Hiç dostunuz olmasa kendinizle ilgili ne düşünürsünüz? Bir yerde hata yapıyorum ama nerede bulamıyorum. Sorunu nasıl tespit edeceğim? Yalnız hissediyorum. Yetişkin olmak böyle bir şey mi? İşten kalan zamanlarda kırk yılda bir arkadaşlarla zaman geçirmek mi normali? Gün içinde arkadaşlarınızla ne kadar zaman konuşuyorsunuz?
Not: 24/K, Gömmeden cevap verelim lütfen.
bu zamanda dost bulmak zor, dostu geçtim arkadaş bile çok zor insanların bir çoğu düşman.
şu son 3-4 ayda kime güvensem, kiminle birşey paylaşsam hep zarar gördüm.
yok
İkiydi bire düştü. Kampa gittiğimiz zaman görüşüyoruz. Nadiren arar konuşuruz. Haftasonu birlikte kamp yapınca ara kapanıyor zaten. Onun dışında yalnız takılıyorum. Arkadaş kavramına inanmıyorum insan sevgimi kaybettim artık
neredeyse her gün bir şekilde konuştuğum 2 arkadaşım var. biriyle aramız eskisine göre soğuk, diğeriyle de yeni yakınlaşıyoruz ama "dostum" demem sanırım. bir tane de yurt dışında olan var ama onunla sürekli konuşamıyoruz uzaklıktan dolayı.
çok iyi arkadaşlıkların bir şekilde bozulmaya daha müsait olduğunu düşünüyorum ben. herhangi bir arkadaşın söyleyeceği şeye çok alınmazsın ama çok yakın arkadaşın söylediği bazı şeyler daha çok üzebiliyor mesela. o yüzden dost saydığım arkadaşımla aramız daha mesafeli.
whatsapp grupları da olmasa 2 günde bir iletişimde olurum sanırım arkadaşlarımla. gün içinde mesajlaşmalara ayırdığım toplam vakit 1-2 saattir.
çok çok yakın arkadaşlarım var, ama erkek arkadaşım harici kimseyle her gün konuşmuyorum. hatta ayda bir bile görüşmüyor olabilirim.
zamanla herkesin sorumlulukları artıyor, bu artan sorumluluklarla beraber insanlar sevdiklerine eskisi kadar sık vakit ayıramayabiliyor. sizin vaktiniz varsa siz arayın arkadaşlarınızı, siz davet edin bir yerlere. bunu yapmaktan gocunmayın.
bir de naçizane, her gün birileriyle iletişim kurmak güzel ama naifçe. boşverin. zamanla kimsenin bu eforu göstermeyeceğini anlayacaksınız ve siz de göstermeyeceksiniz.
Bir buçuk tane.
İkincisi de çok yakın ama tam dostum diyemiyorum işte. Biri can dostum.
herkes den önce eşim var onun dışında düşünmeden arayacağım 3-4 kişi var
Yok. 28/K
Arkadaşım çok fazla var , dostum da 4 tane var .
Dostu hatta arkadaşı dahi olmayanların sorunlu kişiler olduğunu düşünüyorum .
4 tane, 2 kız 2 erkek daha da yok, gerek de yok.
benim de kalmadı valla. ya ben itin tekiyim ya da çevremdekiler. her iki durumda da yalnızlık sabit olduğuna göre, alışmak gerek. yalnızlık lüks zaten artık.
üç 4 tane var. 34 at
Yok.
33E
Yakın arkadaşım 4 tane var ama dostum diyebileceğim 1 tane vardı, o da yurt dışına taşındı. Her gün mutlaka konuştuğum, görüştüğüm bir arkadaşım yok (erkek ark.ımdan başka).
Yani ben eksikliğini hissetmiyorum aslında, arkadaşların sürekli "görüşelim, görüşelim" modu beni sıkıyor. Vakit ayıramıyorum zaten. Yalnızlığı seviyorum bu konuda.
