Garip gelebilir ama ben severdim hastalık halini. Yani ilaçların verdiği uyusuklukla, hafif ağrı siziyla butun gün yan gelip yatmak, kimsenin de niye yatiyorsun kalk bi işin ucundan tut diyememesi, gündeminin yalnızca o hastalık olması, kendince gerçek bi yaşama savaşı veriyor olman, soyut dertlerden azade "Neyin var?" diye sorulduğunda açıp gösterebiliyor olman. Garip bi şekilde hoşuma gidiyordu işte. En sevdiğim savunma mekanizması da organlastirma bu arada.
Ama artık katlanamiyorum. Azıcık bi yerim agrisa aklım çıkıyor . Gerçi su an azıcık da agrimiyor da aklım çıkacak gibi sancidan. İlaçların etkilerinden nefret etmeye başladım. Verdiği halsizlikten, uyusukluktan. Başka hicbi şey dusunememekten. İleride kanser falan olsam o acıya nasıl katlanırim bilemiyorum. Bosuna paranoya yapıyorsun demeyin hiç, çoğumuzda yüksek kanser riski var. Surekli yatar vaziyette olmak da canımı sıkıyor ama hiç halim yok.
Neyse, sizin hastalıklarla araniz nasıl?
ay nefret ederim
Okuduğum en ilginç duyurular dan oldu bu. Ben sevmem. Kendimi çöp kutusu gibi hissederim. Hasta olduğunda sanki radyasyona benzer kötülük ve pislik saciyormus gibi oluyorum.
Hayır sevmem
yapacak hiçbir işimin olmadığı, istediğim gibi yatabileceğim zamanlarda bayılıyorum ben hastalıklara. hatta bunu anneme söylediğim ve "salak yemin ederim gerizekalı bu çocuk" bakışı attığı anı hala hatırlıyorum.
insan hafiften ruhunun bedeninden ayrıldığını hissediyor. hafif bir sıcaklık. ne bir sorumluluğun var ne başka bir şey. o kafa rahatlığı hiçbir şeyde yok. bedenin sağlam değil. e zihnin de etkileniyor bundan. o an dünya yansa "izinli" olabilirsin çünkü hastasın. o yüzden ben de yatakta kafam rahat vaziyette geçirebileceğim üç günüm varsa, hasta olmaktan keyif alıyorum sjhfsjk. yok diğer türlü ise çok büyük sıkıntı. hastalık, çorba yapacak ve sana bakacak biri olunca güzel.
grip veya soğuk algınlığı olduğum zamanları ben de severdim. ilacı alıp yatma, sürekli meyve suyu içme, bir şeyler yeme. güzel olurdu. damdanakan yalnız değilsin.
Isim yoksa +1 hele atesin oldugu zamanki kafayi istedigin kadar alkol al yasayamazsin :d
asla. hatta en sevmediğim anlardan biridir. yalnız yaşıyorsun zaten onun verdiği bi zorluk var hastalık halinde de birisine en ihtiyaç duyduğun zaman. o da olmayınca bitsin artık bu çileee diye söylendiğim çok oluyor. ha yanında birisi olur nazını çeker seni iyileştirmeye çabalar falan o hissiyat güzel ama o da bi yere kadar. sağlık her şeyden önemli benim için.
Sevmem, yapacak bir sürü şey varken hastalık yüzünden yatağa gömülü kalmak korkunç!
Yıllar geçtikçe kontrol manyağı oluyorum herhalde. Uç gundur aynı problem var, "Niye geçmiyor ya, nasıl olabilir böyle bi şey?!" diye düşünmekten, bi de antibiyotiğin kafasından yıldım arkadaş. Annemi aradım, iyi değilim diyorum. Yarın gideriz doktora diyor. Belki ben bugün Ölücem :/ Şaka bi yana, ölmem de bu malliga bi dk daha katlanacak halim kalmadı. Aysecikteki yemek geturdukleri huysuz kadın gibi oldum
Eskiden ben de aynı hisleri paylaşırdım ama sana bakacak biri olunca güzelmiş meğer +1
Üniversitenin ilk yıllarında deli gibi hasta olurdum, sonra baktım çekilecek gibi değilmiş bir başınayken, sürekli dikkat edip kendimi korumaya başladım mecbur.
hastalığın her hali kötüdür. yalnız yaşarken hasta olmak daha da kötü. bi ara hasta olmuştum tek başına yaşıyordum evde. bana çorba pişirecek kimsem dahi yoktu. ağlayacaktım nerdeyse.
çok severim, babamdan bana geçti. ikimiz de hasta olunca iş güç ne varsa bırakıp yatıyoruz, böyle derinden yalan inlemeler ajitasyonlar falan oyşh.
ağır farenjitten bildiriyorum an itibarı ile, sevenler olarak ruhsal sıkıntılarınız son raddeye ulaşmış sizin, nesini seviyorsunuz! sevilmez, hayattan soğudum.
hastalanınca veya sakatlanınca sinirleniyorum ben. bi bakamadım kendime salak mıyım beceriksiz miyim neyim diye. sevmiyorum genel olarak.
edit: hasta arkadaşlara geçmiş olsun.
Hastasıyız dedeeeeeeee... :)
bir dönem semtimizdeki hastanedeki hemşire yüzünden bir yerlere kesik atmışlığım var.acayip ilgileniyordu :)
diğer yandan hastalığı iş yönünden sevebiliyorum.fazladan izin kopardığımda bide .ama genelde sevmem.
ben de seviyorum lan biraz:)
yapacak baska bir isim yoksa, zaten yatiyorsam, hastaligi tam ilk paragrafinda tarif ettigin gibi ben de severim.
ama 3 gun sonra sinavlarim baslayacakken gelen hastalik bana sadece sikinti getirir, bir yandan hastalikla cebellesirken bir yandan sinavlarima calisamadigim icin vicdan yapar üzülürüm. yapmam gereken önemli bir sey varken hasta olursam, öldür beni daha iyi. cünkü öyle olunca gerceklikten kopamiyorsun, hep aklinin bir kosesinde diger dertlerinin senin hastaligini umursamayacagi ve o an hastalikla yalnizca vakit kaybediyor oldugun dusuncesi yatiyor.
Ateşim çıkınca farklı bir kafa yaşıyorum, çenem acayip düşüyor. Kemiklerimin içi sızlıyor. Nefret ederim hasta olmaktan. Hele bir de aft çıkmışsa rezalet.