bende var sanırım öyle bir şey ama aşabildiğimi söyleyemem.
bazen bir psikiyatrist ya da psikoloğa gitmeyi düşünmüyorum ama hep öyle kalıyor. sanırım bunu yaşam biçimi haline getirdim
sosyal fobi nasıl oluyor? Topluluğa girmekten kaçınma gibi mi?
ortaokulda ileri derecede sosyal fobim vardı. daha sonra aştım. şu anda hiç yok.
eski bir arkadaşım atlatmıştı. psikologa vs gitti mi detaylı hatırlamıyorum ama sürekli kustuğu ağladığı vs için liseden almak ve ara verdirmek zorunda kalmışlardı. bi kaç yıl sonra daha rahat bir liseye yazdırıp kafasına göre gidip gelmesine izin verdiler. lisesi tamamen bitene kadar aşmıştı, biraz geç bitirdi yaş olarak ama iyi bir bölüm kazandı ve şu an sanırım gayet mutlu.
Lisede bi çocuk vardı, hiçbirimizde konuşmaz içine kapanık takılırdı. Sonra lise sonda yavaş yavaş açılmaya başladı, o zaman söylemişti sosyal fobi var bende ilaç kullanıyorum vs diye. Selsm veremeyen çocuk şimdi sahneye çıkıp şarkı söylüyor, baya da popi arkadaş çevresinde.
4-5 yıl önce kendi kendine geçti. Hiçbir şey de kullanmadım.
Üstümdeki arkadaşın anlattığı o çocuk gibiydim. Bu öyle utangaçlık, korkaklık filan gibi değil. Bende var galiba diyen arkadaşa söylüyorum bunu.
Ben de lisede ilaç kullanmistim üstünden 10 yil falan gecti nasıl bi sey oldugunu bile hatırlamıyorum neredeyse. Sosyallik gerektiren bir meslek edinince sosyal sıkıntılara dusmeye fırsat bile kalmiyo zaten.
Bunu istanbuldayken ilac kullanarak bunu ortadan kaldırdım hatta öyle bir tepedeydim ki alacagım seyin fiyatını dahi soramıyordum. Malesef bu durum yurt dısına tasınınca tekrar nüksetti ama anladıgım sey şu ki sosyal ortamlara istemeden dahi girsen uyum sagladıktan sonra alısıyor ve bir özgüven dolumu yasıyorsun. Bu durum ne kadar rutine binerse bunu artık sorun olarak görmüyorsun.
bende sosyal fobi var. kalabalık bir ortama yanımda "güvenli" belirlediğim bir arkadaşım yoksa asla adım atamam. bir ortamda dikkatler benim üzerimdeyse korkunç derecede kızarıp terlerim. sunum yapamam. beni üç kişiden fazla dinliyorsa heyecanlanırım. tanımadığım biriyle yanlışlıkla göz göze gelsem aşırı utanırım. dönemsel olarak artıyor ve azalıyor bu sosyal fobi durumu, örneğin dışarıda tek başıma yemek yiyemiyordum. çok yalnız kaldığım bir dönem oldu, çalışıyordum da. kendimi zorlamayı öğrendim. zorlamadan, üstüne gitmeden çözülmüyor yani. sunum yapmak, sahneye çıkmak vb gibi bir durumdaysanız belki ilaç kullanılabilir, ama genel olarak aşmak için istikrarlı biçimde kendini kaçındığın durumlara zorlaman gerekiyor. nükseden bir şey çünkü bu.
önceden topluluk içerisinde konuşmaktan korkan, konuşmaya çalıştığında da heyecandan zaman zaman saçmalayan, beni dinlemezler zaten diye sözü hemen bitirmek için kelimeleri hızlıca söylemeye çalışırken yutan ben şimdi topluluk(üniversite öğrencileri) önünde çıkıp ders anlatabiliyorum.
kimseden yardım almadım. Tek yaptığım şey etrafı gözlemleyip kendime çıkardığım dersler oldu. Bu aşamaya gelirken çok farklı ortamlarda bulunmamın daha geniş bir çevre gözlemlemesine yardımcı olduğunu söyleyebilirim.
iş kendinde bitiyor. ancak sınırları zorlarsan bir sonraki aşamaya geçebilirsin.
kolay gelsin, başarılar.
ilaç kullandım, bir ara üzerine gittim gibi oldu, daha iyiydi falan ama sonra gene başladığın yere dönüyosun. herkes için böyle değildir tabii bu. çok garip ve zor bir hastalık ama. çözümü bilen varsa söylesin :)
lisede çekingendim ama hastalık derecesinde bir durum yoktu. üniversiteyle birlikte darbe üstüne darbe yedim resmen, psikolojik durumum cidden bayağı kötüleşmişti. 12 gün boyunca evden çıkmayan, banyo yapmayan, diş fırçalamayan birine dönmüştüm. o ara daha fazla dayanamayıp doktora gittim. sosyal fobi dedi. bir sene ilaç kullandım. daha ikinci ayda falan tekrar insan içine çıkar hale geldim hatta okula gitmeye başladım. ilacı bırakalı 7 ay oldu. iyiyim şu an, bir sıkıntı yok. yalnız çok gergin/stresli olduğum dönemlerde hafif sapıtıyorum hala ama en azından sebebini biliyorum, yani "bu geçici bi durum" deyip kendimi sakinleştirebiliyorum. o durum, o psikolojik yük ortadan kalkınca yine rahatlıyorum zaten.
karakter olarak çekingensen onun önüne geçemezsin, tedavi edilebilecek ya da tedavi edilmesi gereken bir şey zaten değil. millet öyle şeyleri sosyal fobi sanıyor ki şaşıp kalırsın. sosyal fobi sosyal hayatı ve kişiliği dağıtan bir HASTALIK, öyle toplum önünde konuşmaktan korkmak ya da bir mekâna girerken "ay herkes bana bakıyo" diye hissetmek sosyal fobi falan değil. sir ahmet kaya'nın da dediği gibi: NEREDEN BİLECEKSİİİĞNİİİZ
***
edit: bunu yazarken duyurudaki hiçbir cevabı okumamıştım. evde liyakat kalmamis kendisine ters gittiğimi düşünmüş de, valla öyle bi durum yok. birine ters gidiyor olsam bu kadar sakin mi olurum yav çirkefleşirim, siz beni hiç tanımamışsınız...