Ya da çok mu umursuyorum bilmiyorum. Hiçbir şeye gerçek anlamda üzülemiyorum gibi. Üzüldüğümü dusunuyorum sonra yalnız kalınca hiç bisey olmamis gibi çok mutlu oluyorum. Hayatta gerçek anlamda tek önemsediğim sey annem. Arkadaşlarım bu durumu fark etmiş olsa gerek ki hiç arkadasim kalmadi. Bilerek yaptığım bir şey değil ama napsam bilemiyorum. Sizce benim sorunum ne, bu bir sorun mu, ne yapmalıyım?
Yanlış anlaşılmasın insanlara kotu davranmiyorum. Aksine çok ozenli ve ince olmaya çalışırım. Bu bahsettiğim daha icsel bir şey.
Yanlış anlaşılmasın insanlara kotu davranmiyorum. Aksine çok ozenli ve ince olmaya çalışırım. Bu bahsettiğim daha icsel bir şey.
Zamanında çok umursayıp aynı karşılığı alamadınız mı acaba? Bir benzeri bende de var bu olayın.
saridendigindekirmizidiyebagiranadam
@saridendiginde +1
aynı durum az çok bende de var ve tamamen sebebi bu sanırım.
yaşanmışlık, denemişlik, tekrar eden hayal kırıklığı veee sonuç; hissizleşme.
sorun değil bence, belki iyi bile.
jonestown
hayata karşı hissisleşmiş gibiyseniz bir doktora görünün. Böyle bir hastalık var.
zimbirik
1