hayatımı idame ettirmek için alternatif arayışına girerdim her ne kadar bir alanda uzmanlığım olsa da. çünkü ruh ve akıl sağlığımın paradan daha değerli olduğuna inanıyorum.
İş çıkışı için eğlenceli programlar yaparım. Nefret ettiğim bir işim vardı, bu sayede biraz katlanabiliyordum, bu arada yeni işler arıyordum. Hafta sonları da deniz kenarı, yeşillik yerler...
Hayat standartlarımı biraz düşürmeye çalışarak; uzmanı olduğum işle alakası olmayan ve hatta kalifikasyon bile gerektirmeyen, part-time, sorumluluğu az bir işe yönelirim. ev kirası gibi mali yükümlülükler varsa, bir ev arkadaşı bulmaya çalışırım. işten geriye kalan zamanlarda da hobilerimle, beni mutlu eden şeylerle uğraşırım ve kanımı emen o işte çalışırken yapamadıklarımı yaparım. hayat kısa, sağlık önemli, iş ve para her şey değil.
başka şeylerden mutlu olmaya çalışırım herhalde.
ben bir de böyle şeyler izliyorum, iyi geliyor: www.youtube.com 
imkanım varsa iş değiştiririm, bazen sadece şirket değiştirmek bile nefes aldırır. ya da yine imkan varsa başka bir departmana geçebilirim. ücretsiz izin de güzel bir seçenek.
tarifin, ofis çalışanlarının genel durumu.
modern köleliğin tüm vasıflarını barındıran ve bu sistemi kollayan gözeten bir dünyadayız. uzmanlaştığına göre belli bir süre çalışma hayatın olmuş, dolayısıyla eğer aileden veya eş durumundan zengin değilsen mutlaka ödediğin bir kredin vardır,
yani zincirlerin de mevcut anlamında.
ticarete atılmadığın sürece ve en iyi maaşı uzman olduğun meslekte kazanacağından, çalışmaya o sevmediğin mesleği yapmaya devam edeceksin.
deprosyana girip girip çıkmak artık hayatımızda normalleşen bir durum olacak.
gözün kesiyor ise başka mesleğe yönel ya da ticarete atıl.
yoksa aynı şekil devam.