insanlarla kurdugum tüm ilişkilerimi düşünüyorum, hep o geride bırakılan, toparlanamayan, harcanan, ilişkinin ' mutsuz kişisi' ben oldum. insanlar her seye devam edebiliyor. ama benim içimde her sey birikiyor. neden böyle. bunu tüm ilişkiler için söylüyorum, arkadaslık ask vs. gercek mutluluga nasıl ulaşılıyor?

sanırım hep geçmişte yaşayan, içinde sürekli gecmisin muhasebesini yapan o mutsuz insanlardan olacağım. bunu değiştirmeyi çok isterdim ama yapılamayacağını düşünüyorum.


 

sen de umursamaz olacaksın. şimdi değilse bile zamanla olur.

cekilmis gayfe

bi' yerden sonra böyle olmuyorsun artık ya, çünkü insan belli bir noktadan sonra ne kadar saçmaladığını farkediyor. o noktadan sonra daha ılımlı, daha olumlu ve daha mutlu biri olmaya başlıyorsun. olmayana üzülmek yerine, olacağa merak duymaya başlıyorsun. bu değişim için kişisel aydınlanma şart, umarım acısız olur.

evde liyakat kalmamis
1

mobil görünümden çık