Arkadasim çoktur dostlarim da 5 10 fazla değil. Tabutumu tasiyacak kadar var cok şükür. He bide gomun ibneyi diyecek kadar da yanci var bilirim ama belli etmem :)
Yok. İstediği halde hiç dostu olmayan kişi ya hiç dostluk edecek değerde birini görmemiştir ya da gördüğü halde o yakınlığı kuracak beceriden, güçten yoksundur. Bunca insan arasında birkaç kişiyle bile hesapsız, plansız, çıplak bir paylaşım içinde bulunamamak gerçekten üzücü bir durum. Dostluğun neredeyse bütün güzel şeyler gibi zamana aykırı olduğunu düşünüyorum. Bir kere zaman sorunu var. Dostluk paylaşım ister, onun için de zaman gerekli. Diğer taraftan bencilliğe korkunç bir teşvik var. Bencil kişi dost olamaz. Bu şartlarda yalnız hissetmek çok doğal. Aslında görünenden çok daha fazla insan yalnızlıkla baş başa. Öyle olmasaydı sürekli iletişime ve kendilerini meşgul edecek oyuncaklara böylesine ilgi göstermezlerdi.
İş hayatına atılınca öğrencilikteki gibi sık görüşme ve takılma mümkün olmayabilir. O kadar takma kafana.
can ciğer olduğumuz 5 kişilik grubumuz var onlardan başka da yine kendi aramızda can ciğer olduğumuz 3 kişilik başka bi grubumuz daha var. yani 6 tane diyebilirim.
29/E.
hiç dostum olmasa sosyal anlamda sorunlarım olduğunu düşünürüm, bencil tahammül edilemeyen bir insan olduğumu düşünürüm. bahsettiğim bu insanlarla her gün konuşmuyoruz buna da gerek yok zaten. işten kalan zaman diye bir şey de yok. gerçekten istiyorsanız zaman ayırabilirsiniz. bahane bunlar.
dostum hitap şeklinden ziyade yakın arkadaşım diyorum ben, bunlardan sanırım 3 tane var sebepsizce arayıp muhabbeti önceden düşünmeden konuşabileceğim.
arkadaş olarak da öyle arada konuştuğum, sosyal medya paylaşımlarından muhabbet ettiğim, ne biliyim onu ilgilendiren bir konu olursa(bir arkadaş iş arar, freelance iş olur, uzmanlığı hakkında bir sorum olur vs) konuştuğum kişiler var ama sık değil tabi.
kısacası gün içerisinde sözlükten/duyurudan yeni tanıştığım insanlarla konuşuyorum(yaklaşık 2-3 kişi) onun dışında yakın arkadaşlarla her gün whatsapp üzerinden konuşuyorum.
6lı kız grubum var liseden kalma. İki tane de üniversiteden var biri erkek.
23k
Dost sayısı sadece ölümle eksilebilen bir nicelik diye biliyorum. 7 senelik anadolu lisesinin güzel yanlarından biri, 3 tane kaya gibi sağlam dost, yaş 33, 22 senedir tanıyorum herifleri.
kız arkadaşım
Herşeyi onunla konuşabiliyorum
30E
Bazen ben de kendimi yalnız hissediyorum.Universitede anladim ki lise arkadaşliklari çok değerliymis,çok kalıcıymis.Liseden kardesim gibi olan 4 dostum var.Universitede de cok iyi arkadaşlarim oldu,asosyal oldugumu da düşünmüyorum ama bir türlü tüm sirlarimi söyleyebilecegim,kafama uygun birini bulamadim.Bence yaş ilerledikçe insanlarin masumiyeti,fedakarligi azaliyor.Bu yuzden bazı arkadasliklar çıkar iliskisi üzerine kurulu oluyor.Ailen seni karşılıksiz sever,onlara deger ver
eskiden tonla arkadaşım vardı. alayının ya bi yamuğunu gördüm ya da kazığını. şimdi dostum dediğim 3 kişi var onlardan kazık yemiceğime eminim yesem de affederim dost dediğim kişiler çünkü. ha bi de gelecek planladığım sevgilim var, herşeyi bilir dosttur hatta ötedir.
