O anki ruh halime göre değişiyor. Uyuz bi tipse atlıyorum,elimle işaret parmağımı gösteriyorum;cool da oluyor yani hızlıca da yürüyorum o sırada..araç kullanırken de hep yayalara yol veririm.
Cici bir kızım yani.
Yola bagli. Yani arkasi cidden bossa bekliyorum. Bos degilse laaps diye atliyorum genelde.
Yaya olarak araçların durmasını bekliyorum. Burası Türkiye yaya geçidi bir işleve sahip bile değil. Şoförlerin de oek tınladığını düşünmüyorum.
Genelde yakinda trafik lambasi var mi diye bakarim. Zaten trafik lambasinin olmadigi yerden nadiren karsidan karsiya geciyorum. Yoksa da bosalana kadar beklerim. O sirada yanimdan bir suru insan yola atlar, coktan karsiya gecmis olur falan, ben oooyle beklerim, atamam kendimi.
Yol vermeliler deyip yola atlayamam, vermezse olecegim cunku.
hiç aldırmadan atlayamıyorum çünkü kimse yaya geçidini takmıyor maalesef.
bazen yol vermek için araç yavaşlıyor fakat ben geçsin diye izin veriyorum, çünkü ikinci şeritten gelen arabalar yavaşlamıyor, yol tamamen boşalmadan geçmiyorum
ek olarak, evin yakınlarında düğmeli trafik ışıklarından var, basıyorum belli süre sonra bana yeşil yanıyor fakat araçlara kırmızı yandığında oluşan kuyrukla göz göze gelmemeye çalışıyorum, sanki hepsi bana içinden küfrediyor onları beklettiğim için
hakkım olan şey için suçluluk hissetmek de tuhaf :/
Ben şu ana kadar bir intihar girişimi gibi hep atladım , korna bile çalmadılar niyeyse. direnelim yayalar asdfg #occupyyayageçitleri
Yaya geçidini tanımam. Ezerek geçmeyi göze alıp hız kesmeden devam ederim. Ölümle yaşam arasındaki seçimi onlara bırakırım.
trafik lambasi yoksa bosluk ariyorum, genelde zaten bosluklar oluyor. olmasa da yol veren oluyor zaten bir sure sonra.
aracli olarak mumkun oldugunca yol vermeye calisiyorum, vermedigim zamanlar da oluyor yola bagli oluyor genelde. nasil olsa arac otomatik dur kalk yavasla da cok sorun olmuyor.