Uyum sağlamak özünde kötü müdür insanın kendisi için? şahsım adına ben çok fazla uyum sagliyorum, sonra başka şeylere; başka her şeye yabancılasiyorum. Bu yüzden uyumun bir noktada kötü olduğunu dusunuyorum.
var olanla mutlu olunmaz, razı olunur diye birşey duymuştum biryerlerde nerede olduğunu anımsamıyorum. onun dışında zaten insan uyum(intibak) sağlayamazsa yaşayamaz, aslında sanırım burada sadece fiziksel bir yaşam betimlenmiyor da, hani evinde bile ailene yabancılaşırsan hayattan tad alamazsın gibi bir çıkarım yapıyor. çok fazla uyum sağlamak kötü değildir herhalde ama eğer bahsini ettiğin şey, aynalama dedikleri içinde bulunduğunuz konumdaki insanlar gibi davranmaksa; bunun sonu biraz karaktersizliğe gidiyor. Ama yine de bu tür dünyevi tanımlar, eğer insan özünde bu şekilde yaşamaktan mutluysa da hiçbir önem arzetmez bence. aşk gibi; onursuz, gurursuz, belki hep ötelenen ama onu öteleyene delice bağlı olan bir ruh hastasıysanız, mutlusunuzdur ve buna değer. onur ve gurur başkalarının olsun, insan mutlu olmak için yaşar zaten.
tabi bir de mutlumuyum acaba diye düşünüyorsanız mutlu değilsinizdir diyenler var ki, akıl bulandıran. işte ben o akıl bulanmadan buradan çekip giderim.
1-Hayır.
2-Neye uyum sağladığına göre değişir.
Var olanla mutlu olmaya çalışmak akıllılık, her durumda mutlu olmak aptallıktır. Uyumun iyiliği ya da kötülüğü uyum sağladığın şeyle ilgili. Her şeye kolayca uyum sağlayabilmek bana biraz gerçek dışı ve yavşakça geliyor. Herkesin eğreti durduğu bir pozisyon olmalı gibi.
Burda aslında her şeye uyum sağlamayı kastetmemistim. Uyum sağladığım bir şeye çok uyum sagliyorum. Hatta aksine uyum problemim var. Bu yüzden yasayamadigimi dusunuyorum.
Duygularla ilgili bir problemin olabilir mi? Uyum sağlamak değil de fazlaca bağlanıyor ve bu sebeple diğer şeyleri reddediyorsun belki de. Bu da sana zarar veriyor, böyle mi?
Olabilir