çok iyi dost olurum
28/e
şaka bi yana yalnızlığın verdiği bir konfor var, kendi konfor alanın bir süre sonra daha önemli hale geliyor
Dost başka, arkadaş başka.
Genel olarak bir arkadaş grubum var. 3-4 kişiyiz.
Durup dudurken sadece konusmak telefon acip konustugum 3 kisi var, biri kadin. Bir sure gorusmedigimde merak eder ararim. Onlar da beni arar merak edip. Bir sure gormedigimde de gormek isterim bulusup.
5. Bunlar cok cok saglam olanlar. Kendimden cok guvenebileceklerim. Bir bu kadar daha var da onlara bu 5li kadar guvenmem.
Gun icinde en azindan 1 saat konusuyorum. Ozel durumlar oldugunda cok daha fazla konusuyorum. Su siralar oldugu gibi.
Kendinden cok guvenebilecegin insanlarin varligi sana yasam enerjisi veriyor. Biliyorsun ki ne zaman dara dussen kurtaracak birileri var. Hicbir seyden korkmuyorsun.
Bu isler dusunerek olacak seyler degil maalesef. Biraz sans biraz da karakter meselesi.
28 K. 3 tane dostum var. İkisi kadın, biri erkek, hepsi ayrı şehirlerde.
Kadınlardan biriyle 20 yıldır arkadaşız. Aslında onunla çok şey paylaşmasak bile bir tür alışkanlık gibi. Orda olduğunu, derdimi dinleyeceğini bilirim, hayatımdaki en güvenilir insanlardandır. O pek aramaz, zaten az konuşan bir insandır. O nedenle ben aradığımda konuşuruz, ayda 1 falan.
Diğer kadın arkadaşımla 10 yıldır arkadaşız, üniversiteden. Onunla kardeş gibi özleriz birbirimizi. Haftada 1 mutlaka konuşurduk. Ama yeni doğum yaptı. Sanırım artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak :(
Erkek olan arkadaşımla ruhlarımız bir sanki. Aynı şeyleri düşünüyor ve hissediyoruz. Onunla da 10 yıldır arkadaşız. Haftada bir, 10 günde bir falan konuşuyorduk. Şimdi askerde. En yalnız hissettiğim ve ummadığım anlarda ordan telefon ediyor, mutlu oluyorum.
Diğer arkadaşlarım maalesef öyle her aklıma esen anda arayabileceğim yakınlıkta değiller. Yalnızlıktan sık sık ailemi aramaya başladım ben de artık.
sanırım yok.
akıl almak için, açılmak için bile duyuru ahalisine başvuruyorum
Birbirimize yaralarımızı göstermediğimiz, ilişkimizi bunun üzerine kurmadığımız samimi bir arkadaşım var. Ne o benim öfkemi köpürtüyor ne ben onun.
Severim kendisini ama hiç kankamsın çok severim seni demedim, o da beni sever ama hiç böyle laflar etmez.
Birbirimizin gündelik yaşamına dahil olmayız, bazen buluşuruz ve ikimize de faydalı işler yaparız.
Karşılıklı saygıyla örülü bir arkadaşlık ilişkisinin özsaygısı yüksek kişileriyiz.
Ben onu yargılamam. O beni yargılamaz. Ben onun herhangi bir konuda bana taraf olmasını beklemem, o da beklemez.Hakiki, içten bir arkadaşlık bu çünkü alma verme üzerine kurulu değil.
İkimiz de bir dost edinmeye "ihtiyaç duymuyoruz" ve bu hayatı verimli kılıyor.
Yalnız hissetmek meselesine gelince,zihniniz bir amaçla dolu olduğunda yalnız hissedecek vaktiniz olmuyor. Yaşamda bir amaç edinmemiş insanlar yalnız oluyor, mutsuz oluyor, depresyona yatkın oluyor.
Eğer biri diyorsa ki ben yalnızım, ben anlarım ki vaktini boş geçiriyor.Tembellik ediyor.
Bu net.
32/E