Ben sanırım annemin altımı değiştirdiği bir anı hatırlıyorum ama kimse inanmıyor. Benim de ya 2 ya 3.
Ben de uç yaşına kadar yaşadığım evi hatırlıyorum ve 2 yaşına ait bir anim var.
ben 2-3 yaşını hatırlayabilenleri gördükçe çok şaşırıyorum. belki zihnimin bir köşesinde benim de o kadar eski anım vardır ama şu an düşününce aklıma gelen en erken şey sanırım 5'inci yaşımdan. öncesi komple karanlık, çıkmıyor hiçbir şey. 5 yaşındaki de şöyle: dayım kola diye sirke içirmişti. akşamüstüydü, annem mutfakta yemek yapıyordu. dayım da bizde kalıyordu o ara. net olarak hatırlıyorum bunu ve sirkenin tadını. daha öncesi yok. gerçi olsa ne olacak ya süt içip altıma sıçıyodum sanki başkomutan mıydım 3 yaşında.
bunu daha önce yazmıştım oradan kopyalayayım :D
Kendime dair hatırladığım en eski anım bir köy düğününde ahşap bir evin odasında esaret edilişim.
3-4 yaşlarındayım, Bitlis Adilcevaz'ın bir köyünde düğündeydim ve ahşap bir evde yanımda bir bebekle uyuyordum. Uyandığımda muhtemelen dışarı çıkıp kalabalıkta kaybolmamak için bir odaya kilitlenmiştim. Ev ahşap olmasına rağmen ses almıyordu. Bebeğin uyumasından anladım bunu. Ben düğün bitmeden uyandığımdan ve oraya tıkılı kalamayacağımdan dışarıdan ailemin beni duyup gelmesi için cama vuruyordum ama bebek uyanacak diye korkuyordum. İşte kendime dair hatırladığım ilk anım sesimi duyurmak için cama vurmam ama bebeği uyandırmamak için bunu yavaş, dikkatli bi şekilde yapmam.
anlattığım insanlar inanmasa da 1,5-2 yaşıma ait. karşı apartmanda oturan ve benimle yaşıt olan arkadaşıma pencereden el sallıyordum. onun üstünde beyaz bir elbise vardı filan. daha birçok anı var böyle hatırladığım ama bir kısmını dinlediklerimle ben yerleştirmiş olabilirim aklıma.
5 yasinda kardesimin dogumunu hatirliyorum. Oncesi yok.
Simdi dusundum de 4 yasindaki sunnetimi hatirliyorum.
Yaklaşık uç yaşındaydım. Balkonda abimin okuldan gelmesini bekliyordum. Elimde küçük bir parça çikolatalı ekmekle.
Antibiyotik ignelerini yok etmeye calismam. 3 bucuklardaydim. Simdi dizlerime gelen bir dolabin kocaman oldugu bir deneyim hatirliyorum. Dolaba saklamaya çalışmıştı. Icim sismisti aglamaktan :(
2.yaşgünüm
ha ilk anım yaklaşık 12 aylıkken babamın kucağına işemem di. hatta o arada fotoğraf çekiyolardı, fotoğrafı da var dur yükliyeyim de gülelim. ondan sonra boşluk var .2.5 yaşımda sünnetimi hatırlıyorum, sünnetimden önce doktora gitmemizden tutunda sonrasını an an hatırlıyorum, anı hafızası çok çok geniş birisiyim, arkadaşlarım eşim dostum bu olayaçok şaşırıyor, 15 sene önce senle şurada karşılaşmıştık, şöyle böyle demiştin, dediğimde oha olm lan sen manyakmısın nasıl hatırlayabiliyorsun bunları diyolar. yani o gün arkadaşın tüm söylediklerini, tüm yaptıklarımızı, kolunda ki saatten, gözünde ki gözlüğe ayakkabısına, ne anlattığına kadar en en ince detayı bile hatırlıyabiliyorum, zaten beni tanıyanlar işime gelmeyen bir konuyu hatırlamıyorum falan dediğimde, direk anlıyolar, ulan sen mi hatırlamıycan, bırak bu ayakları diye.
i.hizliresim.com 
aslında orjinal foto bu değil, bunun donsuz versiyonuydu o yüzden bunu yükledim :D
5 yasindayken evdeki akvaryuma nesquik dokmustum baliklarimi cok sevdigim icin :( neyse ki hepsini kurtarmis annem ya da uzulmiyeyim diye oyle diyor
2 yaşında gibi birseyim pusette gidiyorum, başıma şapka takmışlar güneş geçmesin diye. Annem babam dondurma yiyordu bana vermediler çok ağladım.