insanlar benimle konuşurken benim istedigim cevapları vermezlerse sinirleniyorum. ozellikle kizlarla konusurken bu daha da artiyor. boyle biri olmadigimin farkındayım ama o an dalasim geliyor. bu zamana dek tabi boyle bir sey yapmadım. ostedigim olmayinca cocuk gibi ofkeye kapiliyorum, kendimi bundan alikoyamiyorim. bi turlu cozemedim.




 

bence bu ruh hastalığına giden ilk adım
yardım al.

istediğin cevapları vermezse neden sinirlenesin?

puding mi waffle mı yersin
puding alayım
NE DEMEK Puding LAAAAAYNN!!!??

basond

Küçükken çok simartildigin ve güzel bi dayak yemedigin için muhtemelen

bobinhoo

Bobinhoo +100000

köstebek kurabiye

kucukken cok simartilmadim. aksine insanlarin davranisi simarikca geliyor. rahat yasadiklarini dusunuyorum, kendimin ise zor. o rahat tavirlar beni irite ediyor.

iglesias

Aynı sorun bende de vardı. spor yapmaya başladım bide içimden 10'a kadar sayıyorum. işin ilginci annem babam beni küçükken hiç dövmediler.

komando kani var bende

hakikaten birazdan lince gelecekler.
seni anladım. ben de böyleyim ve bence dediğin gibi sorun onların o dünyadan, gerceklerden uzak sımarık tavırları. ama ne yazık ki tahammül etmek gerek. antidepresan kullandığım dönem tahammülüm bir hayli artmıştı.

yuvarlanantencereninkapagi

Cipralex...

hattorihanzoo

Ortada ciddi problemler var; profesyonel yardım almanızı öneririm.

fragile lady

başına bi iş açmadan bunun çözümünü ara. profesyonel yardım al.

sttc

zekı bırısındır muhtemelen gerızekalılıga katlanamıyorsundur. bende de var aynısı. cıtoles alabılırsın bı sure ama bı zaman sonra ondan da sıkılıyorsun.

camene87

bundan sonra düzelirsin yavaş yavaş. çünkü farketmek düzeltmenin çok önemli bir parçasıdır. en azından hatalı davranışını farketmişsin. uzunca bir müddet yine böyle devam edersin. yıprandıkça farklı metodlar denemeye girişirsin.

for day to break
1

mobil görünümden çık