durum düzelirse ya da olumlu bi gelişme olursa falan hemen hayata dönme hayatı sevme ölüm fikrinden tamamen uzaklaşma?
ne bu kişilik problemi şimdi?
manik/bipolar zannetmiyorum çok anlık gün içinde değişimler bile olabiliyor. ve olaydan bağımsız durup dururken değil bazı şartlara bağlı iken oluyorsa?
help
hormon değerlerine baktırdın mı? derhal baktır.
Borderline olabilir mi?
Lütfen: Şahıs kimse psikiyatra gözüksün.
intihar edince insanlarin gozunde degerlenmeyecek, intihari dusunen kisi, aksine oldu diyecekler unutulacak.
Madem eninde sonunda öleceğini biliyorsun, bunu idrak etmişsin, doğanın sana armağan ettiği zamanını en iyi şekilde değerlendir.
O, tabiata karışma, bedenin çürüme safhası başlayana kadar çevrene ve kendine iyi şeyler yap.
Zor anları da nasıl olsa öleceğim, hayat bir tiyatro ve kafaya takmama değmez hiçbir olayı diyerek atlata bilirsin, olayları büyütmeye bilirsin.
Misal Milattan önce 3. yüzyılda şu mozaiği icra eden şahsiyet şu an evrene karışmış durumda ama umarım yeterince neşeli olmuş hayatını yaşamıştır ;)
www.hurriyet.com.tr
yok hayır, hotmonal veya sebepsiz değil. belli bir on ve problem üzerine işte.
gece olur, sabah olur fark etmez.
sürekli de olmuyor. sorun karşısında hissedilenler bunlar sadece
"Bipolar Bozukluk Karma Epizod" olabilir. Bu şekilde araştırın.
intihar düşüncesi değer kazandırmayacak kişiye. onun bilincindedir zaten bence. intihardaki amaç; bu "acıyı" sonlandırmaktır.
değersizlik hissine gelince kararlı bir sorgulama süreciyle aşılabiliyor. kağıt kalemle çalışmanızı öneririm. sürekli soru sorun. soruya cevap verin. sonra o cevaba tekrar soru sorun. gibi.
değerli olduğunuzu anlamak için neden dışarıdan gelen tepkilere ihtiyaç duyuyorsunuz mesela? dışarıdaki insanlar kim ki? otorite mi? değerlendirmenin otoritesi olabilir mi? kaç kişiden değer tepkisi alınca tatmin olabileceksiniz? atıyorum anne, baba ve sevgilinden değer aldınız diyelim. dayınızdan almadınız. bu durumda ne olacak?
farzedin ki ıssız bir adada doğdunuz, büyüdünüz ve ölene kadar da orada yaşayacaksınız. tek bir insan bile çıkmayacak karşınıza. bu durumda değerli ya da değersiz olduğunuzu nasıl hissederdiniz?