Haftaiçi bir kaç gün süren bir kamp var, anca cuma gidip pazar dönüyorsun en fazla. O da en iyi ihtmal.
daha nönce parttime idim. 3 gün 2 gün çalışıyordum. Bayağı rahat hissediyordum. GEçip bitiyordu yükü yoktu.
Öte tarafta evi idare etmek. eve 6-7-8 gibi gelmek, evi düzenlemek yarın negiyecğim ne yemek yesem akşam, yarınki kahvaltıyı napsam vs.
İnsan elbet alışır her şeye de. Bunlara alışşmak korkutuyor açkçası.
Sizin geçiş nasıl oldu, hala var mı bu tür kaygılar, adapte olamamışlıklar?
Farketmeden alışıyorsun inan ki. Sonra bu hayatın akışa binince bi süre sonra sana rahat geliyor. Eger benim gibi biri isen bu rahat batabilir. Ama bence batmasın sonra boka batıyorsun eski düzeni zor yakalıyorsun. Haftasonun tatilse iki üç günlük ne varsa yap. Yeni bir haftaya baslarken iyi oluyorsun. Bazen diyorum ki keske tek dertlerim ne giyineceğim olsa..
3,5 yıldır adapte olamadım, arada iş değiştirdim idare etmeye çalışıyorum. Haftaici günü kurtarıyorum sadece, "Allahım bugün bir şekilde bitsin, eve varabileyim, yemek de işte sussun yesin herkes" ile saat 21:30 oluyor zaten. Haftasonu ve tatilleri bekleyerek yaşıyorum.
ben de tüm haftaiçini haftasonunu düşünerek geçiriyorum. 3 yıldır alışamadım. haftaiçi akşamları dışarı çıktığımda hiç keyif almıyorum. ütüsü, duşu, tıraşı bilmem nesi diye diye aklımı kemiriyor hala düşünceler. millet işten çıkıp önce spora, sonra da bir şeyler içmeye gidiyor. nasıl yapıyorlar anlamıyorum. yine de nasıl oluyorsa zaman geçip gidiyor.
3 hafta oldu durum aynı bende :(