Babannemin bahçesinde yumurtadan çıkan civcivlerden biri sakat çıkmış, yürüyemiyor bazen vücudu kanıyor. Bizimkiler de eve almış besler bakarız diye ama hayvan yiyip içmiyor, sabaha ölecek büyük ihtimalle.
Normalde pek duygusal biri değilimdir, ava giderim hatta bizzat bahçedeki tavuklardan birkaçını kestim sonra da pilavını çorbasını falan yaptık, hiçbir şey de hissetmedim. Ama yavru olunca insan daha bir farklı oluyor. Kadın olsam annelik içgüdüsü falan diyeceğim ama erkeğim.
Sorunun özeti, her canlının yavrusu neden insana daha sevimli görünüyor? Bunun bilimsel tarafı ne? Vücut bekle büyüyünce yersin daha fazla kalori alırsın mı demeye çalışıyor acaba ?
Normalde pek duygusal biri değilimdir, ava giderim hatta bizzat bahçedeki tavuklardan birkaçını kestim sonra da pilavını çorbasını falan yaptık, hiçbir şey de hissetmedim. Ama yavru olunca insan daha bir farklı oluyor. Kadın olsam annelik içgüdüsü falan diyeceğim ama erkeğim.
Sorunun özeti, her canlının yavrusu neden insana daha sevimli görünüyor? Bunun bilimsel tarafı ne? Vücut bekle büyüyünce yersin daha fazla kalori alırsın mı demeye çalışıyor acaba ?
herşeyin minimali şirindir çünkü.
matrix
fiziksel özelliklerinin dışında her yavru masum, saf, yardıma muhtaç halde olunca ona karşı ekstra bir merhamet ve vicdanlı oluyoruz.
yons
annelik-babalık içgüdüsünden kaynaklanıyor bu, evrimsel açıklaması buymuş diye okumuştum.
bugunku antremanda goz dolduran futbolcu
1