Metroda trenin gelmesine yakin sanki biri arkadan tren raylarina itecekmis hissi gibi birsey.
balkondan bakarken oluyor
Bende motosiklette oluyor. 130'dan sonra özellikle atlasam koşup daha hızlı gidebilirmişim gibi geliyor. Cidden yollar arabalar çok yavaş geçiyor ve 200'de bile oluyor bu.
Koşamadı, yetişemedi
önceden oluyordu, arabayı kendim kullanmaya başlayınca geçti. camdan atlama falan yok.
bende vapurdayken denize atlayasım geliyor. bence bunlar içimize hapsolmuş gerçekleştiremediğimiz gizli isteklerimiz. hepimiz atlamalıyız.
Atlama isteği değil de kapıyı açacakmışım gibi oluyor bazen. Ne saçma salak bir his.
bendeki garip istekleri anlatıyorum şimdi:
çatıya çıkıp bomba veya silahla gta gibi ortalığa ateş açmak
gördüğüm bütün ağaçlara koşarak çıkmak
yüksekten aşağıya düşmek
arabayla hata yapan insanların üzerine kendi arabamla çıkmak
Balkona çıkınca atlamak,
Vapurda giderken denize atlamak,
Metro gelirken altına atlamak gibi isteklerim vardı (halen arada geliyor). Psikolog tanıdığa sordum, uyuşturucu bir madde mi kullanıyorsun diye sormuştu. -Hayır dedim, inanmadı.
Arada bunalmaktan, depresyondan vs... bir şey neden ama bilemiyorum.
Fransizlar bu his icin ozel bir isim kullaniyorlar. L'appel duvide. Birebir cevirisi "boşluğun çağrısı" demek. Insanların hissettiği ve tarif etmekte zorlandığı bir hismis. Bir tür dürtü.
Oluyor.
oluyor bana da. 'suicide door'lu arabalar geliyor aklıma oradan. onlarda daha kolay mı oluyordur bu iş diye düşünüyorum. oradan eski arabaları düşünmeye başlıyorum. sonra gangster filmleri geliyor aklıma. ne güzel olurdu o zamanlarda yaşasaydım diye düşünüyorum. böyle böyle konuya nereden geldiğimi unutturacak kadar ilerliyor düşünceler/hayaller. intihara meylim vardır da atlayacağımdan değil yani, öyle düşünceler filan.
bir de yukarıda bir arkadaşın dediği gibi ağaçlara tırmanma isteği de var. başkasının da benzer isteğe sahip olduğunu görmek daha az manyak hissettirdi.
bende de arabaları çarpıştırma isteği olurdu. çarpışan arabalara binmişim gibi. hanidir olmuyor hatta unutmuşum bile. sen deyince anımsadım.
bana da oluyor. arabada giderken birden dayandığım kapıyı açıp asfalta atmak istiyorum kendimi. atlarsam omzumun nasıl çizilip parçalanacağını hayal ediyorum. birkaç kere araba düşük hızda giderken sırf merakıma engel olamadığımdan açıp kapadım kapıyı veya arabadan indim. engel olamıyorum.
Bana da kendimi trenin altına atma isteği geliyor durduk yerde. İşim gereği haftanın büyük çoğunluğunu tren seyahati yaparak geçiriyorum, yüksek hızlı trende geçiyor hayatım diyebilirim. Durduk yerde bazen şimdi trenin altına atlasam nasıl olur diye düşünüyorum. Yalnız öyle depresif bir modda falan düşünmüyorum bunu tamamen istemsizce düşüyor aklıma. Eğer bir gün kızın teki çantasını kenara bırakıp aniden hızlı trenin önüne atladı diye bir haber okursanız gazetede falan bilin ki o kız benim arkadaşlar.
Ben de araba kullanırken direksiyonu birden kırmaktan korkuyorum. Ama kullanırken yok ya yapmam diyorum.
cevaplara bayıldım.
yolda yürürken arabaların önüne atlama isteğim oluyor. ' acaba atlayacak mıyım' diyorum.
ağaçlara tırmanmak ve metro raylarına fırlamak gibi mülteci isteklerim oluyor ara sıra, biliyorsun.......
arkadaşlar bence duyuruca toplanıp kliniğe yatmamız lazım