaşam fırsatı geldiğinde vs vs.
erkek, 27
25-26 yaşına kadar deliriyordum evlenmeye. Bebeğin olsun, sen de anne ollll diye hormonlarım bağırıyodu. Sonra ne olduysa bana bi haller oldu :) Yalnız yaşıyorum, işim gücüm var, hala yaşlı değilim (29) yav niye evleneyim manyak mıyım moduna girdim.
Şimdi de aksi gibi yaş itibarıyle evlenmek isteyenler karşıma çıkıyor. En son biri ''Çocuk sahibi olmak hakkında ne düşünüyorsun?'' diye sordu. Resmen Cevab veremedim. Yani çocuk sevilir tabi ehe falan dedim. O kadar uzaklaşmışım ki.
Bunun sebebi nedir ben de bilmiyorum. Kimseyi fazla sevmiyorum, kıskanmıyorum, umursamıyorum, bağlanmak hesap vermek/sormak anlamsız gelmeye başladı. Yaştan mı nedir fikrim yok ama böyle çok mutluyum.